e-moll
e-moll – molowa gama muzyczna, której toniką jest e. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: e, fis, g, a, h, c, d.
| ||
| ||
| Tonacja jednoimienna | E-dur | |
| Tonacja paralelna | G-dur | |
| Tonika | e-moll | |
| Subdominanta | a-moll | |
| Dominanta | H-dur | |
| Dźwięki składowe | ||
| e, fis, g, a, h, c, d | ||
Zapis nutowy jest tymczasowo wyłączony.
Gama e-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):
Zapis nutowy jest tymczasowo wyłączony.
Gama e-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy e-moll naturalnej):
Zapis nutowy jest tymczasowo wyłączony.
Równoległą gamą durową jest G-dur[1], jednoimienną durową – E-dur.
E-moll to także akord, zbudowany z pierwszego (e), trzeciego (g) i piątego (h) stopnia gamy e-moll.
|
Akord e-moll |
Zapis nutowy jest tymczasowo wyłączony.
|
Znane dzieła w tonacji e-moll:
- Johannes Brahms – IV Symfonia op. 98
- Antonín Dvořák – IX Symfonia op. 95 Z Nowego Świata
- Piotr Czajkowski – V Symfonia op. 64
- Fryderyk Chopin – Koncert fortepianowy nr 1 op. 11
- Gustaw Mahler – VII Symfonia
- Felix Mendelssohn-Bartholdy – Koncert skrzypcowy op. 64
- Nikołaj Rimski-Korsakow – Szeherezada
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.
Linki zewnętrzneEdytuj
- E minor scale (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].
- E minor chord (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].