Born in the U.S.A.

album Bruce'a Springsteena

Born in the U.S.A. – siódmy album studyjny amerykańskiego piosenkarza Bruce’a Springsteena, wydany 4 czerwca 1984 roku. Płyta została przyjęta ciepło przez dziennikarzy oraz słuchaczy (w przeciwieństwie do wcześniejszego albumu Nebraska) ukazując artystę jako eksperymentującego z aranżacjami kompozytora, a także za sprawą „przyjaznych radiu” piosenek. Springsteen przy okazji wydania płyty przedstawił także swoją osobę w innym świetle, jako bardziej wysportowaną gwiazdę rocka, co było wynikiem dwóch lat podnoszenia ciężarów oraz biegania. Dzięki tym wysiłkom i innowacyjnym strategiom album odniósł ogromny sukces komercyjny – był najlepiej sprzedającym się albumem 1985 roku w Stanach Zjednoczonych, a także wyrównał rekord siedmiu singli z jednego wydawnictwa, które uplasowały się w pierwszej dziesiątce Billboard Hot 100 (najwięcej z rockowego albumu w historii). Born in the U.S.A. okazała się najpopularniejszą płytą w karierze muzyka, rozchodząc się w ponad 30 milionach kopii, zajmując 22. miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt w historii na świecie oraz 15. w Stanach Zjednoczonych. Równie duży sukces odniosła dwuletnia trasa koncertowa Springsteena Born in the U.S.A. Tour. Podążając za popularnością, album został określony mianem fenomenu kulturalnego, a tytułowa piosenka jest często nazywana patriotycznym hymnem. Okładka Born in the U.S.A. (zdjęcie przedstawiające zbliżenie tyłu Springsteena na tle amerykańskiej flagi autorstwa Annie Leibovitz) stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych obrazków amerykańskiej popkultury.

Born in the U.S.A.
Wykonawca albumu studyjnego
Bruce Springsteen
Wydany

4 czerwca 1984

Nagrywany

styczeń 1982 – marzec 1984 The Power Station, The Hit Factory (Nowy Jork)

Gatunek

rock

Długość

46:56

Wydawnictwo

Columbia (USA, Kanada), CBS (Europa)[1]

Producent

Jon Landau, Chuck Plotkin, Bruce Springsteen, Steven Van Zandt[1]

Oceny
Album po albumie
Nebraska
(1982)
Born in the U.S.A.
(1984)
Live/1975-85
(1986)
Single z albumu Born in the U.S.A.
  1. Dancing in the Dark
    Wydany: 4 maja 1984
  2. Cover Me
    Wydany: 31 lipca 1984
  3. Born in the U.S.A.
    Wydany: 30 sierpnia 1984
  4. I'm on Fire
    Wydany: 6 lutego 1985
  5. Glory Days
    Wydany: 31 maja 1985
  6. I'm Goin' Down
    Wydany: 7 września 1985
  7. My Hometown
    Wydany: 21 listopada 1985

Produkcja

edytuj

Prace nad albumem trwały ponad dwa lata. Podczas sesji nagraniowych poprzedniej płyty Springsteena Nebraska, w styczniu lub w lutym 1982 roku, powstały dwie piosenki, które włączone zostały do Born in the U.S.A., „Cover Me” i „I'm on Fire”. Następnie, między kwietniem i majem, artysta skomponował i nagrał w The Power Station w Nowym Jorku kilka utworów z myślą o Nebrasce, jednak piosenki wydane zostały na stronie A Born in the U.S.A. (m.in. „Darlington County” oraz „Working on the Highway”). W połowie 1982 roku album był niemal w całości gotowy, jeszcze na trzy miesiące przed ukazaniem się Nebraski. W maju 1983 roku Bruce nagrał w The Hit Factory kolejną piosenkę, „My Hometown”, a pod koniec roku powstały ostatnie dwa utwory, „No Surrender” i „Bobby Jean”. Ostatecznie Springsteen stworzył jeszcze jedną piosenkę, „Dancing in the Dark”. Producent i menedżer artysty Jon Landau był bowiem usatysfakcjonowany dotychczasowym materiałem, ale chciał, aby pierwszy singel odniósł duży sukces, był świeży i odzwierciedlał myśli Bruce’a. Wywołało to spór między nimi, po którym Springsteen zdecydował się napisać „Dancing in the Dark”. Jego rozdrażnienie kłótnią oraz chęć jak najszybszego ukończenia prac nad albumem znalazły swe ujście w piosence.

