Edward Ozorowski
Edward Ozorowski (ur. 1 maja 1941 w Wólce-Przedmieściu) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, rektor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku w latach 1979–1992, biskup pomocniczy w Białymstoku w latach 1979–2006, arcybiskup metropolita białostocki w latach 2006–2017, od 2017 arcybiskup senior archidiecezji białostockiej.
.jpg) Edward Ozorowski (2012) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1941 | |
| Arcybiskup metropolita białostocki | ||
| Okres sprawowania |
2006–2017 | |
| Biskup pomocniczy w Białymstoku | ||
| Okres sprawowania |
1979–2006 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
21 czerwca 1964 | |
| Nominacja biskupia |
31 stycznia 1979 | |
| Sakra biskupia |
29 kwietnia 1979 | |
| Data konsekracji |
29 kwietnia 1979 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Białystok | ||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
| |||||||
Życiorys
edytujUrodził się 1 maja 1941 w Wólce-Przedmieściu. W latach 1954–1958 kształcił się w I Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku. Następnie w latach 1958–1964 odbył studia filozoficzno-teologiczne w wyższym seminarium duchownym w Białymstoku. 21 czerwca 1964 został wyświęcony na prezbitera w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku przez miejscowego biskupa pomocniczego Władysława Suszyńskiego. W latach 1964–1970 pogłębiał wykształcenie w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tamże w 1967 uzyskał magisterium, a w 1970 doktorat na podstawie dysertacji Nauka współczesnych teologów katolickich o kulcie świętych w życiu Kościoła pielgrzymującego. Od encykliki «Mystici Corporis» do Vaticanum II. W 1978 habilitował się na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie rozprawy Eklozjologia unicka w Polsce w latach 1596–1720[1].
W latach 1964–1970, w trakcie studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, pełnił posługę duszpasterską w Lublinie, natomiast w latach 1970–1979, pracując na Akademii Teologii Katolickiej, był duszpasterzem w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Warszawie[2].
W 1970 został pracownikiem Katedry Dogmatyki Spekulatywnej na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[1]. Początkowo zajmował stanowisko adiunkta, następnie od 1978 docenta, od 1987 profesora nadzwyczajnego, a od 1994 profesora zwyczajnego[3]. Na uczelni objął wykłady z dogmatyki i historii teologii, należał do Komisji Bibliograficznej, a w latach 1974–1978 pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego. W 1970 został wykładowcą eklezjologii w Diecezjalnym Ośrodku Kształcenia Soborowego w Białymstoku. Od 1974 pracował w wyższym seminarium duchownym w Białymstoku, gdzie prowadził wykłady z teologii dogmatycznej, teologii pastoralnej i historii teologii, a w latach 1979–1992 piastował urząd rektora[1]. Został ponadto pracownikiem naukowym: Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Uniwersytetu w Białymstoku, Wyższego Seminarium Duchownego w Sankt Petersburgu oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego – Sekcji św. Jana Chrzciciela w Warszawie[2]. W latach 1999–2012 był kierownikiem Międzywydziałowej Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku[3]. Objął ponadto funkcje przewodniczącego Rady Naukowej ds. Kolegium Teologicznego i Studium Teologii w Białymstoku oraz kierownika Katedry Teologii Dogmatycznej Małżeństwa i Rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[2]. Został członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego oraz Towarzystwa Mariologicznego[2]. W latach 1970–1979 był sekretarzem naukowym redakcji „Studia Theologica Varsaviensa”, a w latach 1983–1992 redaktorem periodyku „Studia Teologiczne. Białystok-Drohiczyn-Łomża”[1].
31 stycznia 1979 został prekonizowany biskupem pomocniczym w Białymstoku (części archidiecezji wileńskiej w granicach Polski) ze stolicą tytularną Bitettum[4]. Święcenia biskupie otrzymał 29 kwietnia 1979 w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku. Udzielił mu ich arcybiskup metropolita wrocławski Henryk Gulbinowicz w asyście biskupa Edwarda Kisiela, administratora apostolskiego w Białymstoku, i biskupa Władysława Jędruszuka, administratora apostolskiego w Drohiczynie[1]. Jako dewizę biskupią wybrał słowa „In Eo qui confortat” (W Tym, który umacnia)[5]. Od 1979 sprawował w diecezji urząd wikariusza generalnego oraz moderatora Archidiecezjalnego Ośrodka Formacji Duchowieństwa w Białymstoku. W tym samym roku został kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej Wileńskiej i Białostockiej. W 1991 objął funkcję promotora synodu archidiecezjalnego[6]. Przewodniczył Archidiecezjalnemu Komitetowi Przygotowania Wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Białymstoku w 1991[2]. 9 czerwca 2006 został wybrany na administratora archidiecezji po przeniesieniu arcybiskupa Wojciecha Ziemby do archidiecezji warmińskiej[7].
