CEMMA

CEMMA (Cyfrowe Modelowanie Maszyny Analogowej^[1]) – język programowania przeznaczony do modelowania procesów i symulacji komputerowej (język symulacyjny). W języku tym można było modelować procesy opisywane równaniami różniczkowymi zwyczajnymi, zarówno liniowymi, jak i nieliniowymi, o współczynnikach zależnych lub niezależnych od czasu^[2]. System Cemma został opracowany w Instytucie Maszyn Matematycznych w Warszawie dla komputera ZAM-41^[1].

Programy w języku Cemma opracowywane były na podstawie schematów blokowych reprezentujących wybrany model (maksymalna liczba elementów na schemacie w modelu mogła sięgać rzędu 500 elementów). Mógł on być następnie poddawany wymuszeniom zdeterminowanym i zakłóceniom stochastycznym. Programowanie polegało na tym, że programista tworząc kod źródłowy budował go z zestawu około 30 blokowych operacji reprezentujących różne funkcje matematyczne, generatory funkcji i inne. System dawał możliwości m.in.: powtarzania obliczeń dla różnych argumentów konkretyzujących wybrane parametry, automatycznej optymalizacji, tj. doboru argumentu przez system według zadanych kryteriów, rozwiązywania funkcji uwikłanych, siedem algorytmów dla całkowania, jednoczesnego rejestrowania do 50 przebiegów w postaci numerycznej i do 50 wykresów graficznych drukowanych na drukarce wierszowej^[2].

Zobacz też edytuj

↑ ^a ^b Zygmunt Ryznar: Zarys historii programowania elektronicznych maszyn cyfrowych (Na tle rozwoju ich konstrukcji i zastosowań). Warszawa: Inforna. Ośrodek badawczo–rozwojowy informatyki. Działowy Ośrodek Informacji, 1972. (pol.).
↑ ^a ^b Jerzy Dańda, Irena Malerczyk-Dańda: cz. II Oprogramowanie. W: A.T. Bielewcew, Jerzy Dańda, Irena Malerczyk-Dańda, Tibor Pongrácz, Jaroslav Vlček: Informatyka w krajach RWPG. T. Informatyka w Polsce. Warszawa: w Polsce: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1977. (pol. • ros. • węg. • cz.).