Dulce Chacón
Dulce Chacón (ur. 6 czerwca 1954 w Zafrze, zm. 3 grudnia 2003 w Madrycie) – hiszpańska pisarka.
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1954 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 grudnia 2003 |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
Urodziła się w konserwatywnej rodzinie w Estremadurze. Po śmierci ojca, kiedy miała 12 lat, przeprowadziła się wraz z rodziną do Madrytu. Była znana ze swoich postępowych poglądów. Wzięła udział w organizacji wielkiej demonstracji przeciw wojnie w Iraku w Madrycie 15 marca 2003. Z powszechnym uznaniem została przyjęta jej powieść Uśpiony głos opisująca cierpienie kobiet w trakcie i po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii. Otrzymała nagrody: Premio de Poesía Ciudad de Irún (za Contra el desprestigio de la altura), XXIV Premio Azorín (za Cielos de barro) oraz Premio Libro del Año 2002 (za Uśpiony głos).
Dzieła
edytuj- Querrán ponerle nombre (1992)
- Las palabras de la piedra (1993)
- Contra el desprestigio de la altura (1995)
- Algún amor que no mate (1996)
- Blanca vuela mañana
- Háblame, musa, de aquel varón (1998)
- Algún amor que no mate
- Segunda mano 1998
- Matar al ángel (1999)
- Cielos de barro (2000)
- Uśpiony głos (La voz dormida, 2002, wyd. pol. 2014)
- Cuatro gotas (2003)
- Te querré hasta la muerte (2003).