Czterdziestolatek

polski serial telewizyjny (1975–1978)

Czterdziestolatek lub 40-latek – polski serial komediowy. Premierowy odcinek wyemitowano 16 maja 1975[1]. Tytułową rolę zagrał Andrzej Kopiczyński.

Czterdziestolatek
Ilustracja
Andrzej Kopiczyński, odtwórca głównej roli.
Inny tytuł 40-latek
Gatunek komedia
Kraj produkcji  Polska
Oryginalny język polski
Główne role patrz sekcja Główne role
Liczba odcinków 21
Liczba serii 4
Lista odcinków serialu Czterdziestolatek
Produkcja
Produkcja Telewizja Polska
Reżyseria Jerzy Gruza
Scenariusz Jerzy Gruza
Krzysztof T. Toeplitz
Muzyka Jerzy Matuszkiewicz
Zdjęcia Mieczysław Jahoda
Scenografia Halina Dobrowolska
Czas trwania odcinka od 40 do 63 minut
Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji Polska
Data premiery 16 maja 1975
Stacja telewizyjna TVP1
Pierwsza emisja 16 maja 1975 – 19 lutego 1978
Lata emisji 1975–1978
Status zakończony
Format obrazu 4:3
Format dźwięku 2.0 i 5.1
Chronologia
Kontynuacja Czterdziestolatek. 20 lat później
Powiązane Motylem jestem, czyli romans 40-latka
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Lista odcinkówEdytuj

Osobny artykuł: Lista odcinków serialu Czterdziestolatek.

W nawiasach podano rok produkcji danego odcinka[2].

  1. Toast, czyli bliżej niż dalej (1974)
  2. Walka z nałogiem, czyli labirynt (1974)
  3. Wpadnij kiedy zechcesz, czyli bodźce stępione (1974)
  4. Portret, czyli jak być kochanym (1974)
  5. Kondycja fizyczna, czyli walka z metryką (1974)
  6. Włosy Flory, czyli labirynt (1974)
  7. Judym, czyli czyn społeczny (1974)
  8. Otwarcie trasy, czyli czas wolny (1975)
  9. Rodzina, czyli obcy w domu (1975)
  10. Pocztówka ze Spitsbergenu, czyli oczarowanie (1975)
  11. Cudze nieszczęście, czyli świadek obrony (1975)
  12. Nowy zastępca, czyli meteor (1975)
  13. Kozioł ofiarny, czyli rotacja (1976)
  14. Sprawa Małkiewicza, czyli kamikadze (1976)
  15. Kosztowny drobiazg, czyli rewizyta (1976)
  16. Gdzie byłaś, czyli Szekspir (1976)
  17. Cwana bestia, czyli kryształ (1977)
  18. Gra wojenna, czyli na kwaterze (1977)
  19. Z dala od ludzi, czyli coś swojego (1977)
  20. W obronie własnej, czyli polowanie (1977)
  21. Smuga cienia, czyli pierwsze poważne ostrzeżenie (1977)

CharakterystykaEdytuj

Serial został wyprodukowany przez Telewizję Polską w latach 1974–1977. Pierwsza 7-odcinkowa seria cieszyła się tak wielką popularnością, że z powodzeniem ją kontynuowano i zrealizowano też film pełnometrażowy Motylem jestem, czyli romans 40-latka oraz wielogodzinny telewizyjny program sylwestrowy „Sylwester Rodzinny – program z rodziną Czterdziestolatka” (31 grudnia 1975 od 22:20).

Obrazuje losy warszawskiej rodziny inżyniera Stefana Karwowskiego, które idealnie wkomponowały się w rzeczywistość lat 70. i propagandy sukcesu (m.in. budowa Trasy Łazienkowskiej, dworca Warszawa Centralna czy Trasy Toruńskiej).

Równocześnie – zgodnie z założeniami autorów, którzy sami w okresie pracy nad serialem przekroczyli 40 rok życia – serial eksponował wątki związane z kryzysem wieku średniego: romans na boku, próby rzucenia palenia, obsesja na punkcie utraty włosów, próba zadbania o kondycję fizyczną, duma z dorobku życiowego i zawodowego, chęć samorealizacji przez działalność społeczną itd.

W latach 1993–1994 TVP wyemitowała kontynuację serialu, zatytułowaną Czterdziestolatek. 20 lat później. Do obsady dołączyli m.in.: Joanna Kurowska, Wojciech Mann i Wojciech Malajkat.

