Łącznik (gramatyka)
termin oznaczający jakąkolwiek formę czasownika, będącego w związku zgody z podmiotem, w orzeczeniu imiennym
(Przekierowano z Copula (łącznik))
Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem[1][2].
Przykłady łączników: być, zostać, stać się, wydawać się (w znaczeniu: „sprawiać wrażenie”), stanowić (w znaczeniu: „być”), wyglądać (w znaczeniu: „mieć wygląd”), brzmieć (w znaczeniu: „wydawać się”)[2].
Zobacz też
edytuj
Przypisy
edytuj- ↑ Klemensiewicz 1953 ↓, s. 23.
- ↑ a b Bąk 1977 ↓, s. 414.
Bibliografia
edytuj- Piotr Bąk: Gramatyka języka polskiego. Zarys popularny. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1977. ISBN 83-214-0923-7.
- Zenon Klemensiewicz: Zarys składni polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1953.