Dziura nad Jaskinią Śpiących Rycerzy I
Dziura nad Jaskinią Śpiących Rycerzy I – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w południowo-zachodnim zboczu Małego Giewontu, powyżej bocznego otworu Jaskini Śpiących Rycerzy, na wysokości 1402 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 13 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[1].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
13 m |
| Głębokość |
3,0 m |
| Deniwelacja |
3,0 m |
| Wysokość otworów |
1402 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
100 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW |
| Data odkrycia |
nieznana |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.20 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′00″N 19°55′26″E/49,249886 19,923856
| |
.jpg)
Opis jaskini edytuj
Główną częścią jaskini jest poziomy korytarz zaczynający się w niewielkim otworze wejściowym, który po paru metrach przechodzi w idącą w dół szczelinę. Rozdziela się ona na końcu na dwa krótkie ciągi[2].
Przyroda edytuj
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, nie ma na nich roślinności[2].
Historia odkryć edytuj
Nie wiadomo, kiedy i przez kogo jaskinia została odkryta. Jej pierwszy plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy W. Skierniewskiego w lipcu 1980 roku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-27] (pol.).