Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Belgradzie

Cerkiew św. Aleksandra Newskiegoprawosławna cerkiew w Belgradzie, w dzielnicy Dorćol.

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Црква Светог Александра Невског
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Serbia

Miejscowość

Belgrad

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Archieparchia

belgradzko-karłowicka

Wezwanie

św. Aleksandra Newskiego

Wspomnienie liturgiczne

30 sierpnia/12 września

Położenie na mapie Belgradu
Mapa konturowa Belgradu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Aleksandra Newskiego”
Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Aleksandra Newskiego”
Ziemia44°49′13,6″N 20°27′58,0″E/44,820444 20,466111
Strona internetowa
Ikonostas

Świątynia została wzniesiona w latach 1928–1929 na potrzeby rosyjskiej społeczności dzielnicy, na miejscu, gdzie od końca XIX stulecia znajdowała się tymczasowa cerkiew pułkowa rosyjskich oddziałów ochotniczych stacjonujących w Belgradzie, również nosząca wezwanie św. Aleksandra Newskiego[1]. Plan wzniesienia większej cerkwi w jej zastępstwie istniał już w 1894, nie został jednak zrealizowany z powodu wyboru złego miejsca dla świątyni – podmokły grunt skłonił budowniczych do przerwania prac[2].

Budowę zachowanej do naszych czasów świątyni wznowiono w 1912. Projekt budynku wykonała Jelisaveta Načić. Wybuch wojen bałkańskich, a następnie I wojny światowej doprowadził do przerwania prac. W 1927 powstał nowy projekt świątyni, autorstwa P. Popovicia[2]. Gotowy obiekt poświęcił 23 listopada 1930 patriarcha Barnaba[2].

Obiekt reprezentuje styl bizantyjsko-serbski. We wnętrzu cerkwi znajduje się marmurowy ikonostas, pierwotnie przeznaczony do rodzinnego mauzoleum Karadjordjeviciów, przekazany parafii rosyjskiej przez króla Aleksandra I[1]. Ikony wchodzące w jego skład oraz osobny wizerunek patrona świątyni były dziełem polskiego malarza Jana Matejki[2]. W budynku znajdują się ponadto tablice pamiątkowe ku czci żołnierzy rosyjskich poległych w wojnie rosyjsko-tureckiej, I wojnie światowej oraz w wojnach bałkańskich, a także popiersia króla Aleksandra I i cara Mikołaja II[1].

W latach 1970–1973 hieromnich Naum (Andrić) i jego uczeń M. Knežević wykonali freski w świątyni. W 1998 dokonano generalnego remontu obiektu[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c Mitchell L.: Serbia. Warszawa: G+J RBA, 2008, s. 141–142. ISBN 978-83-60006-71-9.
  2. a b c d e Prawosławnaja Encikłopiedija. T. I. Moskwa: Izdatielstwo „Prawosławnaja Encikłopiedija”, 2007, s. 547.