Wikipedia

Darja Czulcowa

białoruska dziennikarka, więzień polityczny
(Przekierowano z Daria Czulcowa)

Darja Dzmitryjeuna Czulcowa (biał. Дар’я Дзмітрыеўна Чульцова; ur. 20 lutego 1997 w Szkłowie) – białoruska dziennikarka i więzień polityczny.

Darja Czulcowa
Дар’я Чульцова
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1997
Szkłów

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Darja Czulcowa urodziła się w Szkłowie na Białorusi. Od dziecka interesowała się dziennikarstwem. Już na studiach uczestniczyła w projekcie Mogilev.online, a po ukończeniu w 2020 roku Mohylewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Arkadzia Kulaszowa rozpoczęła pracę jako reporter w telewizji Biełsat[1].

Darja Czulcowa i Kaciaryna Andrejewa zostały aresztowane przez milicję 15 listopada 2020 roku, gdy prowadziły na żywo transmisję z okna mieszkania na 13 piętrze wieżowca, pokazując brutalne rozpędzanie przez siły bezpieczeństwa uczestników demonstracji na Placu Przemian w Mińsku. Demonstracja miała upamiętnić zamordowanego Ramana Bandarenkę(inne języki)[2]. Obu dziennikarkom wytoczono proces karny, oskarżając o organizowanie działań rażąco naruszających porządek publiczny[3]. W lutym 2021 roku sąd (sędzia – Natallia Buhuk, prokurator – Alina Kasianchyk, śledczy – Ihar Kurylovich) za koordynowanie zamieszek politycznych skazała je na 2 lata kolonii karnej[4].

24 listopada 2020 roku dziesięć organizacji, między innymi: Centrum Obrony Praw Człowieka Wiasna, Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy, Białoruski Komitet Helsiński, uznały ją za więźnia politycznego[2]. 10 grudnia 2020 roku za działalność na rzecz praw człowieka otrzymała tytuł Dziennikarza Roku[5]. 10 marca 2021 roku Darja Czulcowa razem z Kaciaryną Andrejewą otrzymały nagrodę specjalną w ramach Nagrody im. Dariusza Fikusa[6].

9 kwietnia 2021 roku Darją razem z Kaciaryną Andrejewą i Kaciaryną Barysiewicz zostały laureatkami nagrody im. Alaksandra Lipaja „Honor dziennikarstwa”[7].

Apelacja od wyroku, która została rozpatrywana przez Sąd Miejski w Mińsku 23 kwietnia 2021 roku, była odrzucona[8].

7 czerwca 2021 roku Darją razem z Kaciaryną Andrejewą zostały laureatkami nagrody Axel-Springer-Preis(inne języki) (niemiecka nagroda dla młodych dziennikarzy)[9]. 10 czerwca 2021 roku Darją razem z Kaciaryną Andrejewą zostały laureatkami nagrody Courage in Journalism Award(inne języki) (amerykańska nagroda dla kobiet piszących z niebezpiecznych obszarów)[10]. Wraz z Kaciaryną Andrejewą 29 lipca 2021 roku została właścicielką Preis für die Freiheit und Zukunft der Medien(inne języki) (niemiecka nagroda w dziedzinie wolności prasy)[11][12]. 12 sierpnia 2021 roku razem z Kaciaryną Andrejewą, Kaciaryna Barysiewicz i innymi otrzymała Nagrodę im. Gerda Buceriusa dla Wolnej Prasy na Europę Wschodnią znana jako Free Media Award(inne języki)[13]. 15 października 2021 roku wraz z Kaciaryną Andrejewą została właścicielką Prix Europa(inne języki) jako „Europejski Dziennikarz Roku”[14][15].

Reakcje edytuj

8 lutego 2021 roku Ambasada Stanów Zjednoczonych w Mińsku wydała oświadczenie wzywające do uwolnienia Czulcowej i Andrejewej[16]. 15 lutego 2021 Tony Lloyd, członek Izby Gmin parlamentu brytyjskiego, udzielił wsparcia uwięzionym dziennikarkom i zażądał ich uwolnienia[17]. Po wydaniu wyroku 18 lutego 2021 roku także prezydent RP Andrzej Duda zażądał amnestii dla Czulcowej i Andrejewej[18].

