Daewoo

dawny południowokoreański koncern wielobranżowy
(Przekierowano z Daewoo Group)

Daewoo Group (hangul: 대우, hancha: 大宇, transkrypcja poprawiona: Daeu czyt. Deu) – były południowokoreański wielobranżowy koncern działający w wielu gałęziach przemysłu, m.in. w okrętownictwie, sprzęcie elektronicznym, nieruchomościach, budownictwie, sprzęcie budowlanym, a także w motoryzacji, założony w 1967 roku w Seulu.

Daewoo
Daewoo Group
Logo
Ilustracja
Dawna siedziba Daewoo Group (obecnie Seoul Square Building)
Państwo

 Korea Południowa

Siedziba

Seul

Data założenia

1967

Data likwidacji

1999

Forma prawna

czebol

Dyrektor

Kim Woo-choong

brak współrzędnych
Strona internetowa
That-El-Emad w Trypolisie konstrukcji Daewoo Corporations Construction
Samochód Daewoo Lanos konstrukcji Daewoo Motors
Maszyna budowlana konstrukcji Daewoo Heavy Industries
Statek Iran Sadr konstrukcji DSME
Fabryka samochodów Daewoo-FSO w Warszawie
Komputer domowy konstrukcji Daewoo Electronics
Hanoi Daewoo Hotel w Hanoi konstrukcji Daewoo Corporations Construction

Spółki koncernu Daewoo

edytuj

Daewoo Motors

edytuj
Osobny artykuł: Daewoo Motors.

W 1978 roku Daewoo Group wkroczyło do branży motoryzacyjnej, kupując południowokoreańskiego producenta samochodów Saehan Motors[1]. 5 lat później zdecydowano się przemianować produkty tej firmy na markę Daewoo, formułując filię Daewoo Motors[1]. Początkowo działająca wyłącznie na lokalnym rynku południowokoreańskim, w latach 90. XX wieku poszerzyła swój zasięg o globalne rynki, zyskując dużą popularność w klasie tanich samochodów osobowych, szczególnie w Europie[2].

Po bankructwie Daewoo Group motoryzacyjna filia koncernu została kupiona przez General Motors we wrześniu 2001 roku[3]. W 2004 roku zniknęła ona z większości globalnych rynków na rzecz marki Chevrolet[4], z kolei w 2011 roku samochody przestały nosić znaczek Daewoo także w Korei Południowej[5] i wreszcie w 2015 roku w Uzbekistanie[6] jako ostatnim kraju świata, gdzie można było dotąd kupić pojazdu marki Daewoo.

Historia

edytuj

Przedsiębiorstwo Daewoo zostało założone w marcu 1967 roku w stołecznym Seulu przez Kim Woo-junga, syna gubernatora prowincji Daegu, z wykształcenia ekonomistę po Yonsei University, a także jego partnerów biznesowych. Data założenia Daewoo pokryła się z wdrożeniem drugiego tzw. planu pięcioletniego przez południowokoreański rząd, który tanimi pożyczkami wspierał rozwój lokalnego biznesu, stawiając na wielobranżowy eksport[7].

Początkowo Daewoo Group koncentrowało się na branży tekstylnej, która na przełomie lat 60. i 70 XX wieku gwarantowała relatywnie duże stopy zwrotu. Pierwszymi dużymi rynkami, gdzie koncern odniósł sukces, był Singapur, a także Australia i Niemcy[8]. W ciągu pierwszych 6 lat działalności, wartość eksportu Daewoo z 580 tysięcy dolarów amerykańskich w 1967 roku wzrosła do 40 milionów dolarów amerykańskich w 1973 roku[8].

Po 1973 roku Daewoo, podążając za wytycznymi rządowymi i sytuacją rynkową po globalnym kryzysie paliwowym, zaczęło intensywnie inwestować także w sprzęt elektroniczny oraz mechaniczny, sukcesywnie zwiększając eksport i zatrudnienie, stając się tzw. Czebolem, czyli multibranżowym konglomeratem[7]. Kolejnymi branżami, gdzie Daewoo rozwinęło swoje działania, był sektor konstrukcyjny, stoczniowy i budowniczy, w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie m.in. w Afryce i na Bliskim Wschodzie[7].

Postępująca liberalizacja w polityce gospodarczej południowokoreańskiego rządu w latach 80. skłoniła Czebole takie jak Daewoo do zintensyfikowania swoich planów w międzynarodowej ekspansji i dalszym poszerzaniu obsługiwanych branży w celu zwiększenia konkurencyjności[7]. Daewoo kupiło pierwszą stocznię w Korei Południowej, a także wkroczyło do przemysłu maszyn ciężkich i samochodów osobowych, przemianowując Saehan Motors na Daewoo Motors[8].

Lata 90. XX wieku przyniosły rosnące znaczenie dla motoryzacyjnej filii Daewoo. W 1995 roku globalna sprzedaż samochodów tej marki wzrosła do 636 tysięcy sztuk[8], stanowiąc jeden z kluczowych produktów, za których pomocą Daewoo zbudowało swoją globalną rozpoznawalność. Innym kluczowym sektorem w tym okresie była także użytkowa elektronika, a także instrumenty muzyczne[7]. Koreański konglomerat sukcesywnie budował też politykę angażowania się w liczne przedsięwzięcia. Do 1997 roku, Daewoo Group posiadało 380 projektów inwestycyjnych na całym świecie o łącznej wartości 72 miliardów dolarów amerykańskich[8].

Kryzys i upadek

edytuj

Azjatycki kryzys finansowy, który rozpoczął się w czerwcu 1997 roku, poważnie nadszarpnął finansową kondycję Daewoo Group, narażoną już na straty z powodu przeszacowania swoich możliwości rozwojowych. Pomimo odnotowania w 1998 roku dużej straty w wysokości równowartości 458 milionów dolarów, Daewoo nie wycofało się z polityki poszerzania swojego portfolio podległych spółek, zakładając 14 nowych firm do istniejących już 275 filii. W czasie gdy Samsung i LG, inne podobnej wielkości czebole, wdrożyły cięcia i oszczędności, zadłużenie Daewoo rosło[9].

W 1999 roku Daewoo, wówczas drugi co do wielkości konglomerat w Korei Południowej, działający w 100 krajach świata, osiągnął wartość długu w kwocie 50 miliardów dolarów, ogłaszając bankructwo[10]. Założyciel i dotychczasowy prezes koncernu, Kim Woo-jung, został zmuszony do rezygnacji ze swojego stanowiska, z kolei południowokoreańskie banki przeszły do jak najszybszej wyprzedaży masy upadłościowej koncernu[7].

Dalsze losy

edytuj

Dotychczasowy prezes Daewoo Group, Kim Woo-jung wyjechał chwilę po rezygnacji w listopadzie 1999 do Wietnamu, pozostając na emigracji przez kolejne 6 lat. Byli pracownicy koncernu oskarżyli go o bycie przestępcą, wywieszając plakaty z jego podobizną z dopiskiem Wanted[11]. O nieprawidłowościach w działaniach byłego prezesa mówiły też organy prokuratorskie, doprowadzając do zatrzymania i oskarżenia Kim Woo-junga o oszustwa podatkowe, korupcję i defraudacje gdy ten wrócił do kraju w czerwcu 2005 roku. Rok później skazano go na 10 lat więzienia[12].

Po bankructwie Daewoo, jego liczne filie nabrały autonomii lub zostały wykupione przez konkurencyjne podmioty. Przetrwanie zapewnił podział na trzy niezależne oddziały: Daewoo Corporation, Daewoo Engineering & Construction i Daewoo International Corporation. W 2001 roku General Motors nabyło pozostałe 50% akcji Daewoo Motors[3]. W 2004 roku z kolei indyjski koncern Tata Motors nabył oddział Daewoo zajmujący się produkcją pojazdów dostawczych i użytkowych[13].

Daewoo dzisiaj

edytuj

Marka Daewoo pozostaje aktywna w siedmiu różnych branżach, za pomocą następujących przedsiębiorstw.

  • Daewoo Electronics (DE) – przedsiębiorstwo branży elektronicznej,
  • Daewoo Engineering & Construction – branża konstrukcyjna,
  • Daewoo International – branża handlowo-inwestycyjna,
  • Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering (DSME) – branża stoczniowa,
  • Tata Daewoo Commercial Vehicle – branża pojazdów dostawczych i użytkowych, należy do Tata Motors,
  • Daewoo Bus – branża autobusowa,
  • Daewoo Express – działający w Pakistanie przewoźnik autobusowy.

Przypisy

edytuj
  1. a b THE HISTORY OF DAEWOO. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  2. Korean Cars Gaining Popularity in Europe. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  3. a b GM Buys Daewoo – 2001-09-21. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  4. CHEVROLET AVEO. [dostęp 2020-10-04]. (pol.).
  5. GM Unveils Chevrolet Cruze in South Korea. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  6. Ravon brand launches in Russia. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  7. a b c d e f Daewoo Group History. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  8. a b c d e Brief History of Daewoo. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  9. The death of Daewoo. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  10. Daewoo collapse threatens further financial crisis in South Korea. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  11. Wanted Kim Woo Choong disappeared from South Korea three years ago. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  12. Daewoo’s Founder Is Given 10-Year Sentence for Fraud. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  13. Tata Motors completes acquisition of Daewoo Commercial Vehicle Company. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).