Culex (Neoculex)podrodzaj muchówek z rodziny komarowatych i rodzaju Culex.

Culex (Neoculex)
Dyar, 1905
Ilustracja
Imago Culex territans
Ilustracja
Larwa Culex territans
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki długoczułkie

Rodzina

komarowate

Podrodzina

Culicinae

Plemię

Culicini

Rodzaj

Culex

Podrodzaj

Culex (Neoculex)

Typ nomenklatoryczny

Culex territans Walker, 1856

Owady dorosłe osiągają małe lub średnie rozmiary jak na komarowate. U samic głaszczki szczękowe są bardzo krótkie i złożone z trzech członów, rzadziej z zachowanym drobnym członem czwartym. Pięcioczłonowe głaszczki szczękowe samców osiągają długość równą lub większą od kłujki i mają większość szczecinek członu czwartego krótkich, ustawionych w linii pośrodkowej na jego brzusznej stronie. Tarcza śródplecza u większości gatunków porośnięta jest głównie jasnymi łuskami. Chetotaksję tułowia cechuje obecność szczecinek środkowych grzbietu. Spośród bocznych części tułowia rozległe pokrycie łatami z łusek cechuje zwykle episterna przedtułowia, górną część i tylno-dolną krawędź katepisternum śródtułowia oraz górną część epimerytu śródtułowia. Ciemne łuski porastają skrzydła i odnóża. Narządy rozrodcze samca odznaczają się pozbawionym łusek gonokoksytem, pozbawionym szczecinek liściowatych płatem przedwierzchołkowym, H-kształtną patrząc od strony tergitu fallosomą oraz koroną paraproktu utworzoną z pojedynczego szeregu, zwykle spłaszczonych i tępych kolców[1].

Przedstawiciele podrodzaju występują głównie w Starym Świecie, jednak kilka gatunków zamieszkuje krainę nearktyczną[1]. W Polsce podrodzaj reprezentowany jest przez jeden gatunek – C. territans[2].

Takson ten wprowadzony został w 1905 roku przez Harrisona G. Dyara Juniora. Zalicza się do niego 26 opisanych gatunków[1]:

Przypisy edytuj

  1. a b c Ralph Harbach: Neoculex Dyar, 1905. [w:] Mosquito Taxonomic Inventory [on-line]. [dostęp 2020-03-08].
  2. T. Zatwarnicki: podrodzaj: Neoculex Dyar, 1905. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2020-03-08].