Decyzją Rady Unii Europejskiej z 21 czerwca 2021 roku sędzia Natallia Buhuk została wpisana na „Czarną listę(inne języki) UE” m.in. za „wydawanie licznych umotywowanych politycznie wyroków w sprawie dziennikarzy i demonstrantów, w szczególności za skazanie Kaciaryny Bachwalawej (Andrejewej) i Darii Czulcowej” oraz naruszenia praw do obrony i do rzetelnego procesu sądowego[19][20]. Na mocy tej samej decyzji na listę sankcyjną została wpisana zastępca prokuratora sądu dla rejonu Frunzenskiego w Mińsku Alina Kasianchyk, która została pociągnięta do odpowiedzialności m.in. za ściganie dziennikarzy „za nagrywanie pokojowych demonstracji, opierając się na bezpodstawnych oskarżeniach o «spisek» i «naruszanie porządku publicznego»”[20]. Starszy śledczy sądu dla rejonu Frunzenskiego w Mińsku Ihar Kurylovich został wpisany na „Czarną listę(inne języki) UE” m.in. za przygotowanie umotywowanej politycznie sprawy karnej przeciwko dziennikarkom, które nagrywały pokojowe demonstracje[20].

Przypisy edytuj

  1. ↑ «Гэта і ёсць любоў да Беларусі». Як Даша Чульцова, якую судзяць за ст… [online], archive.ph, 25 marca 2021 [dostęp 2021-03-28].
  2. ↑ a b Mińsk: wznowiono proces dwóch dziennikarek Biełsatu. Grozi im do 3 lat więzienia [online], Forsal.pl, 16 lutego 2021 [dostęp 2021-03-27] (pol.).
  3. ↑ Barbara Bodalska, Białoruś: Prawie tysiąc osób zatrzymanych w czasie wczorajszych protestów [online], Euractiv.pl, 16 listopada 2020 [dostęp 2021-03-27] (pol.).
  4. ↑ Dziennikarki Biełsatu skazane przez białoruski sąd [online], TVP Info, 18 lutego 2021 [dostęp 2021-03-27] (pol.).
  5. ↑ «Журналистами года» правозащитники назвали трех арестованных по уголовным делам журналисток, в том числе и Катерину Борисевич [online], web.archive.org, 10 grudnia 2020 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-10].
  6. ↑ Кацярына Андрэева і Дар’я Чульцова сталі лаўрэаткамі прэміі імя Дар’юша Фікуса [online], 10 marca 2021 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-10].
  7. ↑ Катерина Борисевич, Катерина Андреева и Дарья Чульцова удостоены премии «Гонар журналістыкі» [online], Брестская газета, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-09] (ros.).
  8. ↑ Суд пакінуў без зменаў вырак Кацярыне Андрэевай і Дар’і Чульцовай. Каці і Дашы ў зале не было. Biełsat TV, 2021-04-23. [dostęp 2021-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-23)]. (biał.).
  9. ↑ Axel-Springer-Preis an Nachwuchsjournalisten verliehen [online], Die Welt, 7 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-08] (niem.).
  10. ↑ Журналистки Андреева и Чульцова стали лауреатами журналистской премии за мужество. Karta'97, 2021-06-10. [dostęp 2021-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-10)]. (ros.).
  11. ↑ Leipziger Medienpreis geht an belarussische Journalistinnen [online], Deutschlandfunk Kultur, 29 lipca 2021 [dostęp 2021-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-29] (niem.).
  12. ↑ „Zeichen der Ermutigung“ nach Belarus / “A signal of encouragement” to Belarus [online], Medienstiftung der Sparkasse Leipzig(inne języki), 29 lipca 2021 [dostęp 2021-07-29] (niem. • ang.).
  13. ↑ Ольга Кепински, Все награды Free Media Awards присуждены белорусским журналистам [online], euronews, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-12] (ros.).
  14. ↑ Adom Ik, Kaciaryna Andrejewa i Daria Czulcowa europejskim dziennikarzem roku [online], TVP Info, 16 października 2021 [dostęp 2021-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-17] (pol.).
  15. ↑ PRIX EUROPA 2021 European Journalist of the Year 2021 [online], Prix Europa(inne języki), 15 października 2021 [dostęp 2021-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-17] (ang.).
  16. ↑ ЗША заклікалі вызваліць журналістак Кацярыну Андрэеву і Дар’ю Чульцову перад судом. Radio Wolna Europa, 2021-02-08. [dostęp 2021-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-16)]. (biał.).
  17. ↑ Members of Parliament from Great Britain, Switzerland and Germany take over godparenthood for Darya Chultsova, Viktar Aktsistau and Aleh Hrableuski [online], web.archive.org, 24 lutego 2021 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-24].
  18. ↑ Duda: Sprzeciw po wyroku sądu w Mińsku skazującym dziennikarki Biełsatu [online], Gazeta Prawna, 18 lutego 2021 [dostęp 2021-03-27] (pol.).
  19. ↑ s, Syn i synowa Łukaszenki na nowej liście unijnych sankcji przeciwko Białorusi, [w:] Polska Agencja Prasowa [online], Polsat News, 21 czerwca 2021 [dostęp 2021-09-23] (pol.).
  20. ↑ a b c Consolidated text: Decyzja Rady 2012/642/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotycząca środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi [online], EUR-Lex [dostęp 2021-10-17] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Darja_Czulcowa&oldid=72632328”