Clay Guida
Clay Guida (ur. 8 grudnia 1981 w Round Lake) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), mistrz organizacji Strikeforce wagi lekkiej z 2006. Obecnie związany z UFC.
 Clayton Guida w 2007 | |
| Pseudonim |
The Carpenter |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
170 cm |
| Masa ciała |
70 kg |
| Styl walki | |
| Debiut |
2003 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Midwest Training Center (przed 2009) |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
60 |
| Zwycięstwa |
38 |
| Przez nokauty |
7 |
| Przez poddania |
14 |
| Przez decyzje |
16 |
| Porażki |
22 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
0 |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Urodzony i wychowany w Illinois we włoskiej rodzinie, zaczął uprawiać zapasy w wieku pięciu lat i był sportowcem trzech dyscyplin w Johnsburg High School. Kontynuował karierę zapaśniczą w Harper College, gdzie rywalizował z wagą 67,5 kg. Jest młodszym bratem Jasona Guidy, który jest również zawodnikiem MMA[1].
Kariera MMA edytuj
Wczesna kariera edytuj
W mieszanych sztukach walki zadebiutował 26 lipca 2003 przegrywając z Adamem Copenhaverem przez poddanie[2]. Od 2003 do 2006 walczył na mniejszych galach pokonując m.in. pochodzącego z Polski Barta Palaszewskiego, uzyskując bilans 18-4 i zostając mistrzem kilku lokalnych organizacji m.in. Xtreme Fighting Organization (XFO)[2]. 10 marca 2006 zdobył mistrzostwo Strikeforce wagi lekkiej wygrywając z Joshem Thomsonem na punkty[3]. Pas stracił w pierwszej obronie na rzecz Gilberta Melendeza[4]. Jeszcze w tym samym roku związał się z Ultimate Fighting Championship.
UFC edytuj
W latach 2006–2010 pokonywał m.in. Marcusa Aurélio (UFC 74), Nate’a Diaza (UFC 94) oraz Rafaela dos Anjosa (UFC 117)[2]. Przegrane boje z Rogerem Huertą i Diego Sanchezem były ogłaszane walkami roku kolejno 2007 i 2009 roku przez Wrestling Observer Newsletter oraz FIGHT! Magazine.
W 2011 roku zwyciężał nad utytułowanymi zawodnikami – byłym mistrzem PRIDE FC Takanorim Gomim[2] i byłym mistrzem WEC Anthonym Pettisem[2]. Pod koniec roku, w listopadzie przegrał na punkty w eliminatorze do walki o pas wagi lekkiej z Bensonem Hendersonem[2]. Od 2012 do 2015 toczył zwycięskie starcia m.in. z Tatsuyą Kawajirim[2] oraz przegrane m.in. z Grayem Maynardem[2] i przed czasem z Chadem Mendesem[2].
25 czerwca 2017 na gali UFC Fight Night: Chiesa vs. Lee pokonał jednogłośnie na punkty Erika Kocha[2], natomiast 11 listopada 2017 znokautował w rewanżu Diego Sancheza w pierwszej rundzie[2].
11 listopada 2017 roku podczas UFC Fight Night: Poirier vs. Pettis zmierzył się z Joe Lauzonem. Wygrał przez TKO w pierwszej rundzie[5].
Oczekiwano, że zmierzy się z Bobbym Greenem 9 czerwca 2018 roku na UFC 225, ale Green wycofał się z walki, powołując się na kontuzję i został zastąpiony przez Charlesa Oliveirę[6]. Przegrał walkę przez poddanie gilotynowe w pierwszej rundzie[7].
Następnie zmierzył się z byłym mistrzem dwóch kategorii wagowych UFC, B.J. Pennem 11 maja 2019 roku na UFC 237. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[8].
W kolejnym pojedynku został poddany przez Jima Millera duszeniem gilotynowym w pierwszej minucie pierwszej rundy 3 sierpnia 2019 r. na UFC on ESPN 5[9].
Guida zmierzył się z Bobbym Greenem 20 czerwca 2020 podczas UFC Fight Night: Blaydes vs. Volkov. Przegrał walkę jednogłośną decyzją[10].
W pierwszej walce nowego czterowalkowego kontraktu skrzyżował rękawice z Michaelem Johnsonem 6 lutego 2021 roku na UFC Fight Night 184. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[11].
21 sierpnia 2021 na gali UFC on ESPN 29 zmierzył się z Markiem Madsenem. Przegrał walkę przez niejednogłośną decyzję[9].
