Kazik Staszewski

polski muzyk rockowy

Kazik Staszewski, również Kazik, właśc. Kazimierz Piotr Staszewski (ur. 12 marca 1963 w Warszawie[1]) – polski muzyk, wokalista, saksofonista, autor tekstów i muzyki, aranżer. Współzałożyciel i członek zespołów Kult, KNŻ, El Dupa, Buldog, Zuch Kazik, Yugoton i Kazik + Zdunek Ensemble występujący również solo oraz angażujący się w inne projekty muzyczne oraz filmowe.

Kazik Staszewski
Ilustracja
Kazik Staszewski podczas koncertu z Kwartetem ProForma (2016 r.)
Imię i nazwisko Kazimierz Piotr Staszewski
Pseudonim Kazik
Data i miejsce urodzenia 12 marca 1963
Warszawa
Instrumenty Saksofon
Gatunki rock alternatywny, hard rock, punk rock, rapcore, yass
Zawód muzyk, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny
Aktywność od 1979
Wydawnictwo S.P. Records
Zespoły
Kult
KNŻ
El Dupa
Buldog
Zuch Kazik
Kazik & Kwartet ProForma
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Kazik Staszewski (2008 r.)

ŻyciorysEdytuj

Jest synem Krystyny i Stanisława Staszewskich oraz wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Wychowały go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończeniu liceum im. Reja podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ich nie ukończył.

Od 1984 r. żonaty z Anną Staszewską, z którą ma dwóch synów: Kazimierza i Jana, który w 2011 wydał album Piosenki o miłości[2]. W 2008 i 2013 został dziadkiem, ma dwie wnuczki. Na stałe mieszka w Polsce[3].Od kilku lat ma mieszkanie na Teneryfie[4], gdzie przebywa kilka tygodni każdego roku.

KarieraEdytuj

Pierwszym zespołem, w którym występował, był Poland, założony przez Roberta Schmidta i działający w latach 1979–1980. Nagrał z nim m.in. utwory „Młodzi Warszawiacy” oraz „Wojny”. W 1981 założył zespół Novelty Poland, a rok później – Kult.

W 1991 rozpoczął karierę solową. Pierwszym solowym albumem był Spalam się z przebojami „Dziewczyny”, „Piosenka trepa”, „Spalam się” czy „Jeszcze Polska”, w której senator z ramienia ZChN Jan Szafraniec doszukał się paszkwilu na hymn Polski i oddał sprawę do sądu. Sprawę umorzono. Rozgłos zyskała też wydana na następnym albumie Spalaj się! piosenka „100 000 000” z refrenem Wałęsa dawaj nasze sto milionów!. Utwór ten wykonany został wcześniej na festiwalu w Sopocie i odnosił się do niespełnionej obietnicy przedwyborczej.

W 1995 ukazało się Oddalenie, nagrane w domowym studiu. Na płycie znalazła się piosenka „Łysy jedzie do Moskwy”, odnosząca się do wyjazdu ówczesnego premiera Polski Józefa Oleksego do Moskwy podczas rosyjskiej agresji zbrojnej na Czeczenię. Największym sukcesem[potrzebny przypis] cieszył się album 12 groszy nagrany w 1997 z wielkim przebojem „12 groszy”. Na płycie znalazły się także utwory napisane przez Kazika do filmu Sztos. W 1998 roku dołączył do zespołu El Doopa.

W 2000 ukazała się Melassa z przebojami „4 pokoje” nagranym w duecie z Edytą Bartosiewicz i „Mars napada” oraz „Gdybym wiedział to, co wiem”. Kazik nagrał także trzy albumy zawierające własne interpretacje utworów Kurta Weilla i Nicka Cave’a (Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto – 2001), Toma Waitsa (Piosenki Toma Waitsa – 2003) (teksty przetłumaczone przez Romana Kołakowskiego) oraz Silnej Grupy Pod Wezwaniem (Silny Kazik Pod Wezwaniem.

W 2004 ukazał się album Czterdziesty pierwszy z piosenką „Polska płonie”, a rok później Los się musi odmienić (część piosenek pochodziła ze ścieżki dźwiękowej filmu Rozdroże Cafe, w którym Kazik zagrał epizodyczną rolę). Staszewski nagrał także muzykę do filmów PitBull, Szaleńcy, Balladę o Janku Wiśniewskim do filmu Czarny czwartek, Yuma, oraz z zespołem Kult Czarne Słońca do filmu o tym samym tytule, a także Oczy niebieskie. W latach 2005–2009 był wokalistą zespołu Buldog.

 
Kazik Staszewski podczas koncertu z zespołem KULT, Łódź, 26 października 2014 roku

Kazik otrzymał wiele nagród (m.in. Fryderyki, Machinery, nagrodę MTV), które jednak rzadko odbierał. Odebrał m.in. Paszport „Polityki” (1998 rok)[5]. O Kaziku i Kulcie opowiada książka Leszka Gnoińskiego Kult Kazika oraz Wiesława Weissa Kult. Biała Księga (wyd. 2009), zawierająca m.in. teksty i historię powstania wszystkich piosenek zespołu.

Był felietonistą na łamach Gazety Wyborczej. W czerwcu 2005 zrezygnował z publikowania, zarzucając szefom redakcji cenzurę w zakresie treści jego felietonu[6][7]. W maju 2008 zbiór felietonów Kazika ukazał się w wersji książkowej pt. Niepiosenki[8]. W 2014 ukazała się książka pt. Tata mimo woli stanowiąca biografię Stanisława Staszewskiego, której autorami są Kazik Staszewski i Jarosław Duś[9].

Postanowieniem prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury[10].

W 2020 jego utwór „Twój ból jest lepszy niż mój” zajął 1. miejsce w 1998. notowaniu Listy przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Tekst piosenki mówi o wizycie Jarosława Kaczyńskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, mimo tego, że został on zamknięty z powodu pandemii COVID-19 w Polsce. Notowanie listy przebojów zostało unieważnione[11], co spowodowało zerwanie współpracy z radiem przez wielu muzyków i odejście ze stacji kilkunastu dziennikarzy, m.in. Marka Niedźwieckiego (prowadzącego Listę…)[12] i Piotra Metza (dyrektora muzycznego stacji)[13].

31 lipca 2020 roku ukazała się piosenka Kazika do filmu „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy” pod tytułem „25 lat niewinności”.

PoglądyEdytuj

Kazik Staszewski deklaruje przywiązanie do tradycyjnych wartości, z których najważniejszą jest rodzina[14].

Jest przeciwnikiem penalizowania narkotyków, gdyż przez to handlem nimi zajmują się grupy przestępcze[15]. Ze względu na swoje poglądy był bliski Unii Polityki Realnej[4], w roku 2013 stwierdził, że jest to partia bez znaczenia[4]. Deklaruje się jako „niewierzący”, choć „z ogromną potrzebą wiary”[4] i silnym antyklerykalizmem. Od lat 80. XX w. jest krytykiem Kościoła katolickiego, szczególna krytyka dotyczy chciwości kleru[16]. W młodości przez kilka lat był związany ze Świadkami Jehowy – studiował z nimi Pismo Święte, a rozstał się po sugestiach o konieczności rezygnacji z muzyki[4].

DyskografiaEdytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Kazika Staszewskiego.

FilmografiaEdytuj

AktorEdytuj

  • 1993 – Tata Kazika jako Kazik
  • 1994 – Na ulicy Kazika jako Kazik
  • 1999 – Bułgarski pocisk[20]
  • 2000 – Dzieci Jarocina jako Kazik
  • 2005 – Rozdroże cafe jako Kazik
  • 2005 – Pod gradobiciem pytań jako Karmnik Staniszewski (głos) (gościnnie)
  • 2006 – Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku jako Kurier
  • 2006 – Chasing the Acids – w pogoni za Acid Drinkers jako Kazik
  • 2006 – Wściekłe pięści Węża jako Andrzej „Bad girl”

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Kazik Staszewski w bazie Filmweb [dostęp 2016-09-26].
  2. ↑ Czym zajmuje się syn Kazika Staszewskiego?, EskaROCK [dostęp 2019-12-21] (pol.).
  3. ↑ Kontestator, muzyk, poeta, wokalista – Video Dzień Dobry TVN.
  4. ↑ a b c d e Robert Mazurek. Rozmowa Mazurka. Półgłówki z sierpem i młotem. Kazik Staszewski. „Rzeczpospolita. PlusMinus”, s. P10-P11, 23–24 marca 2013. 
  5. ↑ P.Sa.. Z paszportami w świat. „Polityka”. Nr 3/1999 (2176), s. 46, 16 stycznia 1999. 
  6. ↑ Kazik przestaje pisać felietony w Gazecie Wyborczej (pol.). muzyczneabc.pl, 2005-06-18. [dostęp 2013-06-19].
  7. ↑ Kazik: Dwa oświadczenia (pol.). interia.pl, 2005-06-17. [dostęp 2013-06-19].
  8. ↑ Niepiosenki. kosmoskosmos.pl. [dostęp 29 kwietnia 2014].
  9. ↑ Kazik Staszewski, Jarosław Duś „Tata mimo woli” Premiera książki 10.05.14r.. kosmoskosmos.pl. [dostęp 29 kwietnia 2014].
  10. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 923.
  11. ↑ "Redakcja podjęła decyzję o unieważnieniu głosowania". Po tym, jak piosenka Kazika wygrała Listę Przebojów Trójki, TVN24 [dostęp 2020-05-17].
  12. ↑ Marek Niedźwiecki po 35 latach pracy odchodzi z Trójki, stację krytykują muzycy, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-05-17] (pol.).
  13. ↑ Piotr Metz odchodzi z Trójki, pokazał SMS-a od dyrektora z poleceniem usunięcia piosenki Kazika ze stacji, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-05-19] (pol.).
  14. ↑ „Etos rockmana wcale nie musi wykluczać przywiązania do tradycyjnych wartości [...] Nie stoi to w sprzeczności z przywiązaniem do rodziny i wartości, jakie ta instytucja ze sobą niesie. To, że mam rodzinę, że mam swoje gniazdo [...] pozwoliło mi tak długo funkcjonować w tym, co robię.” – Kazik Staszewski w książce Mikołaja Lizuta: Punk Rock Later, s. 35, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2003, ​ISBN 83-88807-31-5​.
  15. ↑ Mikołaj Lizut: Punk Rock Later, s. 30, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2003, ​ISBN 83-88807-31-5​.
  16. ↑ Wiesław Kot, Dorota Górska Jak budowaliśmy kapitalizm. Pierwsze dziesięciolecie, Poznań 2011, s. 13.
  17. ↑ Wściekłe pięści Węża. [dostęp 2019-01-14].
  18. ↑ Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku. [dostęp 2019-01-14].
  19. ↑ Jarocin. Po co wolność. [dostęp 2017-09-30].
  20. ↑ Bułgarski pocisk (1999) – Filmweb [dostęp 2013-03-26].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazik_Staszewski&oldid=62098065”