Borsucza Jamajaskinia w polskich Pieninach. Wejście do niej znajduje się w Pieninkach, w zboczu Łupisk, bocznej odnodze Białych Skał (Sutrówki), ponad doliną Krośnicy, na wysokości około 690 m n.p.m.n. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 13 metrów[1]. Znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego i jest niedostępna turystycznie.

Borsucza Jama
Ilustracja
Widok z Zamkowej Góry. Białe Skały po prawej stronie
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Pieniny Pieninki

Długość

13 m

Deniwelacja

0 m

Wysokość otworów

690 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

260 m

Ekspozycja otworów

ku NW

Odkrywca

znana od dawna

Ochrona
i dostępność

niedostępna turystycznie

Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Borsucza Jama”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Borsucza Jama”
Ziemia49°24′35″N 20°25′13″E/49,409722 20,420278

Opis jaskini edytuj

Główną częścią jaskini jest duża i bardzo niska sala zaczynająca się zaraz za szerokim otworem wejściowym z okapem. Odchodzi od niej wąski korytarz kończący się małą salką z dwoma szczelinami nie do przejścia[1].

Przyroda edytuj

W jaskini można spotkać nacieki: kolumny i stalagmity. Występuje też mleko wapienne. Mieszkają w niej nietoperze i prawdopodobnie borsuki. Ściany są wilgotne, brak jest na nich roślinności[1][2].

Historia odkryć edytuj

Jaskinia była znana od dawna. Jej plan i opis sporządzili A. Amirowicz, J. Baryła i M. Gradziński w 1993 roku[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Artur Amirowicz i inni. Jaskinie Pienińskiego Parku Narodowego. „Pieniny – Przyroda i Człowiek”. 3, s. 3-41, 1995.
  2. Janusz Baryła. Waloryzacja, wartości przyrodnicze oraz problemy ochrony jaskiń Pienińskiego Parku Narodowego. „Pieniny – Przyroda i Człowiek”. 3, s. 51-57, 1995.