Brazylijska gorączka krwotoczna
Brazylijska gorączka krwotoczna – słabo poznana choroba wirusowa, opisana po raz pierwszy w 1994 roku w miejscowości Sabiá w brazylijskim stanie São Paulo. Kolejne dwa przypadki dotyczyły pracowników laboratoriów, mających kontakt z materiałem zakaźnym.
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
---|
Etiologia
edytujCzynnikiem etiologicznym brazylijskiej gorączki krwotocznej jest RNA wirus Sabiá (SABV) zaliczany do arenawirusów Nowego Świata (kompleks Tacaribe).
Uważa się, że udział w przenoszeniu zarazka mogą mieć gryzonie. Do zakażeń laboratoryjnych doszło drogą wziewną, poprzez aspirację cząsteczek wirusa.
Objawy
edytujW przebiegu choroby obserwowano wystąpienie objawów rzekomogrypowych (osłabienie, wysoka gorączka, dreszcze, bólu gardła, głowy, mięśni), zapalenia spojówek, objawów dyspeptycznych (bóle brzucha, biegunka, nudności i wymioty) prowadzących do odwodnienia.
Pierwsze opisane wystąpienie choroby zakończyło się zgonem pacjentki. Wystąpiły u niej krwawienia z dróg rodnych i krwiste wymioty. W preparacie sekcyjnym stwierdzono obrzęk płuc, ogniska krwotoczne i martwicze w wątrobie oraz krwawienia do przewodu pokarmowego.
W badaniach laboratoryjnych obserwowano leukopenię i podwyższenie poziomu aminotransferaz.
Leczenie
edytujNie opracowano leczenia przyczynowego.
Bibliografia
edytuj- Acha P. N., Szyfres B. Zoonoses and Communicable Diseases Common to Man and Animals. ISBN 92-75-31992-8. (PDF)