Calyptorhynchusrodzaj ptaków z podrodziny żałobnic (Calyptorhynchinae) w rodzinie kakaduowatych (Cacatuidae).

Calyptorhynchus[1]
Desmarest, 1826[2]
Ilustracja
Przedstawiciele rodzaju – para żałobnic rudosternych (C. banksii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

kakaduowate

Podrodzina

żałobnice

Rodzaj

Calyptorhynchus

Typ nomenklatoryczny

Psittacus banksii Latham, 1790

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[7].

Morfologia

edytuj

Długość ciała 46–65 cm; masa ciała 450–870 g (samice są mniejsze i lżejsze)[7].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Cacatoes: fr. nazwa Cacatoes dla białych kakadu[8]. Gatunek typowy: Psittacus banksii Latham, 1790; młodszy homonim Cacatoes Duméril, 1806 (Cacatuidae).
  • Calyptorhynchus (Calyptorrhynchus): gr. καλυπτος kaluptos „ukryty”, od καλυπτω kaluptō „ukryć”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[8].
  • Banksianus: Sir Joseph Banks (1743–1820), angielski botanik, brał udział w pierwszej wyprawie Jamesa Cooka w latach 1768–1771, prezes Royal Society w latach 1778–1820, fundator Kew Gardens[8]. Gatunek typowy: Banksianus australis Lesson, 1830 (= Psittacus banksii Latham, 1790).
  • Harrisornis: Dr Ronald Hamlyn-Harris (1874–1953), angielski zoolog, dyrektor Queensland Museum; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[8]. Gatunek typowy: Calyptorhynchus halmaturinus Mathews, 1912.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy

edytuj
  1. Calyptorhynchus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. A.G. Desmarest: Dictionnaire des Sciences Naturelles. T. 39. Strasbourg, Paris: F. G. Levrault; Le Normant, 1826, s. 21, 117. (fr.).
  3. L. Oken. II. Classe. Vögel. „Isis, oder, Encyclopädische Zeitung von Oken”. 1, s. 1184, 1817. (niem.). 
  4. R.P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 179. (fr.).
  5. O. Finsch: Die Papageien, monographisch bearbeitet. Cz. 1. Leiden: Brill, 1867, s. 234, 329, seria: Museum of Comparative Zoology – Biodiversity Heritage Library digitization project. (niem.).
  6. G.M. Mathews. New Genera. „Austral Avian Record”. 2, s. 110, 1913–1915. (ang.). 
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Cockatoos (Cacatuidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.cacatu2.01. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).  
  8. a b c d Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Calyptorhynchinae Bonaparte, 1853 - żałobnice (wersja: 2016-11-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-16].