Andrzej Rosiewicz
Andrzej Wacław Rosiewicz (ur. 1 czerwca 1944 w Warszawie) – polski piosenkarz estradowy, gitarzysta, tancerz, satyryk, kompozytor i choreograf.
| ||
 Andrzej Rosiewicz (2016) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1944 Warszawa | |
| Instrumenty | gitara | |
| Zawód | piosenkarz, tancerz, satyryk, kompozytor, choreograf | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
ŻyciorysEdytuj
WykształcenieEdytuj
Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W tym czasie odnosił sukcesy sportowe, zostając mistrzem warszawskich szkół średnich w skoku wzwyż i skoku w dal. Grywał także w szkolnym klubie piłkarskim.
Ukończył SGGW w Warszawie na Wydziale Melioracji Wodnych. Równocześnie uczęszczał przez 5 lat do szkoły muzycznej na śpiew solowy. Swoje umiejętności prezentował m.in. w Klubie Studenckim Politechniki Warszawskiej „Stodoła”.
Kariera w czasach PRLEdytuj
Karierę estradową rozpoczął jeszcze w dzieciństwie w 1953, w Zespole pieśni i tańca Dzieci Warszawy, z którym to współpracował do 1964. W okresie studiów w latach 60. występował w warszawskich klubach jazzowych i restauracjach. Między 1963 a 1965 rokiem związany był z zespołem Pesymiści. W latach 1967–1968 związał się z formacją jazzową Old Timers, a następnie w latach 1970–1978 tworzył muzykę, teksty oraz występował z zespołem Asocjacja Hagaw. W 1971, 1974 i 1977 występował na festiwalu Jazz Jamboree. Występował także na licznych festiwalach w Opolu i Sopocie. Od 1978 poświęcił się karierze solowej.
W latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych jeden z najpopularniejszych polskich piosenkarzy i artystów estradowych. Najpopularniejsze jego przeboje z lat siedemdziesiątych to „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zakochany bałwan”, „Żaba story”, „Zenek blues”; na występach wykonywał również piosenki, których nie nadawano w radiu i telewizji („Usta Mariana”, „W Lubartowie”). Po powstaniu „Solidarności” powstały piosenki „Chłopcy radarowcy”, „Pytasz mnie” oraz dostępne w owych latach jedynie na kasetach nagranych amatorsko na koncertach, wykonane na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku „Propaganda sukcesu”, „Chcemy prawdy”, „Książeczka wojskowa” i „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach"/"Graj cyganie graj”). Jego twórczość była utożsamiana z etosem pierwszej Solidarności oraz stanem wojennym – okresem, kiedy jego piosenki identyfikowane były jako głos antykomunistycznej opozycji[potrzebny przypis].
W 1974 zaśpiewał piosenkę „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek, kompozytora Jerzego Matuszkiewicza, w 1988 piosenkę Andrzeja Korzyńskiego „Halo ptaki” do filmu Pan Kleks w kosmosie, a w 1993 utwór „Dwadzieścia lat minęło...” w serialu Czterdziestolatek. 20 lat później. Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[1].
W 1986 zorganizował w Teatrze Muzycznym w Gdyni koncert dedykowany Lechowi Wałęsie, z którym w latach osiemdziesiątych łączyła go serdeczna przyjaźń[2].
W 1988 wykonywał piosenkę o pierestrojce i Michaile Gorbaczowie „Wieje wiosna ze wschodu” w obecności tegoż[3].
Kariera w latach 1989–2002Edytuj
Na początku lat 90. XX wieku próbował powrócić na scenę muzyczną, tworząc utwory w gatunku disco polo. Najpopularniejsze z nich to „Poleczka Pałeczka” i „Disko Rżysko"[potrzebny przypis].
W 1993 napisał piosenkę o tym, jak doszło do zerwania przyjaźni z Lechem Wałęsą „Telefon z Belwederu” z refrenem: „Porwał go wielki świat, porwał historii wiatr, dlaczego, dlaczego? Przecież zawsze można być kolegą. Przyjaźń uczucie to święte. Tylko czasem bywa się prezydentem”[2].
W pierwszych utworach nagrywanych po 2000 śpiewał o sukcesach sportowców takich jak: Adam Małysz, Jerzy Dudek czy Otylia Jędrzejczak.
W 2001 wystąpił z propozycją programu 40 lat + VAT do ówczesnej dyrektor TVP2 Niny Terentiew, jednak propozycja została odrzucona.
Późniejsza działalnośćEdytuj
Obecnie można go sporadycznie usłyszeć w Radiu Maryja i Telewizji Trwam, dla których tworzy piosenki satyryczne komentujące wydarzenia polityczne oraz piosenki o miłości do ojczyzny i religijne.
W 2003 nagrał piosenkę „Mamo, ja chcę do Iraku”, krytykującą wyjazd polskich żołnierzy do Iraku[4].
W 2003 został członkiem Unii Polityki Realnej, z listy której w 2004 wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego[5]. UPR nie przekroczyła progu wyborczego.
Współpracował potem z Prawem i Sprawiedliwością, dla którego na zjazdy partyjne przed wyborami do Sejmu RP w 2005 i 2007 skomponował i tam wykonał kilka piosenek chwalących rządy tej partii (m.in. „Wystarczą cztery Ziobra i Polska będzie dobra”)[6].
W sierpniu 2007 z okazji 28 rocznicy Sierpnia 80 nagrał dla mediów założonych przez o. Tadeusza Rydzyka piosenkę „Jak Gwiazda w noc czarną”, swoiste podziękowanie Andrzejowi Gwiaździe i Annie Walentynowicz za ich zasługi w obaleniu komunizmu.
W listopadzie 2007 nagrał piosenkę wyśmiewającą rząd premiera Donalda Tuska pt. „Wystarczą cztery Tuski, no i porządek pruski”, której ukazała się później druga wersja. Jej pierwsza zwrotka brzmi: „Nowe wiadomości płyną już z Pułtuska, że w Pułtusku pomnik chcą postawić Tuska. Tam na rynku w Pułtusku ktoś usłyszał, że ten pomnik ufunduje Krauze Ryszard”.
W październiku 2008 ukazała się jego płyta Orła mi żal, na której znalazła się piosenka o Janie Pawle II pt. „Zostań z nami” oraz Baracku Obamie pt. „Barack naszym przyjacielem jest, bo w jego żyłach płynie polska krew”.
Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 nagrał piosenkę pt. „Eurowybory”, która ukazuje w krzywym zwierciadle kampanię wyborczą oraz pracę europosłów.
25 czerwca 2009 TVP1 wyemitowała specjalne wydanie programu Jaka to melodia?, w którym obok Andrzeja Rosiewicza wystąpili Edward Hulewicz i Ewa Kuklińska. Podczas programu Andrzej Rosiewicz otrzymał medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat kariery solowej, a Edward Hulewicz ten sam medal za 45 lat indywidualnej kariery estradowej. Całość wygranej przez wszystkich uczestników przeznaczono na niepełnosprawne dzieci. Tego samego dnia TVP2 wyemitowała wydanie Szansy na sukces, w którym amatorzy śpiewali piosenki Andrzeja Rosiewicza.
W 2014 był kandydatem w wyborach do Sejmiku Województwa Mazowieckiego z listy Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej[7], która nie uzyskała mandatów.
W 2019 został zarejestrowany jako kandydat komitetu Polska Fair Play Roberta Gwiazdowskiego w wyborach do Parlamentu Europejskiego[8]. Komitet nie przekroczył jednak progu wyborczego i nie uzyskał mandatu[9].
Nagrody i wyróżnieniaEdytuj
Był czterokrotnie laureatem Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1972 otrzymał nagrodę za piosenkę „Samba wanna blues”, w 1975 otrzymał nagrodę specjalną, w 1976 za piosenkę „Zenek blues”, a w 1980 za piosenkę „Najwięcej witaminy”.
W 1979 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[10].
W 2010 otrzymał od redakcji programu Jaka to melodia? medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat indywidualnej kariery estradowej.
W 2015 został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[11].
Wybrana dyskografiaEdytuj
- „UFO” – „Żniwo”
- Asocjacja Hagaw i A. Rosiewicz
- Ach jak przyjemnie... i inne piosenki
- A. Rosiewicz: Dobry interes
- SPPT Chałturnik i A. Rosiewicz
- Rosiewicz '97
- Cossack's Songs by Andrzej and His Friends
- Tyson, Golota, blondynki i ja
- Godzina z Andrzejem Rosiewiczem
PrzypisyEdytuj
- ↑ XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 1977: program b.n.s.
- ↑ a b Dariusz Zaborek: Cztery Ziobra i dobra (wywiad z Andrzejem Rosiewiczem). wyborcza.pl, 18 września 2007.
- ↑ YouTube, www.youtube.com [dostęp 2017-11-21] (fr.).
- ↑ „Niedziela” z 2008, nr 37, s. 30–31.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2004
- ↑ Życiorys Andrzeja Rosiewicza na portalu znanegwiazdy.pl
- ↑ Michał Wojtczak, Rosiewicz do samorządu, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna”, 27–28 września 2014, s. 4.
- ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019, wybory.gov.pl [dostęp 2019-04-15] (pol.).
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
- ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979.
- ↑ Wręczenie Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 9 stycznia 2015.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Andrzej Rosiewicz w bazie filmpolski.pl