Jacek Kleyff

polski poeta, kompozytor, bard

Jacek Kleyff (ur. 1 sierpnia 1947 w Warszawie[1]) – polski bard, poeta, kompozytor, aktor i malarz. Współtwórca kabaretu Salon Niezależnych oraz zespołu Orkiestry Na Zdrowie. Syn Zygmunta i ojciec Tomasza vel CNE.

Jacek Kleyff
Ilustracja
Jacek Kleyff podczas koncertu „Benefis Alka Koreckiego” w Forcie Sokolnickiego Cytadeli Warszawskiej (2014)
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1947
Warszawa

Instrumenty

gitara

Gatunki

poezja śpiewana

Aktywność

od lat 70. XX w.

Powiązania

Orkiestra Na Zdrowie
Salon Niezależnych

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Zasłużony dla Warszawy
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Absolwent VI LO im. T. Reytana w Warszawie (1965)[2][3]. W 1979 uzyskał dyplom magistra inżyniera architekta na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[1]. Był jednym z twórców (razem z Januszem Weissem i Michałem Tarkowskim) słynnego kabaretu Salon Niezależnych[4]. W latach 1981–1985 mieszkał na wsi pod Lublinem, gdzie powstał zalążek Orkiestry Na Zdrowie (ONZ). Większość tekstów i kompozycji tego zespołu jest jego autorstwa.

Cenzura komunistyczna

edytuj

W grudniu 1975 roku był sygnatariuszem protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[5]. Nazwisko Jacka Kleyffa znalazło się na specjalnej liście, na której umieszczono autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o cenzurze w PRL publikuje poufną instrukcję cenzorską z 21 lutego 1976 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, na której umieszczono jego nazwisko oraz następujące wytyczne: „Wszystkie własne publikacje autorów z poniższej listy zgłaszane przez prasę i wydawnictwa książkowe oraz wszystkie przypadki wymieniania ich nazwisk należy sygnalizować kierownictwu Urzędu, w porozumieniu z którym może jedynie nastąpić zwolnienie tych materiałów. Zapis nie dotyczy radia i TV, których kierownictwo we własnym zakresie zapewnia przestrzeganie tych zasad. Treść niniejszego zapisu przeznaczona jest wyłącznie do wiadomości cenzorów”[6].

Okres po upadku PRL

edytuj

W 1995 Orkiestra Na Zdrowie zdobyła „Złoty Bączek”, główną nagrodę publiczności, na festiwalu Przystanek Woodstock w Czymanowie nad Jeziorem Żarnowieckim. Najbardziej znane piosenki w wykonaniu Jacka Kleyffa to: „Telewizja” (1972), „Huśtawki” (1973) oraz „Nie męcz mnie” (1974), wykonywane później przez Kubę Sienkiewicza i Elektryczne Gitary. Na wydanej w 2002 płycie Pan Yapa i magiczna załoga aktor Krzysztof Janczak zadedykował Jackowi Kleyffowi utwór „Żółte eliksiry”.

W 2006 podczas wyborów samorządowych bezskutecznie starał się o mandat radnego m.st. Warszawy z list Komitetu Wyborczego Wyborców Gamonie i Krasnoludki.

Okazjonalnie prowadzi audycje w Programie III Polskiego Radia. Nauczyciel w Zespole Szkół Bednarska[7].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003)[8].

17 lipca 2013 w Biurze Rady m.st. Warszawy przewodnicząca Rady Ewa Malinowska-Grupińska wręczyła artyście wyróżnienie „Zasłużony dla Warszawy”[9].

13 listopada 2017 opublikował w serwisie Youtube napisaną przez siebie piosenkę pt. „Piotr S.” (na melodię rumuńskiej pieśni ludowej) nawiązującą do samopodpalenia Piotra Szczęsnego na placu Defilad w Warszawie[10][11].

Życie prywatne

edytuj

Syn architekta i wykładowcy akademickiego Zygmunta Kleyffa[1]. Żonaty, ma dwóch synów. Jeden z nich Tomasz ps. „CNE” jest raperem i prezenterem telewizyjnym.

Publikacje

edytuj

Filmografia

edytuj
  • 1975 – Obrazki z życia (serial), odc. 3 (Dziewczyna i „Akwarius”) – jako kierownik zespołu beatowego
  • 1976 – Zdjęcia próbne – jako przewodnik na tarasie Pałacu Kultury i Nauki
  • 1976 – Zaklęty dwór (serial), odc. 2 (Marzyciel i awanturnik) – jako żołnierz w szpitalu wojskowym
  • 1977 – Rekord świata – obsada aktorska
  • 1978 – Zielona ziemia – jako profesor Piotr Dunin, przyjaciel Jordana
  • 1980 – Coś wesołego – jako Wojtek
  • 1981 – Wielka majówka jako komendant straży pożarnej
  • 1981 – Przyjaciele (serial), odc.4 (Nauka) – jako grajek na dworcu
  • 1997 – Jam Osjan

Muzyka

edytuj
  • 1976 – Powrót – piosenka Ballada (wykonanie)
  • 1980 – Coś wesołego – piosenka Jak zapałka płonąca... (muzyka)
  • 1989 – Bal na dworcu w Koluszkach – piosenka: Telewizja (słowa, muzyka i wykonanie)
  • 2001 – Miś Kolabo (teatr TV)
    • piosenka Jeśli mi się kiedyś zdarzy... (słowa i muzyka)
    • piosenka: Czy...? (słowa i muzyka)
  • 2020 – Tarapaty 2Huśtawka (słowa, muzyka i wykonanie)

Dyskografia

edytuj
Zobacz więcej w artykule Orkiestra Na Zdrowie, w sekcji Dyskografia.
Albumy
  • Dokąd to obywatelu? (1983, CDN)[12]
  • Jacek Kleyff – live (1985, Alma-Art)
  • Piosenki (1999, Altmaster)
  • Znalezienie (2013, Agencja Artystyczna MTJ)
Notowane utwory
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
RDC
[13]
„Znalezienie 2009” 2014 19 Znalezienie
„Good Time Riddim” 11
„–” utwór nie był notowany.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Janusz R. Kowalczyk: Jacek Kleyff. culture.pl. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
  2. Jacek Kleyff, Pomówienia. Macierewicz nie zastosował się do świętej reguły Czarnej Jedynki [online], wyborcza.pl, 22 lutego 2016 [dostęp 2019-06-18].
  3. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1965. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-08-31].
  4. Janusz R. Kowalczyk: Salon Niezależnych. culture.pl. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
  5. Kultura 1976/01/340 – 02/341 Paryż 1976, s. 236.
  6. Strzyżewski 2015 ↓, s. 95.
  7. Rasz.Edu.Pl – Konsultacje. [dostęp 2010-08-13].
  8. M.P. z 2004 r. nr 12, poz. 188.
  9. Zasłużony dla m.st. Warszawy. Witryna Rady Warszawy. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (pol.).
  10. Jacek Kleyff napisał piosenkę o Piotrze Szczęsnym. wyborcza.pl. [dostęp 2017-11-16].
  11. Jacek Kleyff: Jacek Kleyff „Piotr S.”. youtube.com. [dostęp 2017-11-16].
  12. Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego on-line. [dostęp 2010-08-13].
  13. Notowanie 39 (20.06.2014). rdc.pl. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj