Włodzimierz Boruński

polski aktor

Włodzimierz Boruński (ur. 3 lipca 1906 w Łodzi, zm. 10 kwietnia 1988 w Warszawie) – polski aktor, reżyser, poeta, satyryk i tłumacz pochodzenia żydowskiego[1]. Był bratem stryjecznym (ściślej: wujecznym) poety Juliana Tuwima i kuzynem aktora Kazimierza Krukowskiego[2].

Włodzimierz Boruński
Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1906
Łódź

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1988
Warszawa

Zawód

aktor, reżyser

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj
 
Grób Włodzimierza Boruńskiego na cmentarzu Bródnowskim

Był synem adwokata[2]. W latach 1924–1925 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1932 zdał egzamin eksternistyczny. W latach 30. XX wieku był reżyserem i aktorem w teatrzykach rewiowych. Podczas II wojny światowej żołnierz II Armii Wojska Polskiego, z którą forsował Nysę. W 1945 roku w Lubaniu na Dolnym Śląsku założył teatrzyk Siódme niebo, którego był dyrektorem oraz założył i redagował (do 1947) pismo Na straży. Tam też współorganizował szkolnictwo[3]. W 1949 wyjechał ze Śląska i ostatecznie zamieszkał w Warszawie[2].

Był autorem wielu zbiorów poezji, skeczy, monologów i piosenek w programach Teatru Syrena w Warszawie.

W 1961 roku za namową Tadeusza Konwickiego wystąpił w filmie Zaduszki, co zapoczątkowało jego karierę w kinematografii. Szczególnie znany stał się z odtwarzania ról starych Żydów (np. doktor Szuman w serialu Lalka, krawiec Gold w ekranizacji Zazdrości i medycyny, Halpern w Ziemi obiecanej, Sommer w Polskich drogach).

Przygodnie występował również w innych pobocznych rolach filmowo-teatralnych, np. jako lekarz sądowy w telewizyjnym widowisku kryminalnym Teatru Sensacji pt. Upiór w kuchni w reżyserii Janusza Majewskiego (1976).

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 70D-IV-12).

Filmografia

edytuj

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Warszawa - NaszeMiasto.pl [online], warszawa.naszemiasto.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-29] (pol.).
  2. a b c Tygodnik „To & Owo” nr 8, 21.02.2017, s. 12-13
  3. Film Polski

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj