Dinidorini
Dinidorini – plemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych, rodziny Dinidoridae i podrodziny Dinidorinae. Obejmuje 77 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 8 rodzajach. Wszystkie są fitofagami ssącymi soki roślin.
| Dinidorini | |
| Stål, 1867 | |
.jpg) Coridius janus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię |
Dinidorini |
_Bangalore_India_Mar_2019_-_1.jpg)
Morfologia
edytujPluskwiaki dużych rozmiarów, przysadzistej budowy, kształtu jajowatego lub eliptycznego[1][2], o opływowym zarysie ciała. Wierzch ciała jest gładki, pozbawiony guzków. Głowa ma na bokach kile[1][2]. Czteroczłonowa kłujka jest stosunkowo krótka i zwykle w spoczynku dochodzi do bioder tylnej pary odnóży[3]. Czułki zwykle zbudowane są z pięciu członów, ale u rodzajów Cyclopelta i Dinidor są czteroczłonowe[2]. Przedplecze pozbawione jest kolców, ząbków i paranotów[2][3]. Trójkątna w zarysie tarczka pozbawiona jest wcisków w kątach przednio-bocznych. Większość gatunków jest długoskrzydłych, ale rodzaj Sagriva ma półpokrywy skrócone, dochodzące tylko do drugiego segmentu odwłoka. Odnóża najczęściej mają kolce zredukowane do postaci spikuli[2]. Stopy zbudowane są z trzech członów[3][2]. Odwłok ma przetchlinki drugiego segmentu zawsze zasłonięte przez metapleury[3]. Trichobotria rozmieszczone są na sternitach od trzeciego do siódmego w parach na zgrubieniach położonych za każdą z przetchlinek[2].
Ekologia i występowanie
edytujWszystkie gatunki są fitofagami ssącymi. Większość związana jest pokarmowo z dyniowatymi[1][2].
Większość przedstawicieli plemienia zamieszkuje strefy tropikalną i subtropikalną Starego Świata, tj. krainy orientalną i etiopską[4][2]. Rodzaj Dinidor jednak ograniczony jest do Ameryki Południowej w krainie neotropikalnej[2][1]. Poza tym jeden z gatunków orientalnych, Coridius brunneus, dociera na południe do krainy australijskiej – podawany jest z Terytorium Północnego[1].
Taksonomia
edytujPlemię to obejmuje 77 opisanych gatunków[5], sklasyfikowanych w 8 rodzajach[5][3]:
- Colpoproctus Stål, 1870
- Colporidius Lis, 1990
- Coridiellus Lis, 1990
- Coridius Illiger, 1807
- Cyclopelta Amyot & Serville, 1843
- Dinidor Latreille, 1829
- Patanocnema Karsch, 1892
- Sagriva Spinola, 1850
Dinidorinae wprowadzone zostały w 1867 roku przez Carla Ståla w randze podrodziny w obrębie tarczówkowatych[6]. Do rangi osobnej rodziny wyniesione zostały w 1955 roku przez Dennisa Lestona[7]. W 1987 roku P.S.S. Durai dokonała podziału Dinidoridae na podrodziny Dinidorinae i Megymeninae, w obrębie tej pierwszej wyróżniając plemiona Dinidorini i Thalmini[4]. W 2014 roku trzecie plemię, Amberianini, wprowadzone zostało przez Jerzego Adriana Lisa i Annę Kocorek[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e G. Cassis, Gordon F. Gross: Zoological catalogue of Australia: Hemiptera: Heteroptera (Pentatomomorpha). CSIRO Publishing, 2002.
- ↑ a b c d e f g h i j Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 225-226. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
- ↑ a b c d e f Jerzy A. Lis, Anna Kocorek, Dariusz Ziaja, Paweł Lis. New insight into the systematic position of the endemic Madagascan genus Amberiana (Hemiptera: Heteroptera: Dinidoridae) using 12S rDNA sequences. „Turkish Journal of Zoology”, s. 610-619, 2015. DOI: 10.3906/zoo-1406-27.
- ↑ a b P.S.S. Durai. A Revision of the Dinidoridae of the world (Heteroptera: Pentatomoidea). „Oriental Insects”. 21, s. 163-360, 1987. DOI: 10.1080/00305316.1987.11835477.
- ↑ a b tribus Dinidorini Stål, 1868. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-09-09].
- ↑ C. Stål. Bidrag till Hemipterernas Systematik. „Öfversigt af Kongelige Vetenskaps-Akademiens Förhandlingar, Stockholm”. 24 (7), s. 491-560, 1867.
- ↑ D.H. Leston. The aedeagus of Dinidoridae (Hem., Pentatomidae). „Entomologist's Monthly Magazine”. 91, s. 214-215, 1955.