Cheracebus
rodzaj ssaka naczelnego
Cheracebus – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny titi (Callicebinae) w rodzinie sakowatych (Pitheciidae).
| Cheracebus | |||
| Byrne, Rylands, Carneiro, Lynch Alfaro, Bertuol, da Silva, Messias, Groves, Mittermeier, Farias, Hrbek, Schneider, Sampaio & Boubli, 2016[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – titi czarny (Ch. lugens) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Cheracebus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Simia lugens Humboldt, 1812 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodnio-północnej Ameryce Południowej[3][4].
Morfologia edytuj
Długość ciała (bez ogona) 23,2–45 cm, długość ogona 41–51 cm; masa ciała 1100–1500 g[4][5].
Systematyka edytuj
Rodzaj zdefiniował w 2016 roku międzynarodowy zespół zoologów na łamach Frontiers in Zoology[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oznaczenie oryginalne) titi czarnego (Ch. lugens).
Etymologia edytuj
- Torquatus: łac. torquatus „obrożny”, od torques „obroża, naszyjnik”, od torquere „skręcać”[6]. Gatunek typowy: Callithrix torquata Hoffmannsegg, 1807.
- Cherocebus: gr. χηρα khēra „wdowa”; κηβος kēbos „długoogoniasta małpa”[1].
Podział systematyczny edytuj
Takson wyodrębniony na podstawie danych molekularnych z Callicebus[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[7][5][3][8]:
- Cheracebus lucifer (O. Thomas, 1914) – titi żółtoręki
- Cheracebus medemi (Hershkovitz, 1963) – titi kolumbijski
- Cheracebus regulus (O. Thomas, 1927) – titi rudogłowy
- Cheracebus torquatus (Hoffmannsegg, 1807) – titi obrożny
- Cheracebus lugens (Humboldt, 1812) – titi czarny
- Cheracebus aquinoi Rengifo, D’Elía, G. García, Charpentier & Cornejo, 2022
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d H. Byrne, A.B. Rylands, J.C. Carneiro, J.W.L. Alfaro, F. Bertuol, M.N.F. da Silva, M. Messias, C.P. Groves, R.A. Mittermeier, I. Farias, T. Hrbek, H. Schneider, I. Sampaio & J.P. Boubli. Phylogenetic relationships of the New World titi monkeys (Callicebus): first appraisal of taxonomy based on molecular evidence. „Frontiers in Zoology”. 13:10, s. 9–10, 2016. DOI: 10.1186/s12983-016-0142-4. PMID: 26937245. PMCID: PMC4774130. (ang.).
- ↑ M. Goodman, C.A. Porter, J. Czelusniak, S.L. Page, H. Schneider, J. Shoshani, G. Gunnell & C.P. Groves. Toward a phylogenetic classification of Primates based on DNA evidence complemented by fossil evidence. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 9 (3), s. 594, 1998. DOI: 10.1006/mpev.1998.0495. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 194. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b S.F. Ferrari, L.M. Veiga, L.P. Pinto, L.K. Marsh, R.A. Mittermeier & A.B. Rylands: Family Pitheciidae (Titis, Sakis and Uacaris). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 468–470. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 125. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 240, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-13]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 40–41. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).