Wikipedia

Dariusz Karłowicz

polski filozof

Dariusz Jacek Karłowicz (ur. 5 lipca 1964 w Warszawie[1]) – polski filozof, publicysta, nauczyciel akademicki, wydawca książek i działacz społeczny. Autor kilkudziesięciu publikacji na temat filozofii i historii filozofii, a także podstaw filozoficznych wczesnego chrześcijaństwa. Jest współzałożycielem i redaktorem naczelnym rocznika filozoficznego „Teologia Polityczna”. Prezes Fundacji Świętego Mikołaja zajmującej się organizacją kampanii społecznych na rzecz potrzebujących i wykluczonych. Jest stałym felietonistą tygodnika „W Sieci”, współpracował także m.in. z „Przeglądem Filozoficznym”, „Christianitas”, „Więzią”, „Znakiem”, „Gościem Niedzielnym”, „Tygodnikiem Powszechnym” i „Rzeczpospolitą”. Współprowadzący cotygodniowy program telewizyjny Trzeci Punkt Widzenia na antenie stacji TVP Kultura. Pracownik Uniwersytetu Warszawskiego.

Dariusz Karłowicz
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1964
Warszawa

Zawód, zajęcie

filozof, nauczyciel akademicki, publicysta

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Absolwent studiów filozoficznych na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1997 uzyskał w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN stopień naukowy doktora filozofii (praca pod kierunkiem prof. Juliusza Domańskiego). W trakcie studiów doktoranckich w PAN pracował równolegle jako copywriter. W latach 1992–1999 był dyrektorem kreatywnym w agencjach reklamowych MarketLink i Data Studio. W 1999 został dyrektorem ds. marketingu w Towarzystwie Ubezpieczeniowym Allianz. W latach 2010 do 2013 był członkiem zarządu Allianz Polska odpowiadającym za sprzedaż, szkolenia i marketing.

W 1999 wraz z Joanną Paciorek stworzył nieformalną Agencję Świętego Mikołaja, która w 2005 została przekształcona w Fundację Świętego Mikołaja (prowadząca przede wszystkim działalność stypendialną, edukacyjną i wydawniczą)[2]. Od początku pełni w niej funkcję prezesa zarządu[3]. W 2003 wszedł w skład zespołu tworzącego Muzeum Powstania Warszawskiego (po otwarciu znalazł się w składzie Rady Powierniczej MPW)[potrzebny przypis].

W 2005 wydał drukiem książkę Sokrates i inni święci[4], traktującą o filozoficznych podstawach idei reprezentowanych przez pierwszych chrześcijan i tzw. Ojców Kościoła. Książka odbiła się szerokim echem i zebrała pozytywne recenzje zarówno w prasie katolickiej[5][6], jak i wielkonakładowej prasie głównego nurtu[7][8][9]. W 2017 roku książka ta została przetłumaczona na język angielski pod tytułem Socrates and Other Saints: Early Christian Understandings of Reason and Philosophy. W 2003 wraz z Markiem A. Cichockim założył rocznik filozoficzny „Teologia Polityczna”, który stał się zaczynem powstania ogólnopolskiego środowiska intelektualnego. W 2009 roku został przewodniczącym komitetu redakcyjnego wydawnictwa Teologii Politycznej. W latach 2006–2009 na zaproszenie Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego wraz z Markiem A. Cichockim i Dariuszem Gawinem współorganizował Seminaria Lucieńskie. Od 2006 również razem z Markiem Cichockim i Dariuszem Gawinem prowadzi coroczne seminarium filozoficzne Teologii Politycznej. W latach 2006–2008 wraz z Grzegorzem Górnym tworzył radę programową polskiej edycji kwartalnika „First Things”[potrzebny przypis].

W 2008 zainicjował powstanie Orszaku Trzech Króli (był autorem pomysłu)[10], a w latach 2009–2010 z ramienia Fundacji Świętego Mikołaja był współorganizatorem przedsięwzięcia, które wraz z Fundacją tworzyły Stowarzyszenie Rodziców Szkoły Sternik oraz Centrum Myśli Jana Pawła II. Od 2015 współpracuje z Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie, gdzie w ramach Karol Wojtyła Fellowship prowadzi seminarium filozoficzne pt. „Tragedia i polityka”[potrzebny przypis].

Publikował w prasie codziennej i czasopismach, m.in. w: „Teologii Politycznej”, „Przeglądzie Filozoficznym”, „Christianitas”, „Więzi”, „Znaku”, „Gościu Niedzielnym”, „Tygodniku Powszechnym”, „W Sieci”, „Rzeczpospolitej” i „Życiu”. W latach 2007–2010 wspólnie z Cichockim i Gawinem prowadził w TVP Kultura cotygodniowy program Trzeci punkt widzenia. Powrócił do prowadzenia programu po jego wznowieniu w 2016 z udziałem tych samych uczestników[11]. Od maja 2015 jest stałym felietonistą tygodnika „W Sieci”[12].

Stypendia naukowe edytuj

  • Corpus Christi, Oxford, 1995;
  • John’s College, Oxford, 2000;
  • Stypendium Fundacji Lanckorońskich, Biblioteka Instytutu Studiów Klasycznych Uniwersytetu Londyńskiego, 2014.

Członkostwo w radach i kapitułach edytuj

Wyróżnienia i nagrody edytuj

  • Nagroda literacka im. Andrzeja Kijowskiego 2005, za książkę Koniec snu Konstantyna. Szkice z życia codziennego idei. Ośrodek Myśli Politycznej, Księgarnia Akademicka, Kraków 2004[13].
  • Nominacja do nagrody literackiej im. Józefa Mackiewicza 2006, za książkę Sokrates i inni święci. O postawie starożytnych chrześcijan wobec rozumu i filozofii, Wydawnictwo Fronda, Ośrodek Myśli Politycznej, Warszawa 2005.
  • Nagroda Feniks (2007) przyznana przez Związek Polskich Kawalerów Maltańskich za działalność filozoficzno-teologiczną i pracę charytatywną[14].
  • Nominowany do Nagrody im. Dariusza Fikusa „Człowiek Mediów 2008”.
  • Nominacja do nagrody Ślad im. biskupa Chrapka 2008 przyznawanej ludziom mediów przyczyniającym się do budowania kultury prawdy, porozumienia i dialogu.
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 września 2011) za działalność społeczną[15].
  • Nagroda „Wstańcie, chodźmy!”, przyznawana przez tygodnik „Idziemy” (2020)[16].
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 2023)[17].

Publikacje edytuj

Książki

  • Dariusz Karłowicz, Arcyparadoks śmierci: męczeństwo jako kategoria filozoficzna – pytanie o dowodową wartość męczeństwa, wydanie drugie: Fronda, Warszawa 2007, Kraków: Znak, 2000, ISBN 83-7006-829-4.
  • Dariusz Karłowicz, Koniec snu Konstantyna: szkice z życia codziennego idei, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2004, ISBN 83-7188-722-1.
  • Dariusz Karłowicz, Sokrates i inni święci. O postawie starożytnych chrześcijan wobec rozumu i filozofii, Kraków: Fronda, Ośrodek Myśli Politycznej, 2005.
  • Karłowicz D., Polska jako Jason Bourne, Warszawa, Teologia Polityczna, 2017.
  • Karłowicz,D., Neokopírovaná budoucnost, Praga, Centrum pro studium demokracie a kultury, 2018 (tłum. Jakub Pacześniak).

Prace zbiorowe

  • W obronie zdrowego rozsądku, pod red. Marka A. Cichockiego i Tomasza Merty, Ośrodek Myśli Politycznej, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, s.: 19-24; 77-85; 101-108; 196-203; 231-237.
  • Seminaria Lucieńskie 2006-2007, referaty wprowadzające do dyskusji organizowanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego, s. 126–134.
  • Pamięć i odpowiedzialność, pod red. Roberta Kostro i Tomasza Merty, Ośrodek Myśli Politycznej, Centrum Konserwatywne, Kraków-Wrocław 2005, s. 31–41.
  • Polityka historyczna, Historycy-politycy–prasa. Konferencja pod honorowym patronatem Jan Nowaka-Jeziorańskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego 2005, s. 232–237.
  • Lekcja Sierpnia. Dziedzictwo ‘Solidarności” po dwudziestu latach, pod red. Dariusza Gawina, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2002, s. 39–61.

Inne

  • Ta karczma Rzym się nazywa (o rzymskim charakterze polskiej tożsamości), Teologia Polityczna 8, s. 15–27.
  • Bitwa i wojna, (o platońskim „Gorgiaszu”), Teologia Polityczna 6, 2012, s. 97–100.
  • Konfederaci z Soplicowa (o konfederacyjnym charakterze polskiej polityczności), Teologia Polityczna 6, 2012, s. 19–25.
  • Modernizacji nie da się skserować (o ograniczeniach imitacyjnej modernizacji), Teologia Polityczna 5, 2009-2010, s. 73–77.
  • Traktat o trutniach (platońska koncepcja degeneracji demokracji), Teologia Polityczna 4, 2006-2007, s. 318–332.
  • Pierwszy rok bezkrólewia (analiza politycznej roli JP2 i próba opisu sytuacji po jego śmierci), Teologia Polityczna 3, 2005-2006, s. 43–48.
  • Kreon i Dionizos. O tragedii politycznego rozumu (teologia polityczna „Antygony”), Teologia Polityczna 2, 2004-2005, s. 165–182.
  • Dylematy demokratycznego kapitalisty, Teologia Polityczna 1, 2003-2004, s. 194–200.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. ↑ Historia » Fundacja Świętego Mikołaja [online], www.mikolaj.org.pl [dostęp 2016-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-04].
  3. ↑ Stelmasiak 2008 ↓, s. 40.
  4. ↑ Karłowicz 2005 ↓.
  5. ↑ Kiwka 2006 ↓, s. 270–273.
  6. ↑ Babiński 2006 ↓, s. 173–175.
  7. ↑ Bończa-Tomaszewski 2006 ↓, s. 82.
  8. ↑ Salij 2006 ↓, s. A13.
  9. ↑ Wildstein 2006 ↓, s. 96–97.
  10. ↑ Dariusz Karłowicz o Orszaku Trzech Króli: od nas zależy, czy będzie sekularyzacja [online], ekai.pl [dostęp 2016-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-06].
  11. ↑ „Trzeci punkt widzenia” po 5 latach wraca do TVP Kultura. wirtualnemedia.pl, 2016-02-19. [dostęp 2017-04-11].
  12. ↑ Dariusz Karłowicz felietonistą Tygodnika wSieci!- Teologia Polityczna. www.teologiapolityczna.pl. [dostęp 2016-01-29].
  13. ↑ Karłowicz laureatem nagrody im. Kijowskiego. Onet Wiadomości. [dostęp 2016-01-29]. (pol.).
  14. ↑ Nagroda Feniksa dla założyciela Fundacji Świętego Mikołaja - Wiadomości - Marketing przy Kawie - praktyczne wskazówki, śmiałe idee. www.marketing-news.pl. [dostęp 2016-01-29].
  15. ↑ M.P. z 2011 r. nr 108, poz. 1095
  16. ↑ Dariusz Karłowicz uhonorowany nagrodą „Wstańcie, chodźmy!”. idziemy.pl, 14 września 2020. [dostęp 2020-09-18]].
  17. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1156

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dariusz_Karłowicz&oldid=71759389”