4 grudnia 2021 na UFC on ESPN: Font vs. Aldo zmierzył się z Leonardo Santosem. Po widowiskowej demolce, jaką Guidzie sprezentował Santos w pierwszych dwóch minutach walki, Amerykanin odwrócił losy pojedynku i poddał rywala, wielokrotnego mistrza świata BJJ. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za walkę wieczoru[12].
Podczas gali UFC Fight Night 216, która odbyła się 3 grudnia 2022 stoczył pojedynek ze Scottem Holtzmanem[13]. Wygrał niejednogłośną decyzją sędziów (29-28, 28-29, 29-28)[14].
Sponsoring i życie prywatne edytuj
Wystąpił w krajowej reklamie SafeAuto Insurance. Reklama została nakręcona w Columbus, w kwietniu 2011 roku. Jest jednym z kilku zawodników reprezentujących SafeAuto Fight Team[15].
Kariera Guidy jest zarządzana przez VFD Sports Marketing, firmę zajmującą się marketingiem sportowym, która koncentruje się na sportowcach UFC[16].
Jest fanem Chicago Bears i Chicago Cubs, jak i amerykańskiej grupy rockowej – Grateful Dead. Uczestniczył w pokazach zjazdowych GD50 Grateful Dead[17].
Osiągnięcia[18] edytuj
Mieszane sztuki walki edytuj
- 2004–2005: mistrz Xtreme Fighting Organization w wadze lekkiej (-70 kg)
- 2005: Xtreme Kage Kombat – 1. miejsce w turnieju wagi lekkiej
- 2005: mistrz Combat Do Fighting Challenge w wadze lekkiej
- 2006: mistrz Strikeforce w wadze lekkiej
- 2007: FIGHT! Magazine – walka roku przeciwko Rogerowi Huercie[19]
- 2009: Wrestling Observer Newsletter, World MMA Awards – walka roku przeciwko Diego Sanchezowi[20]
Przypisy edytuj
- ↑ Clay Guida’s Painful Motivation to Succeed | UFC [online], www.ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Statystyki i rekord MMA na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ Wyniki gali Strikeforce: Shamrock vs. Gracie na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ Wyniki gali Strikeforce: Revenge na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ Jay Anderson, UFC Norfolk Gains Joe Lauzon vs. Clay Guida [online], Cageside Press, 28 sierpnia 2017 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Phil Thompson, Johnsburg’s Clay Guida faces Bobby Green in UFC 225 battle of little bigmouths [online], chicagotribune.com [dostęp 2021-12-05].
- ↑ UFC 225 results: Charles Oliveira spoils Clay Guida’s homecoming, ties Royce Gracie record [online], MMA Junkie, 9 czerwca 2018 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Jay Anderson, UFC 237 Results: Strong Start for BJ Penn Not Enough, Clay Guida Wins Decision [online], Cageside Press, 11 maja 2019 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ a b Josh Evanoff, UFC Newark Results: Jim Miller Stuns, Submits Clay Guida [online], Cageside Press, 3 sierpnia 2019 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Josh Evanoff, UFC on ESPN 11 Results: Bobby Green Outlasts Clay Guida [online], Cageside Press, 20 czerwca 2020 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Dan Doherty, UFC Vegas 18 Results: Clay Guida’s Aggression Overwhelms Michael Johnson [online], Cageside Press, 6 lutego 2021 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Cloud, Clay Guida powraca z zaświatów i poddaje Leonarda Santosa, wielokrotnego mistrza świata BJJ | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-05] (pol.).
- ↑ Michał Tkaczuk, Clay Guida stoczy pojedynek z byłym rywalem Mateusza Gamrota na grudniowej gali UFC | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 26 sierpnia 2022 [dostęp 2022-12-02] (pol.).
- ↑ UFC on ESPN 42: Thompson vs. Holland - wyniki na żywo [online], MMA PL, 3 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-04] (pol.).
- ↑ SafeAuto, SafeAuto Insurance Commercial Featuring MMA Star Clay Guida [online], 3 czerwca 2011.
- ↑ VFD Marketing Unveils Clay Guida’s UFC on FOX 12 Fight Shorts [online], web.archive.org, 5 października 2017 [dostęp 2021-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-05].
- ↑ Author Team ME, Clay Guida defeats Anthony Pettis [online], MiddleEasy, 5 czerwca 2011 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Profil na UFC.com. ufc.com.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ 2007 FIGHT! Awards | FIGHT! Magazine [online], www.fightmagazine.com [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
- ↑ 2009 World MMA Awards Results – Featuring A Drunken Diego Sanchez Video – SBNation.com [online], www.sbnation.com [dostęp 2017-11-17].