Budynek administracyjny MTP
Budynek administracyjny MTP (pawilon 101, także: Dom Administracyjny) – neobarokowy budynek administracyjny Międzynarodowych Targów Poznańskich, zbudowany w latach 1924–1925 według projektu Stefana Cybichowskiego dla nowo utworzonych Targów Poznańskich. Podczas PeWuKi w 1929 budynek pełnił funkcję administracji wystawy.
 nr rej. A-253 z 24.10.1984[1]
| |
 Widok od strony Dworca Zachodniego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Poznań |
| Adres | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1924 |
| Ukończenie budowy |
1925 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′09,1332″N 16°54′34,6170″E/52,402537 16,909616
| |
Był jednym z dwóch obiektów o charakterze pałacowym, zamykających widok na tereny targowe od strony Dworca Głównego. Drugim był Pałac Targowy.
Składa się z dwóch zasadniczych brył: głównej, trójkondygnacyjnej, z nieistniejącym obecnie dwuspadowym dachem (w czasie PWK biura, restauracja i cukiernia) oraz stojącego na tyłach belwederu z salą balowo-koncertową. Charakterystyczny jest półowalny ryzalit z korynckimi pilastrami od strony dworca. Belweder charakteryzował się natomiast bardzo rozbudowaną sferą dekoracji (oculusy, festony, attyka, kartusz herbowy itp.). Zniszczenia II wojny światowej pozbawiły budynek większości dekoracji, dachu, a belweder odarły z większości dekoru. Pozostały m.in. para puttów z rogami obfitości i kartusz z datą budowy – 1925. Przez wiele powojennych lat na budynku umieszczony był charakterystyczny neon z napisem Witamy w Poznaniu.
Budynek na drugim piętrze mieścił w latach powojennych pracownię A-VII Wystaw i Targów Centralnego Biura Projektów Architektonicznych i Budowlanych w Warszawie, kierowaną przez prof. Bolesława Szmidta. Funkcjonowała tu także Pracownia Plastyczna Wystaw i Targów, zajmująca się oprawą plastyczną tego typu imprez. Oprócz pracowników etatowych (m.in. Henryk Jarosz, Henryk Marcinkowski i Henryk Peisert), do współpracy zapraszano m.in. Józefa Oźmina, Łucję Oźmin, Kazimierza Bieńkowskiego, Zbigniewa Kaję, czy Edmunda Łubowskiego[2].
Budynek odegrał istotną rolę w formowaniu się poznańskiego ośrodka telewizyjnego. W 1956 jedna z francuskich firm wyemitowała z tego miejsca (w ramach działań marketingowych i ekspozycyjnych) program telewizyjny, widoczny na monitorach w innych halach. Spowodowało to zainteresowanie władz otwarciem stałego ośrodka TV w Poznaniu, co stało się w 1957 (pierwszy program nadano 1 maja). Urządzenia ulokowano w obszernej sali recepcyjnej, a nową restaurację (Adrię) wybudowano obok[3].
W sąsiedztwie stoi Hala Przemysłu Ciężkiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ Projekt – Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 40–41, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.
- ↑ Monika Lamęcka-Pasławska, 90 lat MTP – Spacerownik, Gazeta Wyborcza, Poznań, 13.10.2011, s. 9–10.
Bibliografia edytuj
- Joanna Bielawska-Pałczyńska, Hanna Hałas-Rakowska, Śladami Powszechnej Wystawy Krajowej, w: Renowacje i zabytki, nr 2(42)/2012, s. 132–133, ISSN 1643-2029.
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 128, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.