Wikipedia

Andrzej Rosiewicz

polski piosenkarz, tancerz i kompozytor

Andrzej Wacław Rosiewicz (ur. 1 czerwca 1944 w Warszawie) – polski piosenkarz estradowy, gitarzysta, tancerz, satyryk, kompozytor i choreograf.

Andrzej Rosiewicz
Ilustracja
Andrzej Rosiewicz (2016)
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1944
Warszawa

Instrumenty

gitara

Typ głosu

tenor

Zawód

piosenkarz, tancerz, satyryk, kompozytor, choreograf

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Od 1978 poświęcił się karierze solowej. Najpopularniejsze jego przeboje: „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zenek blues”, „Chłopcy radarowcy”, „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach” lub „Graj cyganie graj”) oraz „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek (1975). Za czasów „Solidarności” wykonał na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku „Propagandę sukcesu”, identyfikowaną jako głos antykomunistycznej opozycji.

ŻyciorysEdytuj

Wczesne lataEdytuj

Urodził się i wychował w Warszawie[1]. Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1962)[2][3]. W tym czasie odnosił sukcesy sportowe, zostając mistrzem warszawskich szkół średnich w skoku wzwyż i skoku w dal. Grywał także w szkolnym klubie piłkarskim.

Ukończył SGGW w Warszawie na Wydziale Melioracji Wodnych. Równocześnie uczęszczał przez pięć lat do szkoły muzycznej na śpiew solowy. Swoje umiejętności prezentował m.in. w Klubie Studenckim Politechniki Warszawskiej „Stodoła”.

Kariera w czasach PRLEdytuj

Karierę estradową rozpoczął jeszcze w dzieciństwie w 1953, w Zespole pieśni i tańca Dzieci Warszawy, z którym to współpracował do 1964. W okresie studiów w latach 60. występował w warszawskich klubach jazzowych i restauracjach. Między 1963 a 1965 rokiem związany był z zespołem „Pesymiści”. W latach 1967–1968 związał się z formacją jazzową Old Timers. W 1971, 1974 i 1977 występował na festiwalu Jazz Jamboree. W 1972 za wykonanie utworu „Samba wanna blues” otrzymał nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[4]. Piosenka była pierwszym efektem jego współpracy z Asocjacją Hagaw[4]. W 1976 wystąpili razem na 14. KFPP w Opolu[4]. Występ zapewnił mu nagrodę Estradowa Osobowość Roku[4]. Od 1978 poświęcił się karierze solowej.

W latach 70. i na początku lat 80. jeden z najpopularniejszych polskich piosenkarzy i artystów estradowych. Najpopularniejsze jego przeboje z lat 70. to „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zakochany bałwan”, „Żaba story”, „Zenek blues”; na występach wykonywał również piosenki, których nie nadawano w radiu i telewizji („Usta Mariana”, „W Lubartowie”). Po powstaniu „Solidarności” powstały piosenki „Chłopcy radarowcy”, „Pytasz mnie” oraz dostępne w owych latach jedynie na kasetach nagranych amatorsko na koncertach, wykonane na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku „Propaganda sukcesu”, „Chcemy prawdy”, „Książeczka wojskowa” i „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach”/„Graj cyganie graj”). W 1980 za wykonanie utworu „Najwięcej witaminy” otrzymał nagrodę za wygraną w konkursie „Premier” na 18. KFPP w Opolu[4]. Jego twórczość była utożsamiana z etosem pierwszej Solidarności oraz stanem wojennym – okresem, kiedy jego piosenki identyfikowane były jako głos antykomunistycznej opozycji[5].

W 1974 zaśpiewał piosenkę „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek, kompozytora Jerzego Matuszkiewicza, w 1988 piosenkę Andrzeja Korzyńskiego „Halo ptaki” do filmu Pan Kleks w kosmosie, a w 1993 utwór „Dwadzieścia lat minęło...” w serialu Czterdziestolatek. 20 lat później. Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[6].

W 1986 zorganizował w Teatrze Muzycznym w Gdyni koncert dedykowany Lechowi Wałęsie, z którym w latach osiemdziesiątych łączyła go serdeczna przyjaźń[7].

12 lipca 1988 na dziedzińcu wawelskim w Krakowie zaśpiewał w obecności Michaiła Gorbaczowa pieśń o pierestrojce „Wieje wiosna ze wschodu” (popularnie określana jako „Michaił, Michaił” z uwagi na słowa Michaił, Michail. eta piesnia dla Tiebia)[1][8][9][10].

 
Andrzej Rosiewicz w Lubartowie (2016)

Kariera w latach 1989–2002Edytuj

Na początku lat 90. XX wieku próbował powrócić na scenę muzyczną, tworząc utwory w gatunku disco polo. Najpopularniejsze z nich to „Poleczka Pałeczka” i „Disko Rżysko”[11].

W 1993 napisał piosenkę o tym, jak doszło do zerwania przyjaźni z Lechem Wałęsą „Telefon z Belwederu” z refrenem: „Porwał go wielki świat, porwał historii wiatr, dlaczego, dlaczego? Przecież zawsze można być kolegą. Przyjaźń uczucie to święte. Tylko czasem bywa się prezydentem”[7].

W pierwszych utworach nagrywanych po 2000 śpiewał o sukcesach sportowców takich jak: Adam Małysz, Jerzy Dudek czy Otylia Jędrzejczak.

 
Andrzej Rosiewicz, Busko-Zdrój, 4 września 2022 r.

Późniejsza działalnośćEdytuj

Obecnie można go sporadycznie usłyszeć w Radiu Maryja i Telewizji Trwam, dla których tworzy piosenki satyryczne komentujące wydarzenia polityczne oraz piosenki o miłości do ojczyzny i religijne.

W 2003 nagrał piosenkę „Mamo, ja chcę do Iraku”, krytykującą wyjazd polskich żołnierzy do Iraku[12].

W 2003 został członkiem Unii Polityki Realnej, z listy której w 2004 wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego[13]. UPR nie przekroczyła progu wyborczego.

Współpracował potem z Prawem i Sprawiedliwością, dla którego na zjazdy partyjne przed wyborami do Sejmu RP w 2005 i 2007 skomponował i tam wykonał kilka piosenek chwalących rządy tej partii (m.in. „Wystarczą cztery Ziobra i Polska będzie dobra”)[14].

W sierpniu 2007 z okazji 28 rocznicy Sierpnia 80 nagrał dla mediów założonych przez o. Tadeusza Rydzyka piosenkę „Jak Gwiazda w noc czarną”, swoiste podziękowanie Andrzejowi Gwiaździe i Annie Walentynowicz za ich zasługi w obaleniu komunizmu.

W listopadzie 2007 nagrał piosenkę wyśmiewającą rząd premiera Donalda Tuska pt. „Wystarczą cztery Tuski, no i porządek pruski”, której ukazała się później druga wersja. Jej pierwsza zwrotka brzmi: „Nowe wiadomości płyną już z Pułtuska, że w Pułtusku pomnik chcą postawić Tuska. Tam na rynku w Pułtusku ktoś usłyszał, że ten pomnik ufunduje Krauze Ryszard”.

W październiku 2008 ukazała się jego płyta Orła mi żal, na której znalazła się piosenka o Janie Pawle II pt. „Zostań z nami” oraz Baracku Obamie pt. „Barack naszym przyjacielem jest, bo w jego żyłach płynie polska krew”.

Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 nagrał piosenkę pt. „Eurowybory”, która ukazuje w krzywym zwierciadle kampanię wyborczą oraz pracę europosłów.

25 czerwca 2009 TVP1 wyemitowała specjalne wydanie programu Jaka to melodia?, w którym obok Andrzeja Rosiewicza wystąpili Edward Hulewicz i Ewa Kuklińska. Podczas programu Andrzej Rosiewicz otrzymał medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat kariery solowej, a Edward Hulewicz ten sam medal za 45 lat indywidualnej kariery estradowej. Całość wygranej przez wszystkich uczestników przeznaczono na niepełnosprawne dzieci. Tego samego dnia TVP2 wyemitowała wydanie Szansy na sukces, w którym amatorzy śpiewali piosenki Andrzeja Rosiewicza.

W 2014 był kandydatem w wyborach do Sejmiku Województwa Mazowieckiego z listy Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej[15], która nie uzyskała mandatów.

W 2019 został zarejestrowany jako kandydat komitetu Polska Fair Play Roberta Gwiazdowskiego w wyborach do Parlamentu Europejskiego[16]. Komitet nie przekroczył jednak progu wyborczego i nie uzyskał mandatu[17].

26 grudnia 2022 TVP2 premierowo nadała benefis artysty Rewia Gwiazd: Andrzej Rosiewicz. W programie oprócz piosenkarza wystąpili m.in.: Zenon Martyniuk, Michał Milowicz, Sławomir Zapała z żoną Kajrą,Stanisław Karpiel-Bułecka, zespół Weekend czy Norbi. Nie zabrakło także opowieści, jak i materiałów archiwalnych z kariery Rosiewicza[18][19].

Nagrody i wyróżnieniaEdytuj

Był czterokrotnie laureatem Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1972 otrzymał nagrodę za piosenkę „Samba wanna blues”, w 1975 otrzymał nagrodę specjalną, w 1976 za piosenkę „Zenek blues”, a w 1980 za piosenkę „Najwięcej witaminy”.

W 1979 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[20].

W 2010 otrzymał od redakcji programu Jaka to melodia? medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat indywidualnej kariery estradowej.

W 2015 został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[21].

Życie prywatneEdytuj

Podczas wyborów Miss Rzeszowszczyzny poznał Iwonę, którą poślubił w 1997[22]. Mają syna Jędrzeja oraz bliźniaki – Irenę i Adama[22].

Wybrana dyskografiaEdytuj

  • „UFO” – „Żniwo”
  • Asocjacja Hagaw i A. Rosiewicz
  • Ach jak przyjemnie... i inne piosenki
  • A. Rosiewicz: Dobry interes
  • SPPT Chałturnik i A. Rosiewicz
  • Rosiewicz '97
  • Cossack’s Songs by Andrzej and His Friends
  • Tyson, Golota, blondynki i ja
  • Godzina z Andrzejem Rosiewiczem

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Notacje – Andrzej Rosiewicz. Śpiewa, tańczy i prześmiewa. TVP. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].
  2. ↑ Panie i Panowie: śmiech to zdrowie (rozmawiała: Anna Zalech), „Szlachetne Zdrowie”, nr 7 (17), lipiec 2020, s. 22.
  3. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1962. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-08-02].
  4. ↑ a b c d e Sylwia Gawłowska: Festiwalowe podium. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu 1963–2017 we wspomnieniach artystów. 2018, s. 68–70. ISBN 978-83-938344-7-1.
  5. ↑ Pod szczęśliwą Gwiazdą: Andrzej Rosiewicz!. Centrum Promocji Kultury, 9 kwietnia 2014. [dostęp 2020-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)].
  6. ↑ XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 1977: program b.n.s.
  7. ↑ a b Dariusz Zaborek: Cztery Ziobra i dobra (wywiad z Andrzejem Rosiewiczem). wyborcza.pl, 18 września 2007. [dostęp 2021-08-02].
  8. ↑ Michaił Gorbaczow w Krakowie i w Poroninie. „Nowiny”. Nr 162, s. 1, 2, 13 lipca 1988. 
  9. ↑ Wieje wiosna. „Nowiny”. Nr 164, s. 5, 15 lipca 1988. 
  10. ↑ Kronika XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo „Kronika”, 1991, s. 1288. ISBN 83-900331-0-0.
  11. ↑ Andrzej Rosiewicz. rmf.fm [dostęp 2020-05-12].
  12. ↑ „Niedziela” z 2008, nr 37, s. 30–31.
  13. ↑ Wybory 2004. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-20)].
  14. ↑ Życiorys Andrzeja Rosiewicza. znanegwiazdy.pl. [dostęp 2021-06-16].
  15. ↑ Michał Wojtczak, Rosiewicz do samorządu, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna”, 27–28 września 2014, s. 4.
  16. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. Komitet Wyborczy Wyborców Polska Fair Play Bezpartyjni Gwiazdowski. wybory.gov.pl. [dostęp 2019-04-15].
  17. ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. Wyniki komitetów. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-05-27].
  18. ↑ Telewizja Polska S.A, Rewia Gwiazd: Andrzej Rosiewicz cz. 1, www.tvp.pl [dostęp 2023-01-29] (pol.).
  19. ↑ Koncerty: Rewia Gwiazd: Andrzej Rosiewicz, cz. 2 - programy, Oglądaj na VOD TVP, TVP VOD [dostęp 2023-01-29] (pol.).
  20. ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  21. ↑ Wręczenie Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 9 stycznia 2015. [dostęp 2021-08-02].
  22. ↑ a b Rosiewicz do 50. mieszkał z matką! Teraz ma troje dzieci. fakt.pl. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Rosiewicz&oldid=69448081”