Diana Wiszniowa
Diana Wiktorowna Wiszniowa (ros. Диана Викторовна Вишнёва, ur. 13 lipca 1976 w Leningradzie) – rosyjska baletnica, primabalerina w Teatrze Maryjskim w Rosji i American Ballet Theatre w Stanach Zjednoczonych.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Naukę tańca rozpoczęła w wieku sześciu lat w studiu choreograficznym w Pałacu Pionierów[1].
Następnie została przyjęta do Akademii Baletu im. Agrypiny Waganowej[2]. Jej pierwszym nauczycielem była L. W. Bielskaja, a podczas ostatnich lat nauki L. W. Kowaljowa. Szkołę ukończyła z najlepszym wynikiem w historii uczelni. Po zdobyciu dyplomu w roku 1995, dołączyła do zespołu w Teatrze Maryjskim[2]. Rok później została tam primabaleriną[3]. Od 2003 związana również z nowojorskim American Ballet Theatre[3].
Odtwarzane role (wybór) edytuj
Występowała na deskach następujących teatrów: La Scali, Grand Opera, Royal Opera House, Metropolitan Opera, American Ballet Theatre, Paris Opera Ballet, Covent Garden i Teatru Bolszoj.
Repertuar Wiszniowej obejmuje m.in. role klasyczne w takich inscenizacjach jak: Don Kichot (jako Kitri), Romeo i Julia (Julia), La Bayadère (Nikiya), Śpiąca królewna (Aurora), Jezioro łabędzie (Odetta-Odylia) i Giselle (Giselle)[2]. Występowała także w dziełach współczesnych choreografów[2].
Występowała również podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi.
Nagrody i wyróżnienia edytuj
Otrzymała wiele nagród, tytułów i odznaczeń, m.in.:
- 1994 – Grand Prix i Złoty Medal na międzynarodowym konkursie baletowym w Lozannie
- 2002 – Dancer of the Year („Najlepsza Tancerka Europy”)[2] – nagroda przyznana przez magazyn „Dance Europe”.
W 2007 otrzymała z rąk prezydenta Federacji Rosyjskiej tytuł Ludowej Artystki Federacji Rosyjskiej[2]. Rok później Wiszniowa dołączyła do Honorowego Zarządu organizacji Russian Children's Welfare Society (RCWS)[4].
Inspiracje dla filmu edytuj
Niektóre wydarzenia z życia i kariery baletowej Diany Wiszniowej zostały przedstawione w filmie Czarny łabędź, jako sceny z życia głównej bohaterki – baleriny Niny Sayers. Wymieniana jest np. scena, w której Nina wychodzi na scenę ociekając krwią i tańczy mimo poważnego zranienia się za kulisami ostrym przedmiotem. Taka sytuacja miała miejsce w Metropolitan Opera podczas spektaklu Romeo i Julia z główną partią Wiszniowej[5].
Diana Wiszniowa dostała propozycję zagrania roli Niny Sayers w filmie, jednak zrezygnowała ze względu na inne zobowiązania[5][6][7].
Przypisy edytuj
- ↑ Ewa J: Diana Vishneva. [w:] Strona Balet.pl, prowadzona przez miłośników tańca [on-line]. www.balet.pl, luty 2010. [dostęp 2011-10-25]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Teatr Mariński: Diana Vishneva. [dostęp 2011-11-01]. (ang.).
- ↑ a b Amercian Ballet Theatre: Diana Vishneva. [dostęp 2011-11-01]. (ang.).
- ↑ Board of Directors. [w:] Russian Children’s Welfare Society [on-line]. www.rcws.org, 2007. [dostęp 2011-10-25]. (ang.).
- ↑ a b Дмитрий Губин. Диана Вишнёва. Черно-белый лебедь. „Огонёк”, 20 июнь 2011. (ros.).
- ↑ Татьяна Максимовa. Диана Вишнева: „Черный лебедь” - хороший триллер. Главное - помнить, что он не про балет!. „Комсомольска правда”, 02 ноября 2011.
- ↑ Федор Дубшан. Диана Вишнёва: Ты сама это выбрала, ты так хочешь жить. „Вечерний Петербург”, 28 июня 2011.
Bibliografia edytuj
- Gubin Dymitrij. Jedną nogą w awangardzie. „Forum”. 38 (2404), s. 40–43, 2011-09-19. Warszawa: „Polityka” Spółdzielnia Pracy. – Przedruk z Ogoniok, 2011-06-20
Linki zewnętrzne edytuj
- The Ballerina Gallery, Diana Vishneva, b. 1976, Mariinsky Ballet. www.ballerinagallery.com. [dostęp 2011-10-25]. (ang.).
- Mariinsky theatre – Kirov ballet; Prima ballerina Diana Vishneva. [w:] Oficjalna strona Diany Wiszniowej [on-line]. www.vishneva.ru/eng. [dostęp 2011-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)]. (ang.).
- Roslyn Sulcas. Prima Ballerina With Supple Grace and a Will of Steel. „The New York Times”, 2007-06-14. (ang.).