Długa Grapa
Długa Grapa – pas skalnych urwisk i ścianek na południowym stoku masywu Flaków w Pieninach Czorsztyńskich, w obrębie wsi Sromowce Wyżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn. Znajduje się pod zachodnim szczytem Flaków zwanym Polenicą i ciągnie się równoleżnikowo na długości około 350 m i wysokości od 670 do 760 m n.p.m.[1] Są to skalne wychodnie częściowo zarastające naskalnymi murawami kserotermicznymi, ciepłolubnymi krzewami i drzewami. Maja one dużą wartość przyrodniczą[2]. Na Długiej Grapie stwierdzono występowanie rzadkiego w Polsce gatunku rośliny ostu pagórkowego Carduus collinus[3], a w latach 1987–1988 znaleziono zagrożone wyginięciem gatunki porostów jaskrawiec woskowoszary Caloplaca stillicidiorum, łuskotek wątrobiasty Catapyrenium lachneum, garbatka niebieskoczarna Thalloidima sedifolium i rzadką kruszynkę rozgałęzioną Synalissa symphorea[4]. Są też cenne przyrodniczo zarośla jałowca. Dla ochrony siedliska tych organizmów konieczne są zabiegi ochrony czynnej polegające na usuwaniu drzew i nadmiernie rozrastającej się tarniny i derenia[5]. Długa Grapa znajduje się w obrębie Pienińskiego Parku Narodowego, ale jest własnością prywatną, na przeprowadzenie tych zabiegów niezbędna jest zgoda właścicieli gruntów[5].
.jpg)
W gwarze podhalańskiej, orawskiej i liptowskiej słowo grapa oznacza urwiste lub strome zbocze, grzbiet lub wzniesienie. Występuje w wielu nazwach obiektów geograficznych na Podhalu i w Tatrach[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-11-08].
- ↑ Stefan Michalik, Pieniny – park dwu narodów: przewodnik przyrodniczy, Krościenko n/D: Pieniński Park Narodowy, 2005, ISBN 83-913898-1-2.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, Kraków 1992, s. 55–63.
- ↑ a b Projekt planu ochronnego Pienińskiego Parku Narodowego [online], 2010 [dostęp 2021-11-08].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.