Chocimierz (Ukraina)
Chocimierz – wieś w rejonie tłumackim obwodu iwanofrankiwskiego. Wieś liczy 889 mieszkańców.
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon |
tłumacki | ||
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
03479 | ||
| Kod pocztowy |
78050 | ||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||
 48°45′44″N 25°06′21″E/48,762222 25,105833
| |||
Historia
edytujZałożona w 1444 r. Za czasów Królestwa Polskiego właścicielami Chocimierza byli m.in. Chocimirscy (Chocimierscy, zdaniem Stanisława Józefa Duńczewskiego herbu Grabie[1], zdaniem Adama Bonieckiego herbu własnego[2]). W 1626 roku właścicielem obronnego dworu w Chocimierzu był Stanisław Szpądowski, którego żona, podczas nieobecności męża, odparła wraz ze służbą atak zbójców pod dowództwem Andrzeja Górskiego. W wiekach XVIII i XIX/XX majątek Słoneckich h. Korab.
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Chocimierz w powiecie tłumackim województwa stanisławowskiego.
W 1942 Niemcy przy pomocy Ukraińskiej Policji Pomocniczej wywieźli tutejszych Żydów do getta, gdzie prawie wszyscy zostali zgładzeni. W latach 1941–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 30 Polaków[3].
Proboszczem w Chocimierzu był brat Franciszka Karpińskiego[potrzebny przypis].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi ukraińska rodzina Abramczuków udzieliła pomocy Perli Janowicz-Szwarc. W 2004 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Mychajłowi i Katerynie Abramczukom tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[4][5][6].
Przypisy
edytuj- ↑ Stanisław Józef Duńczewski, O familii Lubiczów Strzemeskich [w:] Herbarz Wielu Domow Korony Polskiey y W. X. Litewskiego, T. 2. 1757, s. 11.
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, 1900, cz. 1, t. 3, s. 13.
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 714, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
- ↑ Abramchuk Mikhailo & Katerina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-04-15]. (ang.).
- ↑ АБРАМЧУК КАТЕРИНА. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-04-15]. (ukr.).
- ↑ АБРАМЧУК МИХАЙЛО. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-04-15]. (ukr.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Chocimierz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 310.
- Chocimierz (ukr. Chotymyr, Хотимир) [w] Zabłotów - służba na Ukrainie