Cautires
Cautires – rodzaj chrząszczy z rodziny karmazynkowatych i podrodziny Lycinae.
| Cautires | |||
| Waterhouse, 1879 | |||
 Cautires apicalis | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj |
Cautires | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Lycus excellens Waterhouse, 1878 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Morfologia edytuj
Chrząszcze o średnich rozmiarów grzbietobrzusznie spłaszczonym i słabo zesklerotyzowanym ciele[1]. Czułki u samic są ostro piłkowane, zaś u samców niemal zawsze blaszkowate, przy czym blaszki mogą być czasem krótkie[1][2]. Często mają ubarwienie jaskrawe, ostrzegawcze[1], ale niektóre są całkiem czarne lub brązowe[2][3]. Przedplecze podzielone jest zwykle listewkami (żeberkami) na siedem komórek (areoli), rzadziej część listewek zanika i liczba komórek zmniejsza się[3], np. do pięciu[2]. Boczne brzegi przedplecza są zwykle wyniesione[3]. Pokrywy mają po cztery żeberka podłużne pierwszorzędowe i po pięć żeberek podłużnych drugorzędowych. Ponadto między tymi żeberkami występują żeberka poprzeczne, dzieląc również powierzchnię pokryw na komórki (areole)[1][2]. Genitalia samicy odznaczają się obecnością nieparzystego gruczołu w pochwie[1]. Genitalia samca mają kolistą fallobazę oraz lancetowate prącie (fallus) z endofallusem (woreczkiem wewnętrznym) zaopatrzonym w parę sierpowatych cierni[1][2].
Larwy charakteryzują się stykającymi się ze sobą tergitami[2].
Rozprzestrzenienie edytuj
Owady te występują głównie w krainie orientalnej. Szczególnie dużą różnorodność gatunkową osiągają na obszarze Azji Południowo-Wschodniej[1][2][4].
Taksonomia edytuj
Rodzaj ten wprowadzony został w 1879 roku przez Charlesa Owena Waterhouse’a wraz z rodzajem Bulenides[5]. Odrębność obu taksonów Waterhouse wskazał już rok wcześniej, nie nadając im jednak wówczas nazw[6]. W 1891 roku Jules Bourgeois dokonał formalnego wyznaczenia gatunków typowych obu rodzajów[7]. W 2010 roku Pavla Dudkova i Ladislav Bocák zsynonimizowali Bulenides z rodzajem Cautires[4].
Cautires należy do najbardziej różnorodnego gatunkowo plemienia karmazynkowatych, Metriorrhynchini, a w jego obrębie do podplemienia Cautirina. Najbliżej spokrewniony jest z rodzajem Xylobanus[2]. Tak jak inne Metriorrhynchini, przedstawiciele rodzaju Cautires, mimo zdolności do lotu, cechują się tendencją do pozostawania w niższych partiach lasów, co skutkuje niską siłą dyspersyjną. W połączeniu z zasiedlaniem lasów deszczowych na terenach górzystych skutkuje to niewielkimi zasięgami i wysokim stopniem endemizmu poszczególnych gatunków[2][1]. Częściowo na wysoki endemizm wpływa także ich aposematyczne ubarwienie[1].
Rodzaj ten obejmować może nawet setki gatunków[2]. Do tych już opisanych należą m.in.