10 maja 2014 z inicjatywy Amadeusza Szklarza-Habrowskiego z Instytutu Kultury Polskiej UW odbyły się obchody jubileuszu 40-lecia serialu[3]: odsłonięcie tablicy Miejskiego Systemu Informacji na rondzie Czterdziestolatka w centrum Warszawy[4], któremu serial patronuje od 18 kwietnia 2014[5], spotkanie z twórcami i aktorami serialu (Jerzym Gruzą, Anną Seniuk, Mirellą Olczyk-Kurkowską i Piotrem Kąkolewskim) oraz premiera niepublikowanego, pilotażowego odcinka kontynuacji przygód rodziny Karwowskich pt. Studenci Trzeciego Wieku. Czterdzieści lat minęło, jak jeden dzień w Domu Spotkań z Historią w Warszawie.

ObsadaEdytuj

Główne roleEdytuj

Pozostałe roleEdytuj

CiekawostkiEdytuj

  • Rodzina Karwowskich mieszka w Warszawie w bloku mieszkalnym pod adresem ulicy Pańskiej, jednak w trzech różnych odcinkach pojawiają się inne adresy mieszkania: 92 m. 161 w odc. 10 (informację o tym podaje Magda Karwowska prof. Zygmuntowi Kozielle celem wysłania pocztówki), 62 m. 138 (odc. 7) oraz 62 m. 137 (odc. 17)[7].
  • Choć istnieje rzeczywiste mieszkanie przy ul. Pańskiej, które posłużyło jako model do studyjnej rekonstrukcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, nie nakręcono w nim żadnych ujęć. Scenografia w atelier została powiększona półtora razy w stosunku do oryginalnych rozmiarów i nie posiadała sufitu.
  • W filmie pokazano wiele elementów działania systemu nomenklatury w PRL. Główny bohater filmu wspinał się po jej niższych szczeblach i napotykał w związku z tym wiele nieznanych mu zwyczajów, kodów kulturowych, a nawet pojęć. I tak na przykład jego córka Jagoda Karwowska, wkrótce po tym gdy jej ojciec został dyrektorem, została wciągnięta w środowisko tzw. bananówek. Karwowskiemu, któremu uświadomiła to jej koleżanka, wydawało się, że chodzi o dziewczęta chodzące w spódnicach w banany (odc. 16). Natomiast w odcinku 14 Karwowski, nie będąc pewny, czy może samodzielnie wyznaczyć kierownika IV odcinka robót, udaje się do naczelnika Wydziału Kadr PZPR (tow. Iwanickiego), który wyjaśnia mu, że dane stanowisko obsadzane jest bez udziału struktur partyjnych. Te ostatnie musiały jednak wyrazić zgodę na awans samego Karwowskiego na stanowisko dyrektora, o czym mowa jest wprost w odcinku 13.
 
Czerwony Fiat 126p – taki samochód posiadała rodzina Karwowskich
  • Film pokazuje wiele panujących w latach 70. mód, m.in. rozwijający się kult komputera. Sam Karwowski zostaje jakoby wybrany na dyrektora właśnie przez komputer (marki Odra trzeciej generacji).
  • Grażyna Szapołowska gra rolę pierwszoplanową w odcinku nr 12 (jest tytułowym „nowym zastępcą”), w odcinku nr 15 występuje jako statystka (nie wypowiada żadnej kwestii) na przyjęciu, na którym goszczą państwo Karwowscy.
  • Serial nie tylko pokazywał mody, ale je także tworzył. Półokrągły łuk w otworze drzwiowym, jaki Karwowskiemu zalecił projektant wnętrz Iwo Czarnecki (postać i jej nazwisko to aluzja do znanego w latach 70. scenografa TVP, Wowo Bielickiego), stał się popularnym elementem wystroju polskich mieszkań w latach 70. i 80. Jednocześnie pojęcie „Łuku Karwowskiego” weszło na trwałe do potocznej polszczyzny[8].
  • Również Fiat 126p, jakim poruszał się inżynier Karwowski, został nazwany w języku koneserów polskiej motoryzacji „Karwowskim”[potrzebny przypis]. Właśnie w taki sposób określa się czerwone maluchy wyprodukowane w latach 70.[potrzebny przypis], posiadające liczne detale spotykane w autach z tamtych lat, np. felgi „cytrynki”, chromowane zderzaki itp. Pojazd Karwowskiego miał numery rejestracyjne 56-48-WL.
  • Stefan Karwowski z czasów szkolnych ma pseudonim „Matka”, do którego bardzo niechętnie w końcu przyznaje się Magdzie, cytując „Ja jestem Matka Grakchów” (odc. 5). Nie wiadomo skąd pochodzi ten cytat, Kornelia tzw. „Matka Grakchów” jest postacią często przywoływaną jako osoba, która poświęciła własne życie samotnie wychowując dzieci, w tym dwóch słynnych reformatorów rzymskich Tyberiusza i Gajusza. Została też uwieczniona na obrazach malarzy takich jak Philipp Friedrich von Hetsch, Angelika Kauffmann lub Jose Garnelo.
  • W odc. 10 profesor Sanokki z Laponii, podczas sympozjum naukowego z dziedziny hydrologii, wypowiada się w języku obcym. W rzeczywistości po wyodrębnieniu i odwróceniu jego wypowiedzi programem do obróbki dźwięku, okazuje się wypowiedź w języku polskim: ciężki, więcej informacji o składzie uczestników. Z rozmowy wnoszę, tak, lepsza struktura. System, rekruta, lepsze rozwiązania. Światowa olimpiada, kolejna okazja do... Kolejny fragment: Jest to naturalny wynik rozwoju sportu ciężarowego. Obserwujemy typ addytyczny. Wyciskanie tego rozwiązania. Wyboru dokonamy na miejscu. Tekst ten, wypowiadany przez profesora Sanokki, w rzeczywistości został wypowiedziany przez reżysera serialu ‒ Jerzego Gruzę.
  • W odc. 10 inż. Karwowski grając na gitarze śpiewa fragment tradycyjnej angielskiej piosenki My Bonnie oraz rosyjskiej pieśni Лиловый негр Aleksandra Wertyńskiego.
  • W pierwszych kilku odcinkach Karwowscy posiadają telewizor Libra 201. Był to odbiornik czarno-biały produkcji Warszawskich Zakładów Telewizyjnych. Jednak w odcinku 9. telewizor ten pokazuje „Bolka i Lolka”... w kolorze.
  • Tytułową piosenkę „Czterdzieści lat minęło” śpiewa Andrzej Rosiewicz. Naklejka z charakterystyczną sylwetką Rosiewicza (z muchą) widnieje na szybie drzwi do pokoju Marka (np. w odc. 2).
  • W serialu wystąpiła plejada najpopularniejszych polskich aktorów, co daje pretekst do wielu aluzji do granych przez nich ról. Na przykład w odc. 9 o rodzinie Magdy, w tym teściu granym przez Władysława Hańczę, Stefan mówi: Jesteśmy tu wszyscy... sami swoi, co nawiązuje do filmu, w którym Hańcza grał rolę Kargula. W tym samym odcinku wystąpił również Wacław Kowalski, czyli filmowy Pawlak.
  • W chwili rozpoczęcia nagrywania serialu (rok 1974) Andrzej Kopiczyński, grający 40-latka, miał w rzeczywistości 40 lat, a jego filmowa żona Anna Seniuk miała 32 lata. Natomiast Irena Kwiatkowska, która grała rzekomo 32-letnią „kobietę pracującą” (o czym mówi w odc. 1), miała wówczas 62 lata. Jej postarzały wygląd miał być spowodowany ilością wykonanej pracy (w sumie w serialu wymienia się 64 jej zawody).

Kobieta pracującaEdytuj

Irena Kwiatkowska grająca „kobietę pracującą” stworzyła jedną z najlepszych kreacji w swojej karierze aktorskiej oraz jedną z najlepiej zapamiętanych przez publiczność ról w Czterdziestolatku.

Osobny artykuł: Kobieta Pracująca.

AutoparodieEdytuj

  • Ja na przykład oglądam tylko Dziennik, to znaczy Wicherka, 40-latka i jazdę figurową na lodzie (odc. 2)
  • Skąd pani wie? – Widziałam panią w 40-latku! (odc. 9)
  • Kto to [może być]? – Pewnie „Kobieta Pracująca”. – Nie, już była! [w tym odcinku] (odc. 9)
  • Operator zdjęć serialu, Mieczysław Jahoda, został wymieniony w odc. 16 przez dziewczyny obłudnie „zastanawiające się” czy znają Jagodę Karwowską.

UpamiętnienieEdytuj

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ „Czterdziestolatek” 40 lat później. Jubileusz premiery kultowego serialu TVP (pol.). TVP. [dostęp 2017-06-09].
  2. ↑ Czterdziestolatek. [dostęp 2016-08-03].
  3. ↑ Dom Spotkań z Historią | „Czterdziestolatek” czterdzieści lat później – spotkanie z serialową rodziną, www.dsh.waw.pl [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  4. ↑ Wyborcza.pl, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-22].
  5. ↑ Druk nr 2111.
  6. ↑ W odcinku 15 występuje jako statysta na przyjęciu u Powroźnych.
  7. ↑ Grzegorz Sołtysiak: Filmowy przewodnik po Warszawie. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2007, s. 213. ISBN 978-83-60142-70-7.
  8. ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-22].
  9. ↑ Uchwała nr LXXVIII/2034/2014 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 20 marca 2014 r. w sprawie nadania nazwy skrzyżowaniu ulic w dzielnicach Śródmieście m.st. Warszawy i Ochota m.st. Warszawy. edziennik.mazowieckie.pl, Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego poz. 3542. [dostęp 2014-07-29].
  10. ↑ Nowy mural na Ursynowie gotowy. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 18 czerwca 2020. 

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czterdziestolatek&oldid=61651388”