Bolesław Zoń

Polski pilot, oficer Wojska Polskiego

Bolesław Zoń (ur. 11 lutego 1940 w Czernichowie, zm. 12 września 2002 w Warszawie) – pułkownik pilot ludowego Wojska Polskiego, pilot szybowcowy i doświadczalny.

Bolesław Zoń
Ilustracja
pułkownik pilot pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1940
Czernichowie

Data i miejsce śmierci

12 września 2002
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1962-1990

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Wojska Obrony Powietrznej Kraju 1962-1990

Jednostki

39 pułk lotnictwa myśliwskiego
45 lotnicza eskadra doświadczalna

Stanowiska

dowódca eskadry

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

Życiorys edytuj

Syn Jana i Antoniny z domu Pszczółki. W 1953 roku rozpoczął naukę w liceum ogólnokształcącym i zainteresował się szybownictwem. W 1956 roku rozpoczął szkolenie w Górskiej Szkole Szybowcowej „Żar”. 25 października 1956 roku uzyskał Srebrną Odznakę Szybowcową nr 1266 i wkrótce uzyskał uprawnienia instruktora szybowcowego. Ponadto rozpoczął szkolenie samolotowe, a w 1961 roku zdał maturę. 27 kwietnia 1962 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej, otrzymał przydział do Centrum Szkolenia Specjalistów Artylerii i Radiotechniki w Bemowie Piskim. 3 stycznia 1963 roku uzyskał przeniesienie do Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Żwirki i Wigury w Radomiu, z której (po jej likwidacji) został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Szkołę ukończył w listopadzie 1965 roku i otrzymał promocję na stopień podporucznika. Został przydzielony do 39 pułku lotnictwa myśliwskiego w Mierzęcicach, gdzie służył do 1976 roku. Przeszedł przeszkolenie na samolotach MiG-21, uzyskał uprawnienia pilota doświadczalnego[1].

W 1976 roku został przeniesiony do 45 lotniczej eskadry doświadczalnej w Modlinie, gdzie 1 lipca 1978 roku został zastępcą dowódcy ds. liniowych. Od lipca 1984 roku zajmował stanowisko dowódcy tej eskadry. Podnosił swe kwalifikacje zawodowe, w 1978 roku ukończył studia w zakresie pedagogiki, w 1986 roku uzyskał klasę mistrzowską pilota lotnictwa wojskowego[2]. W 1987 roku zwyciężył w Całorocznych Zawodach Szybowcowych Aeroklubu Bielsko-Bialskiego o memoriał Stanisława Skrzydlewskiego. W tym samym roku ufundował puchar im. Jana Kubicy, który był co roku przyznawany pilotowi który uzyska na szybowcu najlepszy wynik na trasie Bielsko-Biała–Leszno–Bielsko-Biała[3].

Zajmował się badaniem w locie wojskowych samolotów o napędzie tłokowym i odrzutowym w kraju i za granicą. Uczestniczył w oblocie prototypu samolotu I-22 Iryda. 7 grudnia 1990 roku, w związku z osiągnięciem wieku 50 lat i niemożnością wykonywania pracy pilota doświadczalnego, odszedł do rezerwy[4].

Zaangażował się w działalność Aeroklubu Bielsko-Bialskiego, został w 1990 roku wybrany na jego prezesa. Na bemowskim lotnisku był szefem placówki lotnictwa gospodarczego i dużo latał za granicą, biorąc udział w gaszeniu pożarów w Hiszpanii, Turcji i Afryce. Ponadto był biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w Warszawie z zakresu lotnictwa ze specjalnością w zakresie samolotów lekkich, szybowców i śmigłowców[5].

Rozwijał posiadane uprawnienia, był pierwszym pierwszym Polakiem wyszkolonym na śmigłowcu Robinson R22, 25 sierpnia 2000 roku na lotnisku Aleksandrowice oblatał replikę samolotu RWD-5, 25 września 2001 roku wykonał na jeziorze Jeziorsko pierwsze w Polsce loty na amfibii Sea Witch[4].

W swej karierze pilota wylatał na różnych typach samolotów, śmigłowców i szybowców około 20 tysięcy godzin, co jest ewenementem (podobne naloty osiągają jedynie piloci komunikacyjni). Zmarł 12 września 2002 roku w Warszawie, został pochowany na cmentarzu w Międzybrodziu Żywieckim[6].

Ordery i odznaczenia edytuj

Upamiętnienie edytuj

Aeroklub Modliński nosi imię pułkownika pilota Bolesława Zonia[7], jego imieniem nazwano skwer przy ulicy 29 listopada w Nowym Dworze Mazowieckim. Znajduje się tam także pomnik poświęcony jego pamięci, który odsłonięto w 2003 roku. 14 maja 2019 roku Rada Miejska w Nowym Dworze Mazowieckim uchwałą nr IV/43/2019 nadała mu pośmiertnie tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Nowy Dwór Mazowiecki”[5].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj