Diemidow
Diemidow (ros. Демидов; do 1918 Porzecze) – miasto w Rosji, w obwodzie smoleńskim, nad rzeką Kaspla. Siedziba rejonu diemidowskiego. W 2009 liczyło 7 895 mieszkańców[2].
Cerkiew Wniebowstąpienia Maryi | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Data założenia |
1499 | ||
Prawa miejskie |
1776 | ||
Burmistrz |
Wladimir Kolpakow | ||
Powierzchnia |
33 km² | ||
Wysokość |
160 m n.p.m. | ||
Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
(+7)48147 | ||
Kod pocztowy |
216240 | ||
Tablice rejestracyjne |
67 | ||
Położenie na mapie obwodu smoleńskiego | |||
Położenie na mapie Rosji | |||
55°16′N 31°31′E/55,266667 31,516667 | |||
Strona internetowa |
Miasto pod nazwą Porzecze przynależało niegdyś do województwa smoleńskiego I Rzeczypospolitej.
Historia
edytujMiejscowość Porzecze została założona w 1499 roku. Do 1514 leżała w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, połączonego unią z Polską, następnie zdobyta przez Wielkie Księstwo Moskiewskie. Odzyskana przez Polskę w 1611 roku, znalazła się w granicach administracyjnych województwa smoleńskiego. Utracona przez Polskę de facto w 1654 roku (de iure w 1667). Prawa miejskie od 1776 roku. Obecna nazwa została miastu nadana w 1918 na cześć bolszewika Jakowa Diemidowa.
W mieście urodził się w 1921 roku Jurij Nikulin – znany rosyjski aktor komediowy.
Podczas okupacji hitlerowskiej, 4 września 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 250 osób. W styczniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Sonderkommando 7a oraz żołnierze z 161 i 183 Dywizji Piechoty[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-18)].
- ↑ FSSS. Main [online], www.gks.ru [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-04] .
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1789 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Porzecze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 836 .