- Cautires adventicius (Kleine, 1926)[4]
- Cautires adumbratus (Kleine, 1926)[4]
- Cautires africanus Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires alexae Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires andujari Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires apicalis (Pic, 1925)[1][4]
- Cautires arens (Kleine, 1926)[4]
- Cautires argilosus (Kleine, 1926)[4]
- Cautires aridus (Kleine, 1926)[4]
- Cautires arribasae Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires ater (Pic, 1921)[4]
- Cautires aterrimus (Kleine, 1926)[4]
- Cautires atropunctatus (Pic, 1925)[4]
- Cautires basalis (Pic, 1925)[4]
- Cautires basilanus (Pic, 1925)[4]
- Cautires berembanensis Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires bicoloratus (Kleine, 1930)[4]
- Cautires bolavensis Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires borneensis Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires campestris Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires coccineus (Kleine, 1930)[2]
- Cautires cognatus (Bourgeois, 1883)[4]
- Cautires communis Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires congoensis Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires corporaali (Pic, 1921)[4]
- Cautires dembickyi Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires dubius (Waterhouse, 1878)[4]
- Cautires duplicatus (Kleine, 1928)[4]
- Cautires flavoreticulatus (Kleine, 1932)[4]
- Cautires fruhstorferi Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires griseus Kleine, 1930[2]
- Cautires hergovitsi Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires imitator (Kleine, 1930)[2]
- Cautires indus (Kirsch, 1875)[2]
- Cautires inhumeralis (Pic, 1921)[4]
- Cautires jasarensis Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires javanicus (Bourgeois, 1883)[4]
- Cautires jendeki Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires johannesi Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires katarinae Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires kinabalensis Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires kirstenae Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires kotatinggensis Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires kundratai Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires linardi Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires lineatus (Pic, 1921)[4]
- Cautires longeareolatus (Kleine, 1936)[4]
- Cautires longissimus (Pic, 1921)[4]
- Cautires lyciformis (Kleine, 1932)[4]
- Cautires malayensis (Kleine, 1930)[2][4]
- Cautires maseki Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires matsudai Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires nebulosus (Kleine, 1930b)[2]
- Cautires nervosus Kleine, 1926[2]
- Cautires nigricolor (Pic, 1925)[4]
- Cautires nigromaculatus (Pic, 1925)[4]
- Cautires obsoletus (Waterhouse, 1878)[1]
- Cautires pahangensis Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires pauperulus (Bourgeois, 1883)[2]
- Cautires papuanus (Kleine, 1935)[4]
- Cautires paraimitator Jiruskova & Bocak, 2015[2]
- Cautires parallelus Jiruskova & Bocak, 2015[2]
- Cautires pauper (Waterhouse, 1878)[4]
- Cautires philippinensis (Kleine, 1930)[4]
- Cautires pseudoapicalis Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires pudicus (Kleine, 1931)[4]
- Cautires purpureus (Pic, 1922)[4]
- Cautires regalis Kleine, 1929[4]
- Cautires renatae Jiruskova, Motyka et Bocak, 2016[2]
- Cautires reverandi Pic, 1925[2]
- Cautires reticulatus (Kleine, 1930)[4]
- Cautires rianganus (Pic, 1925)[4]
- Cautires selangorensis Kleine, 1930[2][4]
- Cautires sijthoffi (Kleine, 1926)[4]
- Cautires simillimus Kleine, 1926[2]
- Cautires singularithorax (Pic)[1]
- Cautires slamatensis Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires socius (Kleine, 1935)[4]
- Cautires sundaicus Dudkova et Bocak, 2010[4]
- Cautires sukosarensis (Bocak, 2012)[1]
- Cautires tanahratensis Jiruskova & Bocak, 2015[2]
- Cautires taoi (Bocak, 2012)[1]
- Cautires tapahensis Jiruskova & Bocak, 2015[2]
- Cautires tenebricus (Kleine, 1930)[2]
- Cautires testaceus (Pic, 1921)[4]
- Cautires triangularis (Kleine, 1930)[4]
- Cautires turbidus (Waterhouse, 1878)[4]
- Cautires walteri (Bocak, 2012)[1]
- Cautires yunnanus Dudkova et Bocak, 2010[4]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Ladislav Bocak. A revision of the Cautires obsoletus species group from Java (Coleoptera, Lycidae). „ZooKeys”. 241, s. 55-66, 2012. DOI: 10.3897/zookeys.241.3089.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an Alice Jiruskova, Michal Motyka, Ladislav Bocák. High diversity and endemism in the genus Cautires Waterhouse, 1879 (Coleoptera: Lycidae) from the Malay mountain forests, with the descriptions of fourteen new species. „European Journal of Taxonomy”. 219, s. 1-29, 2016. DOI: 10.5852/ejt.2016.219.
- ↑ a b c Katerina Sklenarova, Vaclav Kubecek, Ladislav Bocak. Subtribal classification of Metriorrhynchini (Insecta: Coleoptera: Lycidae): an integrative approach using molecular phylogeny and morphology of adults and larvae. „Arthropod Systematics & Phylogeny”. 72 (1), s. 37–54, 2014.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf P. Dudkova, L. Bocak. A review of the Cautires obsoletus species group from Indo–Burma (Coleoptera: Lycidae). „Zootaxa”. 2527, s. 28–48, 2010.
- ↑ C.O.Waterhouse: Illustration of the Typical Specimens of Coleoptera in the Collection of the British Museum. Part I. Lycidae. London: British Museum, 1879.
- ↑ Charles Owen Waterhouse. On the different forms occurring in the Colepterous family Lycidae, with descriptions of new genera and species. „Transaction of the Entomological Society of London”, s. 95–118, 1878.
- ↑ J.M. Bourgeois. Études sur la distribution géographique des Malacodermes. I. Lycides. „Annales de la Societé entomologique de France”. 60, s. 337–364, 1891.