Promocja i sukces

edytuj

Pierwszym singlem promującym Born in the U.S.A. był „Dancing in the Dark”, wydany 4 maja 1984 roku. Piosenka zaskoczyła krytyków oraz publiczność, gdyż członkowie E Street Band po raz pierwszy w swej twórczości użyli syntezatorów. Chwytliwe tempo, riffy, synkopa, a także słynny teledysk nakręcony przez Briana De Palmę (w którym Springsteen wyciąga na scenę krótkowłosą Courteney Cox, i który stał się symbolem MTV) sprawiły, że utwór został entuzjastycznie przyjęty przez odbiorców. Było to szczególne ze względu na to, iż w Stanach Zjednoczonych panowała ówcześnie moda na muzykę popularną, a piosenki z Thrillera Michaela Jacksona były w czołówkach list przebojów. „Dancing in the Dark” szybko wspięła się na miejsce 2. Billboard Hot 100, a także była w pierwszych dziesiątkach zestawień w innych krajach. Tydzień później, 7 lipca, Born in the U.S.A. uplasował się na szczycie Billboard 200, na którym pozostał przez trzy tygodnie. Na pozycję 1. album powrócił 19 stycznia 1985 roku i utrzymał się na niej kolejne trzy tygodnie.

Pod koniec lipca wydany został kolejny singel, „Cover Me”, który zajął miejsce 7. Hot 100 w październiku. Następny singel, którym był tytułowy utwór „Born in the U.S.A.” poruszający temat wojny w Wietnamie, stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych piosenek Springsteena. Styl utworu, a także wideoklip (ukazujący falujące na wietrze amerykańskie flagi oraz amerykańską społeczność) wywołały dyskusję na temat jego znaczenia. Springsteen został nazwany przez Prezydenta Ronalda Reagana wielkim patriotą (Reagan użył „Born in the U.S.A.” w swojej kampanii wyborczej). Piosenka uplasowała się na 9. pozycji w Stanach Zjednoczonych w styczniu 1985 roku, a w maju kolejny singel, „I'm on Fire”, zajął 6. miejsce na tej samej liście. Utwór ten również stał się hitem, a autorem jego teledysku był John Sayles (Springsteen wcielał się w nim w rolę mechanika samochodowego). W czerwcu jako singel wydany został „Glory Days”, do którego także nakręcono wideoklip, i który uplasował się na pozycji 5. w sierpniu. Dwa ostatnie single „I’m Goin’ Down” oraz „My Hometown” ukazały się we wrześniu i w listopadzie 1985 roku. Zdołały one, mimo braku teledysków oraz mniejszej promocji, powtórzyć sukces wcześniejszych utworów, osiągając miejsca 9. i 6. na Hot 100.

Między majem 1984 roku a marcem 1986 roku Springsteen był niemal stale obecny ze swoimi piosenkami na Billboard Hot 100. Wszystkie siedem singli miało szeroką promocję, osiągnęły dobrą sprzedaż oraz były często emitowane na antenach stacji radiowych, a do czterech z nich nakręcono teledyski. Z tak silnym wsparciem Born in the U.S.A. wyrównał rekord siedmiu singli w pierwszej dziesiątce listy przebojów. Album pozostawał w czołowej dziesiątce Billboard 200 przez 84 nieprzerwane tygodnie, w tym przez cały rok kalendarzowy 1985, a w sumie spędził w zestawieniu 139 tygodni. Miesiąc po wydaniu albumu, 8 lipca 1984 roku, pokrył się on platyną przyznaną przez RIAA. Kolejne certyfikaty przyznawane były przez cały rok, aż 1 listopada 1985 (jeszcze przed wydaniem finałowego singla) Born in the U.S.A. otrzymała status diamentowej płyty w Stanach Zjednoczonych, rozchodząc się w ponad 10.000.000 kopii. 19 kwietnia 1995 roku album uzyskał status piętnastokrotnej platyny, sprzedając się w samych Stanach Zjednoczonych w ponad 15.000.000 egzemplarzy. Na całym świecie płyta rozeszła się w ponad 30.000.000 kopii. W sumie album zajmuje 22. miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt w historii na świecie, a także 15. w Stanach Zjednoczonych.

Odbiór

edytuj

Born in the U.S.A. zebrał pozytywne opinie krytyków oraz został wybrany najlepszym albumem roku przez gazetę The Village Voice. W 1989 roku magazyn muzyczny Rolling Stone umieścił płytę na miejscu 6. zestawienia najlepszych albumów lat 80. W 2003 album został sklasyfikowany na 85. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[12].

