Kazik Staszewski
Kazik Staszewski, również Kazik, właśc. Kazimierz Piotr Staszewski (ur. 12 marca 1963 w Warszawie[1]) – polski muzyk, wokalista, saksofonista, autor tekstów i aranżer. Współzałożyciel i członek zespołów Kult, KNŻ, El Dupa i Zuch Kazik, występujący również solo oraz angażujący się w inne projekty muzyczne oraz filmowe.
| ||
 Kazik Staszewski podczas koncertu z Kwartetem ProForma (2016 r.) | ||
| Imię i nazwisko | Kazimierz Piotr Staszewski | |
| Pseudonim | Kazik | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 marca 1963 Warszawa | |
| Instrumenty | Saksofon | |
| Gatunki | rock alternatywny, hard rock, punk rock, rapcore, yass | |
| Zawód | muzyk, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny | |
| Aktywność | od 1979 | |
| Wydawnictwo | S.P. Records | |
| Zespoły | ||
| Kult KNŻ El Dupa Buldog Zuch Kazik Kazik & Kwartet ProForma | ||
| Odznaczenia | ||
| ||
| Strona internetowa | ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Kazik Staszewski jest synem Krystyny i Stanisława Staszewskich oraz wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Wychowały go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończeniu liceum im. Reja podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ich nie ukończył.
Od 1984 r. żonaty z Anną Staszewską, z którą ma dwóch synów, Kazimierza i Jana. W 2008 i 2013 został dziadkiem, ma dwie wnuczki. Od kilku lat ma mieszkanie na Teneryfie[2], gdzie przebywa kilka tygodni każdego roku. Na stałe mieszka w Polsce[3].
KarieraEdytuj
Pierwszym zespołem, w którym występował, był Poland, założony przez Roberta Schmidta i działający w latach 1979–1980. Nagrał z nim m.in. utwory „Młodzi Warszawiacy” oraz „Wojny”. W 1981 roku założył zespół Novelty Poland. W 1982 roku założył zespół Kult. W 1991 roku rozpoczął karierę solową.
Pierwszym solowym albumem było Spalam się z przebojami „Dziewczyny”, „Piosenka trepa”, „Spalam się” czy rozsławioną „Jeszcze Polska” w której senator z ramienia ZChN Jan Szafraniec doszukał się paszkwilu na hymn Polski i oddał sprawę do sądu. Sprawę umorzono. Rozgłos zyskała też wydana na następnym albumie Spalaj się! piosenka „100 000 000” z refrenem Wałęsa dawaj nasze sto milionów!. Utwór ten wykonany został wcześniej na festiwalu w Sopocie i odnosił się do niespełnionej obietnicy przedwyborczej.
W 1995 ukazało się Oddalenie, nagrane w domowym studiu. Na płycie znalazła się piosenka „Łysy jedzie do Moskwy”, odnosząca się do wyjazdu ówczesnego premiera Józefa Oleksego do Moskwy podczas rosyjskiej agresji zbrojnej na Czeczenię. Największym sukcesem[potrzebny przypis] cieszył się album 12 groszy nagrany w 1997 z wielkim przebojem „12 groszy”. Na płycie znalazły się także utwory napisane przez Kazika do filmu Sztos. W 1998 roku dołączył do zespołu El Doopa.
W 2000 ukazała się Melassa z przebojami „4 pokoje” nagranym w duecie z Edytą Bartosiewicz i „Mars napada” oraz „Gdybym wiedział to, co wiem”. Kazik nagrał także trzy albumy zawierające własne interpretacje utworów Kurta Weilla i Nicka Cave’a (Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto – 2001), Toma Waitsa (Piosenki Toma Waitsa – 2003) (teksty przetłumaczone przez Romana Kołakowskiego) oraz Silnej Grupy Pod Wezwaniem (Silny Kazik Pod Wezwaniem – premiera 1.12.2008 r.)
W roku 2004 ukazał się album Czterdziesty Pierwszy z piosenką „Polska płonie”, a rok później Los się musi odmienić (część piosenek pochodziła ze ścieżki dźwiękowej filmu Rozdroże Cafe, w którym Kazik zagrał epizodyczną rolę). Staszewski nagrał także muzykę do filmów PitBull, Szaleńcy, Balladę o Janku Wiśniewskim do filmu Czarny czwartek, Yuma, oraz z zespołem Kult Czarne Słońca do filmu o tym samym tytule, a także Oczy niebieskie. W latach 2005–2009 był wokalistą zespołu Buldog.
Kazik otrzymał wiele nagród (m.in. Paszport Polityki, Fryderyki, Machinery, nagrodę MTV), które jednak rzadko odbierał. O Kaziku i Kulcie opowiada książka Leszka Gnoińskiego Kult Kazika oraz Wiesława Weissa Kult. Biała Księga (wyd. 2009), zawierająca m.in. teksty i historię powstania wszystkich piosenek zespołu.
Był felietonistą na łamach Gazety Wyborczej. W czerwcu 2005 zrezygnował z publikowania zarzucając szefom redakcji cenzurę w zakresie treści jego felietonu[4][5]. W maju 2008 zbiór felietonów Kazika ukazał się w wersji książkowej pt. Niepiosenki[6]. W 2014 ukazała się książka pt. Tata mimo woli stanowiąca biografię Stanisława Staszewskiego, której autorami są Kazik Staszewski i Jarosław Duś[7].
Postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury[8].
PoglądyEdytuj
Kazik Staszewski deklaruje przywiązanie do tradycyjnych wartości, z których najważniejszą jest rodzina[9].
Jest przeciwnikiem penalizowania narkotyków, gdyż przez to handlem nimi zajmują się grupy przestępcze[10]. Ze względu na swoje poglądy był bliski Unii Polityki Realnej[2], w roku 2013 stwierdził, że jest to partia bez znaczenia[2]. Deklaruje się jako niewierzący, choć z ogromną potrzebą wiary[2] i silnym antyklerykalizmem. Od lat 80. XX w. jest krytykiem Kościoła katolickiego, szczególna krytyka dotyczy pazerności kleru[11]. W młodości przez kilka lat był związany ze Świadkami Jehowy – studiował z nimi Pismo Święte, a rozstał się po sugestiach o konieczności rezygnacji z muzyki[2].
DyskografiaEdytuj
- Spalam się (1991)
- Spalaj się! (1993)
- Oddalenie (1995)
- 12 groszy (1997)
- Melassa (2000)
- Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto (2001)
- Piosenki Toma Waitsa (2003)
- Czterdziesty Pierwszy (2004)
- Los się musi odmienić (2005)
- Silny Kazik pod wezwaniem (2008)
- Wiwisekcja (2015, oraz Kwartet ProForma)
- Tata Kazika kontra Hedora (2017, oraz Kwartet ProForma)
FilmografiaEdytuj
- Wściekłe pięści Węża (2006) [12]
- Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku (2006) [13]
- Historia polskiego rocka (2009)
- Beats of Freedom – Zew wolności (2009, film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota)
- Jarocin. Po co wolność (2016, film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Marek Gajczak)[14]
AktorEdytuj
- 2006 – Wściekłe pięści Węża jako Andrzej „Bad girl”
- 2006 – Chasing the Acids – w pogoni za Acid Drinkers jako Kazik
- 2006 – Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku jako Kurier
- 2005 – Pod gradobiciem pytań jako Karmnik Staniszewski (głos) (gościnnie)
- 2005 – Rozdroże cafe jako Kazik
- 2000 – Dzieci Jarocina jako Kazik
- 1999 – Bułgarski pocisk[15]
- 1994 – Na ulicy Kazika jako Kazik.
- 1993 – Tata Kazika jako Kazik.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kazik Staszewski w bazie Filmweb [dostęp 2016-09-26]
- ↑ a b c d e Robert Mazurek. Rozmowa Mazurka. Półgłówki z sierpem i młotem. Kazik Staszewski. „Rzeczpospolita. PlusMinus”, s. P10-P11, 23-24 marca 2013.
- ↑ Kontestator, muzyk, poeta, wokalista – Video Dzień Dobry TVN
- ↑ Kazik przestaje pisać felietony w Gazecie Wyborczej (pol.). muzyczneabc.pl, 2005-06-18. [dostęp 2013-06-19].
- ↑ Kazik: Dwa oświadczenia (pol.). interia.pl, 2005-06-17. [dostęp 2013-06-19].
- ↑ Niepiosenki. kosmoskosmos.pl. [dostęp 29 kwietnia 2014].
- ↑ Kazik Staszewski, Jarosław Duś „Tata mimo woli” Premiera książki 10.05.14r.. kosmoskosmos.pl. [dostęp 29 kwietnia 2014].
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 923.
- ↑ „Etos rockmana wcale nie musi wykluczać przywiązania do tradycyjnych wartości [...] Nie stoi to w sprzeczności z przywiązaniem do rodziny i wartości, jakie ta instytucja ze sobą niesie. To, że mam rodzinę, że mam swoje gniazdo [...] pozwoliło mi tak długo funkcjonować w tym, co robię.” – Kazik Staszewski w książce Mikołaja Lizuta: Punk Rock Later, s. 35, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2003, ISBN 83-88807-31-5.
- ↑ Mikołaj Lizut: Punk Rock Later, s. 30, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2003, ISBN 83-88807-31-5.
- ↑ Wiesław Kot, Dorota Górska Jak budowaliśmy kapitalizm. Pierwsze dziesięciolecie, Poznań 2011, s. 13.
- ↑ Wściekłe pięści Węża.
- ↑ Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku.
- ↑ Jarocin. Po co wolność.
- ↑ Bułgarski pocisk (1999) – Filmweb [dostęp 2013-03-26]