Dinidoriniplemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych, rodziny Dinidoridae i podrodziny Dinidorinae. Obejmuje 77 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 8 rodzajach. Wszystkie są fitofagami ssącymi soki roślin.

Dinidorini
Stål, 1867
Ilustracja
Coridius janus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Infrarząd

Pentatomomorpha

Nadrodzina

tarczówki

Rodzina

Dinidoridae

Podrodzina

Dinidorinae

Plemię

Dinidorini

Agregacja Cyclopelta siccifolia

Morfologia

edytuj

Pluskwiaki dużych rozmiarów, przysadzistej budowy, kształtu jajowatego lub eliptycznego[1][2], o opływowym zarysie ciała. Wierzch ciała jest gładki, pozbawiony guzków. Głowa ma na bokach kile[1][2]. Czteroczłonowa kłujka jest stosunkowo krótka i zwykle w spoczynku dochodzi do bioder tylnej pary odnóży[3]. Czułki zwykle zbudowane są z pięciu członów, ale u rodzajów Cyclopelta i Dinidor są czteroczłonowe[2]. Przedplecze pozbawione jest kolców, ząbków i paranotów[2][3]. Trójkątna w zarysie tarczka pozbawiona jest wcisków w kątach przednio-bocznych. Większość gatunków jest długoskrzydłych, ale rodzaj Sagriva ma półpokrywy skrócone, dochodzące tylko do drugiego segmentu odwłoka. Odnóża najczęściej mają kolce zredukowane do postaci spikuli[2]. Stopy zbudowane są z trzech członów[3][2]. Odwłok ma przetchlinki drugiego segmentu zawsze zasłonięte przez metapleury[3]. Trichobotria rozmieszczone są na sternitach od trzeciego do siódmego w parach na zgrubieniach położonych za każdą z przetchlinek[2].

Ekologia i występowanie

edytuj

Wszystkie gatunki są fitofagami ssącymi. Większość związana jest pokarmowo z dyniowatymi[1][2].

Większość przedstawicieli plemienia zamieszkuje strefy tropikalną i subtropikalną Starego Świata, tj. krainy orientalną i etiopską[4][2]. Rodzaj Dinidor jednak ograniczony jest do Ameryki Południowej w krainie neotropikalnej[2][1]. Poza tym jeden z gatunków orientalnych, Coridius brunneus, dociera na południe do krainy australijskiej – podawany jest z Terytorium Północnego[1].

Taksonomia

edytuj

Plemię to obejmuje 77 opisanych gatunków[5], sklasyfikowanych w 8 rodzajach[5][3]:

Dinidorinae wprowadzone zostały w 1867 roku przez Carla Ståla w randze podrodziny w obrębie tarczówkowatych[6]. Do rangi osobnej rodziny wyniesione zostały w 1955 roku przez Dennisa Lestona[7]. W 1987 roku P.S.S. Durai dokonała podziału Dinidoridae na podrodziny Dinidorinae i Megymeninae, w obrębie tej pierwszej wyróżniając plemiona Dinidorini i Thalmini[4]. W 2014 roku trzecie plemię, Amberianini, wprowadzone zostało przez Jerzego Adriana Lisa i Annę Kocorek[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e G. Cassis, Gordon F. Gross: Zoological catalogue of Australia: Hemiptera: Heteroptera (Pentatomomorpha). CSIRO Publishing, 2002.
  2. a b c d e f g h i j Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 225-226. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
  3. a b c d e f Jerzy A. Lis, Anna Kocorek, Dariusz Ziaja, Paweł Lis. New insight into the systematic position of the endemic Madagascan genus Amberiana (Hemiptera: Heteroptera: Dinidoridae) using 12S rDNA sequences. „Turkish Journal of Zoology”, s. 610-619, 2015. DOI: 10.3906/zoo-1406-27. 
  4. a b P.S.S. Durai. A Revision of the Dinidoridae of the world (Heteroptera: Pentatomoidea). „Oriental Insects”. 21, s. 163-360, 1987. DOI: 10.1080/00305316.1987.11835477. 
  5. a b tribus Dinidorini Stål, 1868. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-09-09].
  6. C. Stål. Bidrag till Hemipterernas Systematik. „Öfversigt af Kongelige Vetenskaps-Akademiens Förhandlingar, Stockholm”. 24 (7), s. 491-560, 1867. 
  7. D.H. Leston. The aedeagus of Dinidoridae (Hem., Pentatomidae). „Entomologist's Monthly Magazine”. 91, s. 214-215, 1955.