Dobrowojezioro na Pojezierzu Ińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno. Powierzchnia zwierciadła wody wynosi 3,52 ha[1].

Dobrowo
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Pojezierze Ińskie

Wysokość lustra

104,5 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

3,52 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


0,27 km
0,24 km

Położenie na mapie gminy Węgorzyno
Mapa konturowa gminy Węgorzyno, po prawej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Dobrowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Dobrowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Dobrowo”
Położenie na mapie powiatu łobeskiego
Mapa konturowa powiatu łobeskiego, na dole po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Dobrowo”
Ziemia53°31′29″N 15°39′09″E/53,524722 15,652500

Zbiornik w typologii rybackiej jest jeziorem karasiowym[1]. Administratorem wód Dobrowa jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie.

Jezioro znajduje się w zlewni rzeki Brzeźnickiej Węgorzy[2].

Nad północnym brzegiem jeziora przebiega linia kolejowa nr 210, a ok. 100 m dalej znajduje się przystanek kolejowy Wiewiecko.

W 1955 roku zmieniono urzędowo niemiecką nazwę jeziora – Damerow-See, na polską nazwę – Dąbrowno[3]. W 2006 roku Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych w wykazie hydronimów przedstawiła nazwę Dobrowo[4].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b NB-2 Wody powierzchniowe przeznaczone do bytowania ryb karpiowatych w warunkach naturalnych oraz umożliwiające migrację ryb. Szczecin: Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie.
  2. Arkusz N-33-92-A. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-08-07].
  3. M.P. z 1955 r. nr 118, poz. 1571, s. 1900
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 63, ISBN 83-239-9607-5.