C/2007 E2 (Lovejoy)

kometa

C/2007 E2 (Lovejoy)kometa długookresowa odkryta 15 marca 2007 roku przez Australijczyka Terry’ego Lovejoya. Pierwsza w historii kometa odkryta wyłącznie przy użyciu cyfrowego aparatu fotograficznego.

C/2007 E2 Lovejoy
Ilustracja
Zdjęcie, na którym odkryto kometę
Odkrywca

Terry Lovejoy

Data odkrycia

15 marca 2007

Elementy orbity
Półoś wielka

1326 ± 55[1] au

Mimośród

0,99918 ± 0,00004[1]

Peryhelium

1,09294[1] au

Aphelium

2651 ± 110[1] au

Okres orbitalny

48277 ± 3011[1] lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

95,8829 ± 0,0003[1]°

Długość węzła wstępującego

232,4318 ± 0,0002[1]°

Argument peryhelium

340,5338 ± 0,0007[1]°

Moment przejścia przez peryhelium

27 marca 2007[1]

Charakterystyka fizyczna jądra

Odkrycie

edytuj

Odkrywca od 2005 prowadził poszukiwania komet. W trakcie jednej z sesji fotograficznych zauważył zielonkawy obiekt w gwiazdozbiorze Indianina. Znajdował się na 16 zdjęciach o czasach naświetlania po 90 sekund każde. Do odkrycia komety nie używał teleskopu, a jedynie cyfrowego aparatu fotograficznego Canon EOS 350D z zamontowanym obiektywem o ogniskowej 200 mm.

Odkrycie zostało potwierdzone 16 marca 2007 przez Johna Drummonda z Obserwatorium Nowozelandzkiego. Obserwacje pozwoliły zmierzyć jasność (ok. 9,5m) i wymiary obserwowane komety (2,6') oraz ustalić niektóre elementy jej orbity.

Orbita i właściwości fizyczne komety

edytuj

C/2007 E2 (Lovejoy) jest kometą długookresową, której jeden obieg wokół Słońca trwa około 48 tysięcy lat. Nachylenie jej orbity względem ekliptyki to 95,9°, a mimośród ma wartość 0,9992. Kometa pochodzi z Obłoku Oorta i w styczniu 2015 roku w drodze ku Słońcu minęła Ziemię. W obłoku otaczającym kometę odnaleziono cząsteczki etanolu i najprostszej wersji cukru, aldehydu glicerynowego. Dotychczas takie substancje udało się wykryć tylko w przestrzeni kosmicznej oraz w pobliżu rodzących się gwiazd[2].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i C/2007 E2 (Lovejoy) w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [data dostępu: 2022-08-14]
  2. Weronika Śliwa. Astronomia. Organiczna kometa. „Wiedza i Życie”. 12 (972), s. 13, grudzień 2015. Prószyński Media Sp. z o.o.. ISSN 0137-8929. 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj