Czterdziestolatek
Czterdziestolatek lub 40-latek – polski serial komediowy. Premierowy odcinek wyemitowano 16 maja 1975[1]. Tytułową rolę zagrał Andrzej Kopiczyński.
| ||
Andrzej Kopiczyński, odtwórca głównej roli. | ||
Inny tytuł | 40-latek | |
Gatunek | komedia | |
Kraj produkcji | ![]() | |
Oryginalny język | polski | |
Główne role | patrz sekcja Główne role | |
Liczba odcinków | 21 | |
Liczba serii | 4 | |
Lista odcinków serialu Czterdziestolatek | ||
Produkcja | ||
Produkcja | Telewizja Polska | |
Reżyseria | Jerzy Gruza | |
Scenariusz | Jerzy Gruza Krzysztof T. Toeplitz | |
Muzyka | Jerzy Matuszkiewicz | |
Zdjęcia | Mieczysław Jahoda | |
Scenografia | Halina Dobrowolska | |
Czas trwania odcinka | od 40 do 63 minut | |
Pierwsza emisja | ||
Kraj oryginalnej emisji | Polska | |
Data premiery | 16 maja 1975 | |
Stacja telewizyjna | TVP1 | |
Pierwsza emisja | 16 maja 1975 – 19 lutego 1978 | |
Lata emisji | 1975–1978 | |
Status | zakończony | |
Format obrazu | 4:3 | |
Format dźwięku | 2.0 i 5.1 | |
Chronologia | ||
Kontynuacja | Czterdziestolatek. 20 lat później | |
Powiązane | Motylem jestem, czyli romans 40-latka |
Lista odcinkówEdytuj
W nawiasach podano rok produkcji danego odcinka[2].
- Toast, czyli bliżej niż dalej (1974)
- Walka z nałogiem, czyli labirynt (1974)
- Wpadnij kiedy zechcesz, czyli bodźce stępione (1974)
- Portret, czyli jak być kochanym (1974)
- Kondycja fizyczna, czyli walka z metryką (1974)
- Włosy Flory, czyli labirynt (1974)
- Judym, czyli czyn społeczny (1974)
- Otwarcie trasy, czyli czas wolny (1975)
- Rodzina, czyli obcy w domu (1975)
- Pocztówka ze Spitsbergenu, czyli oczarowanie (1975)
- Cudze nieszczęście, czyli świadek obrony (1975)
- Nowy zastępca, czyli meteor (1975)
- Kozioł ofiarny, czyli rotacja (1976)
- Sprawa Małkiewicza, czyli kamikadze (1976)
- Kosztowny drobiazg, czyli rewizyta (1976)
- Gdzie byłaś, czyli Szekspir (1976)
- Cwana bestia, czyli kryształ (1977)
- Gra wojenna, czyli na kwaterze (1977)
- Z dala od ludzi, czyli coś swojego (1977)
- W obronie własnej, czyli polowanie (1977)
- Smuga cienia, czyli pierwsze poważne ostrzeżenie (1977)
CharakterystykaEdytuj
Serial został wyprodukowany przez Telewizję Polską w latach 1974–1977. Pierwsza 7-odcinkowa seria cieszyła się tak wielką popularnością, że z powodzeniem ją kontynuowano i zrealizowano też film pełnometrażowy Motylem jestem, czyli romans 40-latka oraz wielogodzinny telewizyjny program sylwestrowy „Sylwester Rodzinny – program z rodziną Czterdziestolatka” (31 grudnia 1975 od 22:20).
Obrazuje losy warszawskiej rodziny inżyniera Stefana Karwowskiego, które idealnie wkomponowały się w rzeczywistość lat 70. i propagandy sukcesu (m.in. budowa Trasy Łazienkowskiej, dworca Warszawa Centralna czy Trasy Toruńskiej).
Równocześnie – zgodnie z założeniami autorów, którzy sami w okresie pracy nad serialem przekroczyli 40 rok życia – serial eksponował wątki związane z kryzysem wieku średniego: romans na boku, próby rzucenia palenia, obsesja na punkcie utraty włosów, próba zadbania o kondycję fizyczną, duma z dorobku życiowego i zawodowego, chęć samorealizacji przez działalność społeczną itd.
W latach 1993–1994 TVP wyemitowała kontynuację serialu, zatytułowaną Czterdziestolatek. 20 lat później. Do obsady dołączyli m.in.: Joanna Kurowska, Wojciech Mann i Wojciech Malajkat.
10 maja 2014 z inicjatywy Amadeusza Szklarza-Habrowskiego z Instytutu Kultury Polskiej UW odbyły się obchody jubileuszu 40-lecia serialu[3]: odsłonięcie tablicy Miejskiego Systemu Informacji na rondzie Czterdziestolatka w centrum Warszawy[4], któremu serial patronuje od 18 kwietnia 2014[5], spotkanie z twórcami i aktorami serialu (Jerzym Gruzą, Anną Seniuk, Mirellą Olczyk-Kurkowską i Piotrem Kąkolewskim) oraz premiera niepublikowanego, pilotażowego odcinka kontynuacji przygód rodziny Karwowskich pt. Studenci Trzeciego Wieku. Czterdzieści lat minęło, jak jeden dzień w Domu Spotkań z Historią w Warszawie.
ObsadaEdytuj
Główne roleEdytuj
- Andrzej Kopiczyński – mgr inż. Stefan Karwowski, bohater tytułowy
- Anna Seniuk – mgr Magda Karwowska, z domu Sławek, z wykształcenia hydrolog
- Irena Kwiatkowska – „Kobieta Pracująca”
- Leonard Pietraszak – doktor Karol Stelmach, przyjaciel Stefana
- Jan Gałązka – przewodniczący komitetu blokowego, Tosiek Walendziak
- Roman Kłosowski – technik Roman Maliniak
- Janusz Kłosiński – Wincenty Wardowski, dyrektor Rawsko-Mazowieckiego Przedsiębiorstwa Robót Mostowych, przełożony Stefana
- Piotr Kąkolewski – Marek Karwowski, syn Karwowskich
- Zofia Czerwińska – pani Zosia Nowosielska, kreślarka z budowy
- Wojciech Pokora – inżynier Mieczysław Gajny, przełożony Magdy
Pozostałe roleEdytuj
- Grażyna Woźniak – Jagoda Karwowska, córka Karwowskich (do odc. 13)
- Mirella Olczyk – Jagoda Karwowska (od odc. 15)
- Janusz Gajos – brat Madzi, Antek Sławek (odc. 9 i 19)
- Ewa Milde-Prus – żona Antka, Bożena (odc. 9 i 19)
- Halina Kossobudzka – pani Włodarska (odc. 19)
- Władysław Hańcza – ojciec Magdy, emerytowany leśniczy (odc. 9, 19 i 20)
- Hanna Skarżanka – pani Flora, specjalistka od porostu włosów (odc. 6)
- Jan Tadeusz Stanisławski – mgr Kulesza, socjolog (odc. 7)
- Katarzyna Łaniewska – żona Maliniaka (odc. 8)
- Mieczysław Waśkowski – nauczyciel Marka
- Zdzisław Maklakiewicz – kolega szkolny Jodłowski, ps. „Dżuma” (odc. 5 i 18)
- Saturnin Żórawski – wiceminister Stanisław Zawodny
- Bohdan Ejmont – inżynier Bek
- Ryszard Pietruski – dyrektor Mietek Powroźny (w odc. 6 także jako mechanik samochodowy)
- Stefan Friedmann – Cywiński, robotnik na budowie
- Stanisław Tym – robotnik na budowie
- Piotr Skarga – robotnik na budowie
- Wacław Kowalski – Wacław Popielak, robotnik na budowie
- Jarosław Skulski – Rozpiór, robotnik na budowie
- Leon Niemczyk – inżynier Małkiewicz
- Grzegorz Warchoł – inżynier Celej (w odc. 8 także jako kelner Stasio w piwiarni nad Wisłą)
- Elżbieta Wieczorkowska – Ryszarda Puciata, starsza koleżanka Madzi z pracy
- Grażyna Lisiewska – Mariolka, koleżanka Madzi z pracy
- Wojciech Pszoniak – wystylizowany mężczyzna w kawiarni nazywający Stefana „dziwakiem” (odc. 3), aktor w telewizyjnej sztuce Romeo i Julia (odc. 16), red. Oswald w Motylem jestem
- Bohdan Łazuka – różne role, m.in. pijany robotnik, pijany kierowca w komisariacie w odc. 8, oficer rezerwy na odprawie w odc. 18, zniewieściały tancerz w Motylem jestem
- Jerzy Karaszkiewicz – Franek Maciaszek, robotnik na budowie
- Bożena Dykiel – żona Walendziaka (odc. 7)
- Lech Ordon – „prawdziwy generał, który wynalazł laser” (odc. 8)
- Piotr Fronczewski – 1. bywalec z kawiarni (odc. 8)
- Tadeusz Czechowski – 2. bywalec z kawiarni (odc. 8)
- Tadeusz Pluciński – 3. bywalec z kawiarni (odc. 8)
- Jan Nowicki – prof. Zygmunt Koziełło (odc. 10)
- Tu Minh-Chanh – prof. Akki San-Oki, glacjolog z Laponii (odc. 10)
- Edward Dziewoński – adwokat (odc. 11)
- Seweryn Butrym – adwokat żony inżyniera Beka (odc. 11)
- Grażyna Szapołowska – inżynier Urszula Nowowiejska, zastępca Stefana (odc. 12, 15[6])
- Alina Janowska – Celina, żona Powroźnego (odc. 15)
- Edward Rauch – sprzedawca na giełdzie samochodowej (odc. 9), Kołodziej – właściciel wytwórni pustaków (odc. 14)
- Jan Pietrzak – towarzysz Iwanicki z Wydziału Kadr (odc. 14, 15)
- Józef Kalita – naczelnik Gęsiarek (odc. 14) i jako kadrowiec Łysiak (19)
- Janusz Cywiński – pan Marian, kierowca dyrektora (odc. 12-15)
- Andrzej Stockinger – pan Stasiek, sąsiad Karwowskich, ojciec Zosi (odc. 7, 11, 16)
- Kazimiera Utrata-Lusztig – żona pana Staśka (odc. 16)
- Krystyna Feldman – dyrygent orkiestry w Pałacu Młodzieży (odc. 16)
- M. Chrząstkowska – Basia, osoba towarzysząca (odc. 15)
- Bohdana Majda – Owsińska, Matka Basi (odc. 15)
- Jerzy Turek – milicjant (odc. 2)
- Jerzy Dobrowolski – fotoreporter Życia Warszawy (odc. 4)
- Joanna Szczepkowska – Joasia, licealna miłość Karwowskiego (odc. 1)
- Wiesław Gołas – dowódca plutonu 37 brygady SP, w której służył Stefan, w Nowej Hucie
- Tomasz Witt – doktor Marcin Bodzianowicz (odc. 1, 5, 8, 21)
- Jan Kobuszewski – Jasio, bufetowy w klubie sportowym (odc. 5)
- Juliusz Lubicz-Lisowski – uczestnik pogrzebu (odc. 5)
- Andrzej Krasicki – brydżysta w klubie przyzakładowym (odc. 5), uczestnik odprawy w dyrekcji zjednoczenia (odc. 13)
- Bernard Michalski – brydżysta w klubie przyzakładowym (odc. 5)
- Jan Mateusz Nowakowski – miotacz w klubie sportowym (odc. 5)
- Aleksander Sewruk – trener Michalak (odc. 5)
- Jan Kociniak – jeden z trenerów sekcji lekkoatletycznej (odc. 5)
- Wojciech Skibiński – Rubinowicz, kolega Karwowskiego ze szkoły (odc. 5)
- Karol Strasburger – pracownik w przyzakładowym klubie sportowym (odc. 5)
- Jerzy Tkaczyk – działacz klubu sportowego (odc. 5)
- Hanna Orsztynowicz – pielęgniarka Krysia (również odc. 1, 3, 4)
- Jan Himilsbach – pan Skorupko, klient mecenasa (odc. 11)
- Lidia Stanisławska – wokalistka zespołu, wykonuje piosenkę „Nie zaczynaj...” (odc. 8)
- Paweł Unrug – Władeczek, sąsiad Karwowskich (odc. 2, 4)
- Helena Kowalczykowa – matka Władeczka (odc. 2)
- Krzysztof Kowalewski – Benek, znajomy pielęgniarki Krystyny (odc. 3, 11)
- Bogdan Baer – dyrektor Antek Pociecha
- Stenia Kozłowska – piosenkarka (odc. 14)
- Zofia Sykulska-Szancerowa – pani Maria, sekretarka ministra Zawodnego (odc. 13, 17)
- Witold Gałązka – Witek Walendziak, handlarz kryształami, brat Tośka
- Krzysztof Pankiewicz – scenograf Iwo Czarnecki (odc. 15)
- Danuta Zaborowska (odc. 15)
- Zygmunt Kołodziejski
- Włodzimierz Boruński – sąsiad Karwowskich
- Krystyna Kołodziejczyk – sąsiadka w oknie (odc. 1)
- Kazimierz Rudzki – profesor Karwowskiego (odc. 1)
- Krzysztof Sierocki – Piotrek Włodkowski (odc. 1)
- Antonina Girycz – koleżanka Magdy z pracy
- Ilona Stawińska – koleżanka Magdy z pracy
- Andrzej Chrzanowski – Stasiak
- Cezary Julski – sąsiad Karwowskich (odc. 2)
- Irena Laskowska – kioskarka (odc. 2)
- Janusz Bukowski – milicjant (odc. 3)
- Krystyna Maciejewska-Zapasiewicz (odc. 3)
- Anna Wróblówna – koleżanka Magdy w pracy
- Józef Nalberczak – sąsiad parkujący samochód (odc. 4)
- Wiesław Nowosielski – dziennikarz „Życia Warszawy” (odc. 4)
- Adam Pawlikowski – dziennikarz z Polskiego Radia (odc. 4)
- Andrzej Grąziewicz – tyczkarz na drzewie (odc. 5)
- Rajmund Jakubowicz (odc. 5)
- Zdzisław Łęcki-Kowalski (odc. 5)
- Kazimierz Migdar (odc. 5)
- Jerzy Statkiewicz (odc. 5)
- Krzysztof Kumor – robotnik przy budowie (odc. 6)
- Walentyna Mołdawanowa – pani Danusia, sekretarka dyrektora
- Kazimierz Zarzycki (odc. 6)
- Andrzej Gawroński – malarz odnawiający mieszkanie Flory (odc. 6)
- Maria Filipek – magister Kulesza (odc. 7)
- Stefania Kornacka (odc. 7)
- Bogumił Kłodkowski – sierżant, komendant posterunku (odc. 8)
- Lech Sołuba – milicjant zapisujący dane Karwowskiego (odc. 8)
- Edward Wichura – „specjalista” na Trasie Łazienkowskiej (odc. 8)
- Jerzy Cnota – robotnik na budowie
- Alicja Wolska – koleżanka w pracy Magdy Karwowskiej (odc. 9)
- Krzysztof Majchrzak – inżynier Szczygieł (odc. 10)
- Wiktor Zborowski – inżynier Maliszewski (odc. 10)
- Barbara Bargiełowska – Maria Bekowa (odc. 11)
- Barbara Drapińska – sędzia (odc. 11)
- Jerzy Januszewicz – mężczyzna w sądzie rozmawiający z Benkiem (odc. 11)
- Andrzej Bogucki – profesor Aleksander Nowowiejski (odc. 12)
- Teresa Gniewkowska (odc. 12)
- Mieczysław Kalenik – przewodniczący zebrania (odc. 12)
- Zofia Niwińska – profesorowa Nowowiejska (odc. 12)
- Irena Oberska – Katarzyna, gosposia Nowowiejskich (odc. 12)
- Jerzy Obłamski – nauczyciel Jagody (odc. 12)
- Zdzisław Szymański – robotnik (odc. 12)
- Bogdan Łysakowski – uczestnik odprawy w dyrekcji zjednoczenia(odc. 13), podwładny Powroźnego (odc. 17), urzędnik w przedsiębiorstwie Karwowskiego (odc. 21)
- Joachim Lamża – robotnik na budowie (odc. 14)
- Danuta Wodyńska – gość na przyjęciu (odc. 15)
- Andrzej Samson – gość na przyjęciu (odc. 15)
- Maria Klejdysz – matka Czarka (odc. 16)
- Barbara Burska – sekretarka Powroźnego (odc. 17, 20)
- Jerzy Moes – członek delegacji witającej na Okęciu Japończyków (odc. 17), sekretarz towarzyszący wiceministrowi w szpitalu (odc. 21)
- Witold Kałuski – inżynier Bliniak (odc. 17)
- Irena Karel – panna Krysia, pasażerka w pociągu (odc. 18)
- Edward Lach – sekretarz Powroźnego (odc. 18, 21)
- Zygmunt Maciejewski – pułkownik (odc. 18)
- Ryszard Nawrocki – rezerwista (odc. 18)
- Edward Sosna – kapitan Sosna na dworcu (odc. 18)
- Wojciech Wiliński – Zenon Matusik (odc. 18)
- Henryk Hunko – gospodarz, hodowca basetów (odc. 19)
- Krzysztof Materna – sąsiad z budki Ruchu (odc. 19)
- Jerzy Gruza – pasażer na peronie dworca (odc. 20)
- Adam Dębski – leśniczy (odc. 20)
- Gustaw Lutkiewicz – leśniczy (odc. 20)
- Jerzy Ofierski – wiceminister Zwiastowicz (odc. 20, 21)
- Anna Skowron (odc. 20)
- Wiesław Drzewicz – pacjent w szpitalu (odc. 21)
- Józef Korzeniowski – dyrektor Wolica
- Zygmunt Fok – profesor Zuber, kardiolog (odc. 21)
- Zygmunt Zintel – pan Henio, były dróżnik (odc. 21)
- Zofia Grabińska – żona pana Henia (odc. 21)
- Piotr Komorowski – pan Waldek, instruktor narciarski (odc. 21)
- Barbara Marszel – żona Burzyńskiego (odc. 21)
- Jacek Ogrodowczyk (odc. 21)
- Zbigniew Skowroński – szatniarz w szpitalu (odc. 21)
- Zdzisław Szymborski – podwładny Powroźnego (odc. 21)
- Tatiana Sosna-Sarno – pielęgniarka Małgosia (odc. 21)
- Walentyna Jendrych – pani Danusia, sekretarka Karwowskiego (odc. 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21)
CiekawostkiEdytuj
- Rodzina Karwowskich mieszka w Warszawie w bloku mieszkalnym pod adresem ulicy Pańskiej, jednak w trzech różnych odcinkach pojawiają się inne adresy mieszkania: 92 m. 161 w odc. 10 (informację o tym podaje Magda Karwowska prof. Zygmuntowi Kozielle celem wysłania pocztówki), 62 m. 138 (odc. 7) oraz 62 m. 137 (odc. 17)[7].
- Choć istnieje rzeczywiste mieszkanie przy ul. Pańskiej, które posłużyło jako model do studyjnej rekonstrukcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, nie nakręcono w nim żadnych ujęć. Scenografia w atelier została powiększona półtora razy w stosunku do oryginalnych rozmiarów i nie posiadała sufitu.
- W filmie pokazano wiele elementów działania systemu nomenklatury w PRL. Główny bohater filmu wspinał się po jej niższych szczeblach i napotykał w związku z tym wiele nieznanych mu zwyczajów, kodów kulturowych, a nawet pojęć. I tak na przykład jego córka Jagoda Karwowska, wkrótce po tym gdy jej ojciec został dyrektorem, została wciągnięta w środowisko tzw. bananówek. Karwowskiemu, któremu uświadomiła to jej koleżanka, wydawało się, że chodzi o dziewczęta chodzące w spódnicach w banany (odc. 16). Natomiast w odcinku 14 Karwowski, nie będąc pewny, czy może samodzielnie wyznaczyć kierownika IV odcinka robót, udaje się do naczelnika Wydziału Kadr PZPR (tow. Iwanickiego), który wyjaśnia mu, że dane stanowisko obsadzane jest bez udziału struktur partyjnych. Te ostatnie musiały jednak wyrazić zgodę na awans samego Karwowskiego na stanowisko dyrektora, o czym mowa jest wprost w odcinku 13.
- Film pokazuje wiele panujących w latach 70. mód, m.in. rozwijający się kult komputera. Sam Karwowski zostaje jakoby wybrany na dyrektora właśnie przez komputer (marki Odra trzeciej generacji).
- Grażyna Szapołowska gra rolę pierwszoplanową w odcinku nr 12 (jest tytułowym „nowym zastępcą”), w odcinku nr 15 występuje jako statystka (nie wypowiada żadnej kwestii) na przyjęciu, na którym goszczą państwo Karwowscy.
- Serial nie tylko pokazywał mody, ale je także tworzył. Półokrągły łuk w otworze drzwiowym, jaki Karwowskiemu zalecił projektant wnętrz Iwo Czarnecki (postać i jej nazwisko to aluzja do znanego w latach 70. scenografa TVP, Wowo Bielickiego), stał się popularnym elementem wystroju polskich mieszkań w latach 70. i 80. Jednocześnie pojęcie „Łuku Karwowskiego” weszło na trwałe do potocznej polszczyzny[8].
- Również Fiat 126p, jakim poruszał się inżynier Karwowski, został nazwany w języku koneserów polskiej motoryzacji „Karwowskim”[potrzebny przypis]. Właśnie w taki sposób określa się czerwone maluchy wyprodukowane w latach 70.[potrzebny przypis], posiadające liczne detale spotykane w autach z tamtych lat, np. felgi „cytrynki”, chromowane zderzaki itp. Pojazd Karwowskiego miał numery rejestracyjne 56-48-WL.
- Stefan Karwowski z czasów szkolnych ma pseudonim „Matka”, do którego bardzo niechętnie w końcu przyznaje się Magdzie, cytując „Ja jestem Matka Grakchów” (odc. 5). Nie wiadomo skąd pochodzi ten cytat, Kornelia tzw. „Matka Grakchów” jest postacią często przywoływaną jako osoba, która poświęciła własne życie samotnie wychowując dzieci, w tym dwóch słynnych reformatorów rzymskich Tyberiusza i Gajusza. Została też uwieczniona na obrazach malarzy takich jak Philipp Friedrich von Hetsch, Angelika Kauffmann lub Jose Garnelo.
- W odc. 10 profesor Sanokki z Laponii, podczas sympozjum naukowego z dziedziny hydrologii, wypowiada się w języku obcym. W rzeczywistości po wyodrębnieniu i odwróceniu jego wypowiedzi programem do obróbki dźwięku, okazuje się wypowiedź w języku polskim: ciężki, więcej informacji o składzie uczestników. Z rozmowy wnoszę, tak, lepsza struktura. System, rekruta, lepsze rozwiązania. Światowa olimpiada, kolejna okazja do... Kolejny fragment: Jest to naturalny wynik rozwoju sportu ciężarowego. Obserwujemy typ addytyczny. Wyciskanie tego rozwiązania. Wyboru dokonamy na miejscu. Tekst ten, wypowiadany przez profesora Sanokki, w rzeczywistości został wypowiedziany przez reżysera serialu ‒ Jerzego Gruzę.
- W odc. 10 inż. Karwowski grając na gitarze śpiewa fragment tradycyjnej angielskiej piosenki My Bonnie oraz rosyjskiej pieśni Лиловый негр Aleksandra Wertyńskiego.
- W pierwszych kilku odcinkach Karwowscy posiadają telewizor Libra 201. Był to odbiornik czarno-biały produkcji Warszawskich Zakładów Telewizyjnych. Jednak w odcinku 9. telewizor ten pokazuje „Bolka i Lolka”... w kolorze.
- Tytułową piosenkę „Czterdzieści lat minęło” śpiewa Andrzej Rosiewicz. Naklejka z charakterystyczną sylwetką Rosiewicza (z muchą) widnieje na szybie drzwi do pokoju Marka (np. w odc. 2).
- W serialu wystąpiła plejada najpopularniejszych polskich aktorów, co daje pretekst do wielu aluzji do granych przez nich ról. Na przykład w odc. 9 o rodzinie Magdy, w tym teściu granym przez Władysława Hańczę, Stefan mówi: Jesteśmy tu wszyscy... sami swoi, co nawiązuje do filmu, w którym Hańcza grał rolę Kargula. W tym samym odcinku wystąpił również Wacław Kowalski, czyli filmowy Pawlak.
- W chwili rozpoczęcia nagrywania serialu (rok 1974) Andrzej Kopiczyński, grający 40-latka, miał w rzeczywistości 40 lat, a jego filmowa żona Anna Seniuk miała 32 lata. Natomiast Irena Kwiatkowska, która grała rzekomo 32-letnią „kobietę pracującą” (o czym mówi w odc. 1), miała wówczas 62 lata. Jej postarzały wygląd miał być spowodowany ilością wykonanej pracy (w sumie w serialu wymienia się 64 jej zawody).
Kobieta pracującaEdytuj
Irena Kwiatkowska grająca „kobietę pracującą” stworzyła jedną z najlepszych kreacji w swojej karierze aktorskiej oraz jedną z najlepiej zapamiętanych przez publiczność ról w Czterdziestolatku.
AutoparodieEdytuj
- Ja na przykład oglądam tylko Dziennik, to znaczy Wicherka, 40-latka i jazdę figurową na lodzie (odc. 2)
- Skąd pani wie? – Widziałam panią w 40-latku! (odc. 9)
- Kto to [może być]? – Pewnie „Kobieta Pracująca”. – Nie, już była! [w tym odcinku] (odc. 9)
- Operator zdjęć serialu, Mieczysław Jahoda, został wymieniony w odc. 16 przez dziewczyny obłudnie „zastanawiające się” czy znają Jagodę Karwowską.
UpamiętnienieEdytuj
- W marcu 2014 Rada m. st. Warszawy nadała nazwę skrzyżowaniu ulicy Chałubińskiego, alei Jana Pawła II i Alej Jerozolimskich nazwę rondo Czterdziestolatka. Uchwała weszła w życie 18 kwietnia 2014 r.[9]
- Mural autorstwa Bartka Podlewskiego przedstawiający Romana Maliniaka i inż. Stefana Karwowskiego odsłonięty w 2020 na ścianie szybu windowego przy stacji metra Ursynów w Warszawie[10].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ „Czterdziestolatek” 40 lat później. Jubileusz premiery kultowego serialu TVP (pol.). TVP. [dostęp 2017-06-09].
- ↑ Czterdziestolatek. [dostęp 2016-08-03].
- ↑ Dom Spotkań z Historią | „Czterdziestolatek” czterdzieści lat później – spotkanie z serialową rodziną, www.dsh.waw.pl [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Druk nr 2111.
- ↑ W odcinku 15 występuje jako statysta na przyjęciu u Powroźnych.
- ↑ Grzegorz Sołtysiak: Filmowy przewodnik po Warszawie. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2007, s. 213. ISBN 978-83-60142-70-7.
- ↑ Polska Bibliografia Literacka (PBL), pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Uchwała nr LXXVIII/2034/2014 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 20 marca 2014 r. w sprawie nadania nazwy skrzyżowaniu ulic w dzielnicach Śródmieście m.st. Warszawy i Ochota m.st. Warszawy. edziennik.mazowieckie.pl, Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego poz. 3542. [dostęp 2014-07-29].
- ↑ Nowy mural na Ursynowie gotowy. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 18 czerwca 2020.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Czterdziestolatek w bazie IMDb (ang.)
- Czterdziestolatek w bazie Filmweb
- Czterdziestolatek w bazie filmpolski.pl
- Czterdziestolatek w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)
- Zdjęcia z filmu Czterdziestolatek w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Mija 40 lat od premiery „Czterdziestolatka”. Tak dziś wygląda mieszkanie inżyniera Karwowskiego