Dziady Żoliborskie

Dziady Żoliborskie – warszawska formacja powstała jesienią 1996 roku z inicjatywy Piotra Łojka (koordynatora projektu) i Tomasza Konopińskiego. Zarówno swą nazwą jak i formą wykonywanej muzyki nawiązuje do obrzędowych tradycji pogańskich. Łączy instrumentarium elektroniczne z dźwiękami naturalnymi. Muzycy równie chętnie budują swoje brzmienia na eksperymentach z oryginalną akustyką (jak np. podziemia zamku w Olsztynie, kościół przy ATK na warszawskich Bielanach), zapraszają do wykonań zwierzęta o ciekawych głosach, jak parają się parodiami paramedialnymi czy quasi-kabaretowymi, jednak pozbawionymi formy czysto wokalnej. Elementy kluczowe tej muzyki to improwizacja, polimetria, polifonia i melodyjność.

Dziady Żoliborskie
Ilustracja
Piotr Łojek w 2009 roku, jeden z pomysłodawców założenia Dziadów Żoliborskich
Rok założenia

1996

Pochodzenie

 Polska

Gatunek

muzyka eksperymentalna

Wydawnictwo

Polcud, Polonia Records

Skład
Tomasz Konopiński, Aleksander Korecki, Piotr Łojek
Strona internetowa

Skład edytuj

Stały skład zespołu tworzą:

  • Tomasz Konopiński – poeta, ironista, autor tekstów, konferansjer warszawskiej Nocy Poetów, filmowiec, znawca kinematografii, wykonawca pieśni ludowych, zwłaszcza ukraińskich, łemkowskich i warszawskich, założyciel i główna postać zespołu Varsovyn, muzyk grupy Sstil, współpracownik zespołu Trawnik.

Do udziału w zespole często zapraszani są goście. Na podwójnym albumie Najduchy drugi krążek poświęcony jest autorskiej prezentacji poety Jacka Podsiadły, w nagraniach uczestniczyli też Daniel Rojek, Marcin Rybak, Tadeusz Sudnik, Jacek Onaszkiewicz, Piotr Wolski, Izabela Ziółek, Kuba Sienkiewicz, Bronisław Ejmont i Kimi Koziolini.

Dyskografia edytuj

Dyskografia Dziadów składa się z kilkunastu płyt wydanych jako CD-R przez niezależną wytwórnię Polcud oraz CD Liturgia dźwięku Dziadów Żoliborskich, wydana przez Polonia Records w 2001 r. Przeważającą większość nagrań zespołu dokonano podczas gry na żywo, zarówno w domu, na koncertach, w warunkach naturalnych, jak i w studiu. Pierwsze krążki zespołu to specyficzny akustyczno-elektryczny „noise” z elementami parodystycznymi, jak utwory Wyprowadzanie M.O. w pole czy Bł. Andrzej Popiół, czyli wyścig wojny i pokoju, wypierany z czasem przez breakbeatowo-jazzowe łamańce, próby z muzyką klubową, a w końcu ambient, z początku elektroniczny, a na wspomnianej Liturgii... akustyczny. Podczas dwu wyjazdowych sesji - w roku 2004 i 2008 - zostały na żywo nagrane dwie płyty: ostatnia, WILGA II, z udziałem Indii Czajkowskiej oraz przedostatnia, WILGA I, dostępne są w postaci CD, a także do odsłuchania w całości bezpośrednio na stronie internetowej zespołu.[1]

Manifest edytuj

  • 1. Improwizacja;
  • 2. Każdy gra na tym, na czym mu się podoba;
  • 3. Samplować wyłącznie samego siebie (bądź głosy znajomych, przyrodę itp., w spokoju zostawiwszy obce produkcje);
  • 4. Polimetria i polichronia (można być kierowcą i przechodniem jednocześnie; patrz też kubizm - twarz widziana jednocześnie z wielu miejsc), nie mówiąc o nieograniczonej polifonii;
  • 5. Odwzorowanie intelektu poprzez trans, wzmocnienie go transem, jak to się dzieje w lampie elektronowej;
  • 6. Podobieństwo do zasady nieoznaczoności Heisenberga, która w dobry sposób może określać istotę sztuki (efekt artystyczny wynika z przybliżania się do prawdy, a nieskończenie asymptotyczne dążenie do prawdy powoduje efekt estetyczny u odbiorcy i nieskończoną, choć chwilową rozkosz twórcy).

Przypisy edytuj

  1. Dziady Żoliborskie - Dyskografia [online], www.dziadyzoliborskie.pl [dostęp 2022-03-09].

Linki zewnętrzne edytuj