Irena Laskowska

polska aktorka

Irena Laskowska (ur. 15 marca 1925 w Piotrowicach, zm. 6 grudnia 2019 w Warszawie[1]) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Siostra operatora Jana Laskowskiego i kierownika produkcji Jerzego Laskowskiego, żona Mieczysława Piotrowskiego.

Irena Laskowska
Ilustracja
Irena Laskowska, 1947
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1925
Piotrowice

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 2019
Warszawa

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1945–2003

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej

Życiorys

edytuj
 
Irena Laskowska na okładce Filmu Nr 35 z 1948 roku

W 1945 roku, czyli dwa lata przed ukończeniem studiów na Wydziale Aktorskim warszawskiej PWST (ówcześnie z siedzibą w Łodzi), zadebiutowała na deskach teatralnych. Na początku była związana z łódzkim Teatrem Wojska Polskiego (1947–1949), a od 1949 roku występowała w teatrach warszawskich: Narodowym (1949–1953), Domu Wojska Polskiego (1953–1957), Dramatycznym (1957–1959), Polskim (1959–1963), Klasycznym (1963–1972) i Rozmaitości (1972–1989)[2].

W filmie po raz pierwszy zagrała w 1948 roku jako pielęgniarka Danka w wojennych Stalowych sercach. Popularność i uznanie krytyki przyniosła jej kolejna rola – pierwsza główna – w Ostatnim dniu lata Tadeusza Konwickiego, najtańszej produkcji fabularnej w historii polskiego kina[3]. Stworzyła portret dojrzałej, nieufnej i samotnej kobiety, w której zakochuje się młodszy mężczyzna (Jan Machulski). Mimo iż film został doceniony za granicą – jako pierwszy polski obraz otrzymał nagrodę na międzynarodowym festiwalu (Grand Prix w Wenecji) – Laskowska przez długi czas nie darzyła go sympatią. Nie była zadowolona ze współpracy z reżyserem, nie zachwycił jej scenariusz, m.in. krytykowała scenę, w której jej bohaterka wychodzi z morza nago[4].

U Konwickiego wystąpiła jeszcze w Salcie jako prowincjonalna wróżka. Później grała drugoplanowe i epizodyczne role, wcielając się w postacie dostojnych matek, ciotek, życzliwych przyjaciółek, urzędniczek, nauczycielek, właścicielek dworków[5]. Pojawiała się w filmach, m.in. Andrzeja Wajdy (Wszystko na sprzedaż, Polowanie na muchy, Człowiek z marmuru), produkcjach dla młodzieży oraz w komediach i serialach. W 2003 roku, po piętnastoletniej przerwie, powróciła na duży ekran w roli pobożnej pani Amelii w Pornografii Jana Jakuba Kolskiego. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej 43/45 w Warszawie, kwatera B35, rząd 5, grób 7[6].

Filmografia

edytuj

Polski dubbing

edytuj

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Nie żyje Irena Laskowska. FilmPolski.pl. [dostęp 2019-12-08]. (pol.).
  2. Irena Laskowska w bazie filmpolski.pl
  3. Hasło: KONWICKI Tadeusz, w: „Encyklopedia kina”, red. T. Lubelski, s. 515.
  4. Youtube: Ostatni dzień lata, Irena Laskowska, Jan Laskowski i Jan Machulski, Warszawa 2005 (dostęp 29 października 2016)
  5. Akademia Polskiego Filmu: Irena Laskowska (Dostęp 29 października 2016)
  6. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Linki zewnętrzne

edytuj