Dębina (wyspa)
Dębina (do 1945 niem. Groß Oderbruch) – niezamieszkana wyspa, największa wśród wysp Międzyodrza.
 Święta, po prawej łęgi wierzbowe na wyspie Dębina | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
5,16 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Szczecina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
 53°29′28″N 14°37′32″E/53,491111 14,625556
| |
Administracyjnie leży w Szczecinie w dzielnicy Północ i zajmuje powierzchnię ok. 516 ha[1]. Po stronie zachodniej wyspy płynie Odra Zachodnia, po wschodniej znajduje się jezioro Dąbie a po południowej wody Świętej oddzielają Dębinę od Radolina i Czarnołęki (Dębinki). W części północnej wyspa otoczona jest wodami dwóch przesmyków Czapiny i Babiny łączących Dąbie z Odrą i tworzących wraz z Ińskim Nurtem wyspy Kaczą Wyspę i Mewią Wyspę. Około połowy swojej długości przecięta jest w osi wschód–zachód Kanałem Leśniczówka. Na obszarze wyspy umieszczono parę staw nabieżnikowych „Święta”, wchodzących w skład oznakowania nawigacyjnego toru wodnego Świnoujście–Szczecin.
W czasach przedwojennych południowo-zachodni narożnik wyspy – w miejscu, gdzie Święta oddziela się od Odry – został od północy i wschodu odcięty sztucznie przekopanym Kanałem Żeglarskim. Na powstałej w ten sposób niewielkiej wyspie o kwadratowym kształcie, wybudowano niezachowaną współcześnie przystań żeglarską. Wyspa ta nazywa się Różanka, a przez żeglarzy zwana jest Kwadratem; nazwą Kwadrat określa się też ślepy żeglowny kanalik odchodzący od Świętej w głąb wyspy. Na wyspie miasto Szczecin wybudowało dwie przystanie żeglarskie: Zakątek Kwadrat w miejscu ślepego kanału za Różanką i Zakątek Głębia nad środkowym odcinkiem Świętej[2]. Natomiast cypel na północnym skraju wyspy (na północ od Kanału Leśniczówka) żeglarze nazywają Ziemią Umbriagi na cześć znanego w Szczecinie kota-żeglarza.
Obszarami leśnymi wyspy wchodzącymi w skład leśnego kompleksu promocyjnego Puszcze Szczecińskie administrują Nadleśnictwo Trzebież i Wydział Lasów Miejskich Zakładu Usług Komunalnych w Szczecinie.
9 lipca 2002 utworzono na powierzchni 819,55 ha zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Dębina”[3]. Rok później powierzchnia obszaru chronionego została pomniejszona z powodu wyłączenia czterech działek, na których znajduje się pole refulacyjne[4].
Nazwę Dębina wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Groß Oder-Bruch[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-22)].
- ↑ Zakątki wodne – Żegluga Szczecińska [online], www.zegluga.szn.pl [dostęp 2018-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-31] (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Nr 14/2002 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 9 lipca 2002. „Dziennik Urzędowy Województwa Zachodniopomorskiego”. 52, poz. 1127, 10 lipca 2002. Urząd Wojewódzki w Szczecinie.
- ↑ Rozporządzenie Nr 22/2003 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 15 grudnia 2003 r.. „Dziennik Urzędowy Województwa Zachodniopomorskiego”. 128, poz. 2453, 23 grudnia 2003. Urząd Wojewódzki w Szczecinie.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 4)