Edward Marian Peristy
Edward Marian Peristy (ur. 15 maja 1897 w Przemyślu, zm. 1 października 1959 w Londynie) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
 podpułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 października 1959 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
II Brygada Legionów Polskich |
| Stanowiska |
oficer do spraw wyszkolenia |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Edward Marian Peristy urodził się 15 maja 1897 roku w Przemyślu, jako syn Zachariasza[1]. Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w II Brygadzie Legionów[2]. 17 lipca 1919 roku jako plutonowy batalionu etapowego w Stanisławowie został mianowany z dniem 1 lipca 1919 roku podchorążym i otrzymał przeniesienie do kompanii zapasowej I baonu saperów[3].
W 1921 roku wziął udział w Kursie Pontonierskim w Modlinie[4]. W 1922 roku, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do 4 pułku saperów. W 1923 roku został przeniesiony do 6 pułku saperów, w którym pełnił obowiązki dowódcy XII batalionu saperów[5]. W 1924 roku był słuchaczem Kursu Doszkolenia Oficerów Saperów w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów w Warszawie. Po ukończeniu kursu powrócił na poprzednio zajmowane stanowisko w 6 pułku saperów[6]. W 1928 roku objął stanowisko kwatermistrza 6 pułku saperów[7]. 29 stycznia 1929 roku został komendantem kadry 6 pułku saperów w Przemyślu[8]. 23 sierpnia 1929 roku został przeniesiony do dowództwa 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa saperów[9]. 23 października 1931 roku został przeniesiony do 8 batalionu saperów w Toruniu na stanowisko oficera do spraw wyszkolenia[10]. 2 listopada 1931 roku został skierowany na 6 miesięczny kurs taktyczny dla oficerów saperów przy Wyższej szkole Wojennej[11]. W 1934 roku został przeniesiony do 5 batalionu saperów w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu[12]. W 1935 roku został zastępcą dowódcy 3 batalionu Saperów Wileńskich[13]. 11 maja 1937 roku został przeniesiony do Rezerwy Personalnej Oficerów przy Inspektorze Saperów z jednoczesnym przydziałem do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Stefana Dąb-Biernackiego[14]. W 1939 roku pozostawał w Rezerwie Personalnej Oficerów przy Inspektorze Saperów[15]. W 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej i został umieszczony w obozie w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[16]. Na mocy porozumienia polsko-radzieckiego został zwolniony i udał się do nowo tworzonej Armii generała Andersa. Był dowódcą saperów 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty, następnie w pełnił służbę w Komisji Studiów Wojskowych 2 Korpusu[2]. Walczył we Włoszech. Zmarł 1 października 1959 roku w Londynie.
Awanse edytuj
- kapitan – starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919[4]
- major – starszeństwo z dniem 1 stycznia 1928 i 12. lokata[17]
- podpułkownik – starszeństwo z dniem 19 marca 1939 roku[18][19]
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)[20][21]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz pierwszy w 1922[22] po raz 2, 3 i 4 w 1923[23])
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[24][25]
- Odznaka „Za wierną służbę”[26]
Przypisy edytuj
- ↑ Baza personalna: Edward Marian Peristy Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 2021-06-08].
- ↑ a b Saperzy w Służbie Polsce, s. 580.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 81 z 31 lipca 1919 roku, poz. 2856.
- ↑ a b Spis oficerów na dzień 01.06.1921.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 s. 884, 908.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 90 z 5 września 1924 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski z 1928.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 14.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 296.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 332.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 11 z 17 czerwca 1934 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku.
- ↑ Rozkaz wewnętrzny Nr 34 GISZ z dnia 15 maja 1936 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/106, s. 66
- ↑ Rocznik Oficerski z 1939.
- ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu nr 1077.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 5 z 21 lutego 1928 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski z 1939
- ↑ Tajny Dziennik Personalny nr 2 z 19 marca 1939
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 5 z 13 marca 1932 s.196
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 31 z 16 września 1922 roku
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 57 z 29 maja 1923 roku.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 15 z 11 listopada 1928 roku.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia edytuj
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932 i 1939.
- Dzienniki Rozkazów Wojskowych.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Adam Szugajew, Saperzy w Służbie Polsce - księga pamiątkowa, Londyn 1985.