Carlotta Grisi (wym. Karlotta Grịzi, ur. 28 czerwca 1819 w Vižinadzie na Istrii, zm. 20 maja 1899 w Saint-Juan koło Genewy) – włoska tancerka baletowa.

Carlotta Grisi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1819
Vižinada

Data i miejsce śmierci

20 maja 1899
Saint-Juan koło Genewy

Zawód, zajęcie

tancerka baletowa

Carlotta Grisi w balecie Giselle w r. 1841 - rysunek Ivora Guesta.
Maria Taglioni (stoi z wzniesionymi rękami), a Carlotta Grisi (pierwsza z lewej), duńska balerina Lucille Grahn (druga od prawej), Fanny Cerrito (pierwsza od prawej) - Thomas Herbert Maguire na podstawie rysunku Alfreda Edwarda Chalona.
Grób Carlotty Grisi, na cmentarzu w Châtelaine opodal Saint-Jean.

Życiorys

edytuj

Carlotta Grisi była obok Fanny Elssler i Marii Taglioni najwybitniejszą tancerką epoki romantyzmu. Była uczennicą szkoły w Mediolanie, talent jej odkrył i czuwał nad jego rozwojem jej przyszły mąż Jules Perrot – czołowy tancerz i choreograf baletu romantycznego[1]. Zadebiutowała 19 maja 1832 w Sette redclute Luigi Astolfiego. W 1841 została zaangażowana do Opery paryskiej, w której odniosła ogromny sukces w specjalnie dla niej napisanym balecie Giselle z muzyką Adolphe Adama, choreografią Jean Coralliego i Jules Perrota, oraz scenografią Pierre Ciceriego. Do 1850 występowała w Operze paryskiej i w wielu miastach europejski[2], np. w Warszawie występowała w listopadzie i grudniu 1853 roku, partnerowali jej wówczas Aleksander i Antoni Tarnowscy[1]. Potem osiadła w Saint-Juan koło Genewy[2]. Powiadają, że do tej decyzji o zakończeniu świetnej kariery przyczynił się nieszczęśliwy upadek ze schodów w 34. roku jej życia[2].

Ważniejsze role

edytuj

Występy w Polsce

edytuj
  • Od 15 listopada do 29 grudnia 1853 w baletach: Hrabina i wieśniaczka, Giselle, Esmeralda i Katarzyna, córka bandyty. Partnerowali jej wówczas Antoni i Aleksander Tarnowscy[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Janina Pudełek „Warszawski balet romantyczny (1802-1866)”, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków, 1968, str. 158
  2. a b c „Wielka Encyklopedia Powszechna PWN”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1964, tom 4 (Frang-Im), str. 429.

Bibliografia

edytuj
  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1964, tom 4 (Frang-Im), str. 429.
  • Irena Turska „Przewodnik Baletowy”, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków, 1973, str. 94, 119, 123, 223.
  • Janina Pudełek „Warszawski balet romantyczny (1802-1866)”, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków, 1968, str. 39, 56, 75-76, 79, 98, 158, 165, 171-172, 174-175, 183; zdjęcie 44. Carlotta Grisi i Aleksander Tarnowski (r. 1853) w Balecie Esmeralda, rycina 46. Antoni Tarnowski z Carlottą Grisi w karykaturze Juliusza Kossaka z r. 1853.