21 października 2006 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą białostockim[7][8]. Ingres do archikatedry białostockiej odbył 16 listopada 2006[9]. Paliusz metropolitalny odebrał od Benedykta XVI 29 czerwca 2007 w bazylice św. Piotra w Rzymie[10]. 12 kwietnia 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację ze sprawowania urzędu arcybiskupa metropolity białostockiego[11][12], jednocześnie zlecając mu pełnienie funkcji administratora apostolskiego do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez jego następcę[13].
W strukturach Episkopatu Polski w latach 1978–1982 był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II[1], a w latach 1982–1997 współprzewodniczącym Komisji Mieszanej ds. Ekumenizmu[6]. W 1996 został członkiem Komisji Nauki Wiary i Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów[7]. Ponadto wszedł w skład Zespołu ds. Sanktuariów w Polsce[2] i Rady Naukowej[5]. Z ramienia Episkopatu Polski w 2005 uczestniczył w XI Zebraniu Zwyczajnym Synodu Biskupów w Watykanie[2].
W 2012 konsekrował biskupa pomocniczego białostockiego Henryka Ciereszkę. Asystował podczas sakr biskupa pomocniczego łomżyńskiego Edwarda Samsela (1982) i arcybiskupa metropolity białostockiego Tadeusza Wojdy (2017)[14].
Wyróżnienia
edytujNadano mu honorowe obywatelstwo Wasilkowa (2007)[15], Białegostoku (2014)[16] i gminy Sokółka (2015)[17]. W 2007 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku[18].
W 1991 został laureatem nagrody indywidualnej Ministra Edukacji Narodowej[18], a w 2011 nagrody indywidualnej Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego[19]. W 2002 został uhonorowany Nagrodą im. Włodzimierza Pietrzaka w kategorii naukowej[20].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 108–109. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d e f g Biskup Edward Ozorowski – arcybiskupem metropolitą białostockim. episkopat.pl (arch.), 2006-10-20. [dostęp 2013-07-06].
- ↑ a b Nota biograficzna Edwarda Ozorowskiego na stronie archidiecezji białostockiej. archibial.pl. [dostęp 2021-04-17].
- ↑ P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 327–328. ISBN 83-211-1311-7.
- ↑ a b Edward Ozorowski na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2024-10-01].
- ↑ a b Bp Edward Ozorowski metropolitą białostockim. ekai.pl (arch.), 2006-10-21. [dostęp 2021-06-02].
- ↑ a b c Nomina dell′Arcivescovo di Białystok (Polonia). press.vatican.va, 2006-10-21. [dostęp 2013-11-22]. (wł.).
- ↑ Nominacja bpa Edwarda Ozorowskiego na arcybiskupa metropolitę białostockiego. episkopat.pl (arch.), 2006-10-21. [dostęp 2013-07-06].
- ↑ Białystok: ingres abp. Edwarda Ozorowskiego. ekai.pl (arch.), 2006-11-16. [dostęp 2021-06-02].
- ↑ Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. „Niedziela”. Nr 27/2007. s. 6. ISSN 0208-872X. [dostęp 2013-07-06].
- ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Białystok (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2017-04-12. [dostęp 2017-04-12]. (wł.).
- ↑ Białystok: Przyjęcie rezygnacji abp. Edwarda Ozorowskiego. Ks. Tadeusz Wojda SAC – metropolitą białostockim. episkopat.pl (arch.), 2017-04-12. [dostęp 2024-10-01].
- ↑ Ks. dr Tadeusz Wojda nowym Arcybiskupem Metropolitą Białostockim. archibial.pl (arch.), 2017-04-12. [dostęp 2021-04-17].
- ↑ Edward Ozorowski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).
- ↑ Uchwała nr XIV/84/07 Rady Miejskiej w Wasilkowie. bip.wasilkow.pl, 2007-12-09. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Uchwała nr LIV/626/14 Rady Miasta Białystok. um.bialystok.pl, 2014-01-20. [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Uchwała Nr XVIII/128/2015 Rady Miejskiej w Sokółce. bip.um.sokolka.wrotapodlasia.pl, 2015-10-29. [dostęp 2016-05-14].
- ↑ a b Nota biograficzna Edwarda Ozorowskiego na stronie Uniwersytetu w Białymstoku. uwb.edu.pl (arch.). [dostęp 2019-03-26].
- ↑ Arcybiskup Ozorowski doceniony za dorobek naukowy. ekai.pl (arch.), 2011-01-18. [dostęp 2021-06-02].
- ↑ Bp-senior Ignacy Jeż odebrał nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka. ekai.pl (arch.), 2002-06-25. [dostęp 2021-06-02].
Linki zewnętrzne
edytuj- Nota biograficzna Edwarda Ozorowskiego na stronie archidiecezji białostockiej. [dostęp 2021-04-17].
- Edward Ozorowski na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2024-09-12].
- Edward Ozorowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-09-11] (ang.).
- Edward Ozorowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-01-27].