Bronisław Tański
Bronisław Tański (ur. 21 maja 1895 w Pniewie Wielkim, zm. 7 lutego 1922 w Warszawie) – podporucznik piechoty Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lutego 1922 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915-1918 |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 21 maja 1895 w rodzinie Ignacego oraz Rozalii z domu Michalak. Uczył się w gimnazjum, a po jego ukończeniu 13 kwietnia 1915 jako ochotnik wstąpił do Legionów Polskich, gdzie przydzielony został do 4 pułku piechoty, a następnie do 2 pułku ułanów. Brał udział w walkach na froncie wołyńskim[1]. Szczególną odwagą wykazał się biorąc udział w dniu 31 lipca i 1 sierpnia 1915 w bitwie pod Jastkowem oraz walcząc 6 lipca pod Optową podczas której jako amunicyjny, na ochotnika, nie zważając na ostrzał z pozycji nieprzyjacielskich donosił amunicję do karabinów maszynowych wojsk własnych, co umożliwiło oddziałom polskim na utrzymanie wysuniętych pozycji oraz przegrupowanie się celem wykonania kontrataku[2]. Za czyn ten został wyróżniony nadaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari[3].
Po kryzysie przysięgowym w październiku 1917 wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej, a później do warszawskiej Szkoły Podchorążych[2]. W związku z chorobą, jesienią 1918 przeniesiono Bronisława Tańskiego do rezerwy oraz nadano stopień podporucznika. Zamieszkał w Warszawie.
Zmarł 7 lutego 1922 „po długiej i ciężkiej chorobie”[4][2]. Cztery dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[4].
W 1918 ożenił się z Sabiną z Wójcickich, z którą miał córkę Wandę.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6316 – pośmiertnie 17 maja 1922[5][6][2][7]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8][9][10][2]
Przypisy edytuj
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 216.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 217.
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 58.
- ↑ a b Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 41, s. 7, 1922-02-10. Warszawa..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 18.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-20]..
- ↑ Kawalerowie Orderu Virtuti Militari. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-08)]. [Dostęp 2023.08.20]
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-20]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-20]..
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Lewicki: Zarys historji wojennej 4-go pułku piechoty legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].