W 2004 roku Senator John Kerry użył piosenki „No Surrender” jako tytułowego utworu w swojej prezydenckiej kampanii wyborczej. Springsteen wykonał ją podczas kilku wystąpień Kerry’ego[13].

Lista utworów

edytuj

Autorem wszystkich piosenek jest Bruce Springsteen.

Strona pierwsza
  1. Born in the U.S.A.” – 4:39
  2. Cover Me” – 3:27
  3. Darlington County” – 4:48
  4. Working on the Highway” – 3:11
  5. Downbound Train” – 3:35
  6. I'm on Fire” – 2:37
Strona druga
  1. No Surrender” – 4:00
  2. Bobby Jean” – 3:46
  3. I'm Goin' Down” – 3:29
  4. Glory Days” – 4:15
  5. Dancing in the Dark” – 4:00
  6. My Hometown” – 4:34

Pozycje na listach

edytuj
Rok Lista Pozycja
1984 Billboard 200 1 (7 tygodni)
1984 Australian Kent Music Report Albums Chart 1 (8 tygodni)
1985 UK Albums Chart 1 (5 tygodni)

Piosenki

edytuj
Rok Tytuł Najwyższa
pozycja
Billboard Hot 100 Mainstream Rock Tracks Adult Contemporary Hot Dance
Play
Single
1984 Dancing in the Dark 2 1 - 7
Cover Me 7 3 - 11
Born in the U.S.A. 9 8 - -
1985 I'm on Fire 6 4 6 -
Glory Days 5 3 - -
I'm Goin' Down 9 9 - -
My Hometown 6 6 1 -
Inne piosenki z albumu
1984 No Surrender - 29 - -
Bobby Jean - 36 - -

Trajektoria albumu na Billboard 200

edytuj
Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
Pozycja 9 3 1 1 1 1 2 3 2 3 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 3 2
Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60
Pozycja 1 1 1 2 2 3 3 4 3 3 3 3 3 2 3 3 3 4 4 3 4 5 5 5 6 6 5 4 4 5
Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90
Pozycja 5 6 5 5 5 4 4 4 5 5 7 9 9 9 9 10 9 8 8 8 8 8 8 10 11 15 15 15 15 15
Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116
Pozycja 19 21 24 29 29 35 41 44 48 56 59 65 73 70 85 95 93 93 111 119 115 123 132 130 134 136
Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139
Pozycja 149 154 150 162 155 149 167 171 168 174 174 190 171 144 141 129 129 127 123 127 127 155 157

Certyfikaty

edytuj
Organizacja Data Certyfikat[14]
RIAA 8 lipca 1984 Złoto
Platyna
19 października 1984 3x Platyna
6 maja 1985 6x Platyna
7 sierpnia 1985 7x Platyna
11 września 1985 8x Platyna
1 listopada 1985 10x Platyna
9 sierpnia 1989 11x Platyna
12 marca 1990 12x Platyna
17 października 1994 14x Platyna
19 kwietnia 1995 15x Platyna

Personel

edytuj
The E Street Band
Pozostali muzycy
  • Richie „La Bamba” Rosenberg – poboczny wokal w „Cover Me” i „No Surrender”
  • Ruth Davis – poboczny wokal w „My Hometown”

Przypisy

edytuj
  1. a b Bruce Springsteen – Born In The U.S.A.. Discogs. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  2. Bruce Springsteen – Born in the U.S.A.. Album of the Year. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  3. William Ruhlmann: Born in the U.S.A. – Bruce Springsteen. AllMusic. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  4. Greg Kot: The Recorded History Of Springsteen. Chicago Tribune. [dostęp 2024-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  5. Robert Christgau: Bruce Springsteen. robertchristgau.com. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  6. Gabriel Fine: Classic Album Review: Bruce Springsteen’s Born in the U.S.A. Feels More Suited for the Blues 35 Years Later. Consequence of Sound. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  7. David Browne: We look at Bruce Springteen's albums. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  8. Sam Sodomsky: Born in the U.S.A.: Bruce Springsteen. Pitchfork. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  9. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 771. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  10. Debby Miller: Born in the U.S.A.. Rolling Stone. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  11. Med57: Bruce Springsteen – Born in the U.S.A.. Sputnikmusic. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).
  12. Rolling Stone (USA) Lists – The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  13. Talkin 'bout the weekend, scrubbing off the dirt. BackStreets.com. (ang.).
  14. Gold & Platinum Data. RIAA.com. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj