Bruno Hinz
Bruno Hinz (ur. 25 sierpnia 1915 w Nordhausen, zm. 28 lutego 1968 roku w Monachium) – niemiecki wojskowy Waffen-SS w stopniu SS-Hauptsturmführera.
 SS-Hauptsturmführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1968 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Biografia edytuj
Brał udział w przyłączaniu Austrii do Rzeszy i zajmowaniu Sudetów[1]. Został ciężko ranny podczas kampanii francuskiej[1]. 21 września 1940 roku awansowany na stopień SS-Unterscharführera[1]. Od grudnia 1940 do marca 1941 przydzielony do zapasowego batalionu SS „Deutschland”[1]. Uczęszczał do SS Junk School w Brunszwkiu[1].
W październiku 1941 roku przydzielony do pułku SS „Wiking”, gdzie dowodził drużyną[1]. 30 stycznia 1942 roku awansowany na stopień SS-Untersturmführera[1]. Dowódca 2 Pułku Grenadierów Pancernych SS „Westland”[1]. 17 kwietnia 1943 roku odznaczony Krzyżem Niemieckim[1]. Brał udział w bitwie o Dniepr, podczas której został ciężko ranny w płuco. W związku z tym wrócił do Niemiec, gdzie przeszedł 4 operacje[1]. W lutym 1944 roku wrócił na front i przejął dowodzenie nad 3. kompanią 38 Pułku Grenadierów SS[1].
Wraz ze swoimi oddziałami został okrążony w Normandii (okolice Saint-Lô), jednakże udało mu się wydostać z kotła[1]. 23 sierpnia 1944 roku już jako SS-Obersturmführer odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu[1]. Po ponownym zranieniu odesłany do Bad Tölz, gdzie 9 listopada 1944 roku został awansowany na SS-Hauptsturmführera[1]. Od 20 stycznia 1945 roku dowodził batalionem w 17 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Götz von Berlichingen”[1].
Zmarł w Monachium 28 lutego 1968 roku[1].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Żelazny II Klasy (16 czerwca 1940)[2]
- Krzyż Żelazny I Klasy (2 grudnia 1941)[2]
- Złoty Krzyż Niemiecki (17 kwietnia 1943)[2]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (2 grudnia 1943)[2]
- Liście Dębu (23 sierpnia 1944)[2]
- Złota Odznaka za Rany (18 lipca 1944)[2]
- Złota Odznaka za Walkę Wręcz (5 września 1944)[2]
- Srebrna Odznaka Szturmowa Piechoty[2]
- Medal Pamiątkowy 13 marca 1938[2]
- Medal Pamiątkowy 1 października 1938[2]
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942[2]