Czesław Kłoś
Czesław Kłoś (ur. 13 lipca 1881 w Sośnicy, zm. 21 maja 1957 w Warszawie[1]) – inżynier budownictwa przemysłowego, przedsiębiorca, profesor Politechniki Warszawskiej.
_(cropped).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 maja 1957 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier budownictwa przemysłowego, przedsiębiorca, profesor Politechniki Warszawskiej |
Życiorys edytuj
Szkołę średnią ukończył w Poznaniu. Absolwent Wyższej Szkoły Technicznej w Charlottenburgu, gdzie uzyskał tytuł zawodowy inżyniera budownictwa przemysłowego. Pracował w Hamburgu, Mannheim i w okręgu nadreńsko-westfalskim. W 1912 został dyrektorem warszawskiego oddziału spółki Martens i Daab[2]. W okresie I wojny światowej przebywał jako deportowany „obywatel niemiecki” w Kazachstanie (1914–1921). W 1923 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Lwowskim[3]. Ponownie objął to samo stanowisko w firmie Martens i Daab[2]. W 1927 założył własne Biuro Inżynierskie dr. Czesława Kłosia, przemianowane później na przedsiębiorstwo inżynieryjno-budowlane – Dr Czesław Kłoś i Sp., zakł. inż.-bud., Sp. z o.o. z siedzibą w wybudowanej w tymże roku willi w ówczesnych Włochach pod Warszawą przy ul. Inżynierskiej 12–14, która znajduje się w miejskim rejestrze zabytków architektury współczesnej, następnie przeniesione do Warszawy na ul. Marszałkowską 87. Spółka utrzymywała swój oddział w Sosnowcu.
Przed II wojną światową zaprojektował i prowadził cały szereg budów obiektów wymienionych poniżej[4].
W czasie II wojny światowej profesor podjął pracę dydaktyczną na tajnej Politechnice Częstochowskiej.
Po wojnie objął funkcję profesora Katedry Budownictwa na Politechnice Warszawskiej. Pochowany na cmentarzu we Włochach.
Upamiętniony ulicą na warszawskich Włochach.
Realizacje edytuj
- most na rzece Toboł w Kustanaju,
- tunel średnicowy w Warszawie (1921–1933),
- elektrownie - w Chorzowie, Gdyni, Łodzi, Pruszkowie i Warszawie,
- Zakłady Azotowe w Chorzowie,
- Zakłady Philipsa w Warszawie,
- Starachowicka Fabryka Broni i Amunicji (1920–1924),
- Składy Lotnicze w Dęblinie,
- Warsztaty Kolejowe w Pruszkowie,
- Parowozownia w Gdyni (–1929),
- Zakłady Elektromechaniczne Rohn i Zieliński w Żychlinie,
- kilka cukrowni,
- hangary na lotnisku Okęcie,
- Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg.
Publikacje edytuj
Autor 17 podręczników i poradników dla inżynierów[5]. M in.:
- 1910 - Podręcznik ćwiczeń prostych - lekka atletyka - nakład autora, Oberhausen.
- 1948 - Kominy fabryczne - Trzaska, Ewert i Michalski.
- 1949 - Fundamenty pod maszyny - Trzaska, Ewert i Michalski.
Przypisy edytuj
- ↑ Kłoś Czesław, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2014-01-26].
- ↑ a b Album inżynierów i techników w Polsce. T. 1, Cz. 1, Politechnika Lwowska : rys historyczny : informacje., Lwów: Tow. Bratniej Pomocy Stud. Polit. Lwowskiej, 1932, s. 72.
- ↑ Czesław Kłoś i jego dom. Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy. [dostęp 2014-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-08)]. (pol.).
- ↑ Willa Kłosia. Miasto Ogród Włochy. [dostęp 2014-01-26]. (pol.).
- ↑ Czesław Kłoś. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2014-01-26]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Ulice Twojego Miasta | Warszawa | Kłosia Czesława. iutm.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-08)].
- Willa Kłosia – Stowarzyszenie Sąsiedzkie Włochy
- Dla upamiętnienia postaci prof. Czesława Kłosia. willawlochy.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)].