Cerkiew Nałożenia Ryzy Najświętszej Marii Panny w Bóbrce
Cerkiew Nałożenia Ryzy Najświętszej Marii Panny w Bóbrce − parafialna cerkiew greckokatolicka, zbudowana w latach 1937–39, znajdująca się w miejscowości Bóbrka.
kościół parafialny | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Solina | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu leskiego | |||||||||||||
49°24′59,2″N 22°26′58,8″E/49,416444 22,449667 |
Od 1973 świątynia użytkowana jako parafialny kościół rzymskokatolicki pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Historia obiektu
edytujW XVII w. wzniesiono w Bóbrce drewnianą cerkiew parafialną pw. Nałożenia Ryzy Najświętszej Marii Panny. W 1830 dokonano jej przebudowy. Prawdopodobnie wtedy dobudowano wieżę od strony wejścia. W okresie międzywojennym cerkiew miała formę jednoprzestrzennego budynku na planie prostokąta nakrytego dwuspadowym dachem z sygnaturką. Rozebrano ją pod koniec lat 30. XX w. W latach 1937–39 zbudowano nową cerkiew murowaną i odprawiano w niej nabożeństwa greckokatolickie do 1947. Po wysiedleniach ludności ukraińskiej w latach 1947–57 świątynię użytkowano jako magazyn spółdzielni produkcyjnej[1][2]. Od 1957 przez kilka lat była użytkowana jako cerkiew prawosławna[3]. W 1971 po wieloletnich staraniach została przejęta przez rzymskich katolików. Po remoncie i przebudowie w latach 1971–73 urządzono w niej kościół parafialny. Przed wojną równolegle z budową cerkwi trwało wznoszenie kościoła. Po wojnie budynek kościoła został uszkodzony wskutek niewłaściwej eksploatacji pobliskiego kamieniołomu i rozebrany w 1971[1][4].
-
Elewacja frontowa
-
Widok od strony prezbiterium
-
Poprzednia cerkiew drewniana z XVII w.
Wokół cerkwi
edytujObok świątyni znajduje się metalowa dzwonnica.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Stanisław Kryciński: Cerkwie w Bieszczadach. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Pruszków 2005, s. 42, 43. ISBN 83-89188-38-4. OCLC 69495051.
- ↑ Stanisław Kryciński: Zabytkowe cerkwie południowo-wschodniej Polski. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Warszawa 2017, s. 1, 2. ISBN 978-83-62460-96-0.
- ↑ Maciej Skowroński, Arkadiusz Komski, Agata Skowrońska-Wydrzyńska: Cerkwie bieszczadzkie. Wydawnictwo "Fundacja", Nowy Sącz 2001, s. 14. ISBN 83-913147-2-3.
- ↑ Wojciech Krukar, Paweł Swianiewicz, Tadeusz Andrzej Olszański, Paweł Luboński: Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty. Oficyna wydawnicza Rewasz, Pruszków 2020, s. 260. ISBN 978-83-8122-024-8.