Wikipedia

Edwige Feuillère

Edwige Feuillère, właśc. Caroline Vivette Edwige Cunatti (ur. 29 października 1907 w Vesoul, zm. 13 listopada 1998 w Boulogne-Billancourt) – francuska aktorka teatralna i filmowa.

Edwige Feuillère
Ilustracja
Edwige Feuillère (1938)
Imię i nazwisko

Caroline Vivette Edwige Cunatti

Data i miejsce urodzenia

29 października 1907
Vesoul

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1998
Boulogne-Billancourt

Lata aktywności

1931–1993

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Biografia edytuj

Córka Włocha i Francuzki, urodzona w Vesoul – niedużej miejscowości w departamencie Górna Saona. Po studiach aktorskich w Dijon i Paryżu rozpoczęła występy teatralne pod pseudonimem Cora Lynn[1]. Od 1929 do końca kariery występowała pod nazwiskiem swojego męża – Feuillère.

Podczas swojej długiej, ponad 60-letniej kariery teatralnej (1931-1992), ponad 40-letniej filmowej (1931-1975) i liczących blisko 30 lat występów na „szklanym ekranie” grała dużo i często. Było to ponad 80 spektakli teatralnych, 60 filmów i kilkanaście seriali TV[2].

W szczytowym okresie swojej kariery, przypadającym na lata 40. i 50. zyskała sobie miano „pierwszej damy kina francuskiego[1]”.

Jej role to głownie dystyngowane, eleganckie damy, „femme fatale”, bardzo często wyrachowane i zimne kobiety[1]. Sprawdzała się dobrze zarówno w dramatach, jak i komediach[3][1]. Jak pisał The New York Times po jej śmierci (powołując się na Le Monde) „[...] była Marleną Dietrich, Irene Dunne i Gretą Garbo w jednym [...]"[4].

Dożyła sędziwego wieku 91 lat. Zmarła 13 listopada 1998 na atak serca, którego doznała na wieść o śmierci aktora Jeana Marais'go[5]. Została pochowana na cmentarzu w Beaugency w departamencie Loiret[6].

Spuścizna edytuj

Teatr edytuj

Operetka edytuj

  • 1930 – Przygody króla Pauzola
  • 1933 – Szczęście
  • 1937 – Paryżanka
  • 1938 – Kaprys
  • 1939, 1940, 1944, 1949, 1952, 1959 – Dama kameliowa
  • 1942, 1945, 1957 – Sodoma i Gomora
  • 1948, 1949, 1951, 1961, 1966, 1967 – Podział południa
  • 1958 – Lucy Crown
  • 1960 – Rodogunda
  • 1962 – Fedra
  • 1965, 1974, 1975, 1991 – Wariatka z Chaillot
  • 1971 – Słodki ptak młodości
  • 1973 – Lew w zimie
  • 1976 – Wizyta starszej pani
  • 1986 – Nad złotym stawem

Film edytuj

  • 1931 – La fine combine (Mado)
  • 1932 – Monsieur Albert (hrabina Riccardi)
  • 1933 – Przygody króla Pausole’a (Diane)
  • 1935 – Lukrecja Borgia (Lucrèce Borgia)
  • 1935 – Stradivarius (Maria Belloni)
  • 1935 – Golgota (Klaudia Prokula)
  • 1936 – Mister Flow (lady Scarlet)
  • 1937 – Niebezpieczna miłość (Edwige Elno)
  • 1937 – Agentka H. 21 (Marthe Richard)
  • 1938 – Byłam awanturnicą (Véra Vronsky)
  • 1939 – Bez jutra (Evelyn „Babs” Morin)
  • 1942 – Mam’zelle Bonaparte (Cora Pearl)
  • 1943 – Lucrèce (Lucrèce)
  • 1948 – Dwugłowy orzeł (Natasha)
  • 1948 – Przeciwnik kobiet (Colette Marly)
  • 1950 – Stracone wspomnienia (Florence)
  • 1951 – Olivia (panna Julie)
  • 1952 – Czarujące istoty (Denise Aubusson)
  • 1954 – Zboże w trawie (Biała Dama)
  • 1957 – Kiedy wmiesza się kobieta (Maine)
  • 1958 – Życie we dwoje (Françoise Sellier)
  • 1958 – Na wypadek nieszczęścia (Viviane Gobillot, żona André)
  • 1961 – Sławne miłości (panna Raucourt)
  • 1962 – Zbrodnia nie popłaca (Dona Lucrezia)
  • 1964 – Czy lubicie kobiety? (ciotka Flo)
  • 1974 – Czar orchidei (pani Bastier-Wagener)
  • 1995 – Księżna de Langeais (księżniczka Beaumont-Chauvry)

Upamiętnienie edytuj

W Vesoul (miejscu jej urodzenia) lokalny teatr oraz jeden z placów nosi jej imię. Ma plac poświęcony jej imieniu również w Paryżu (w 7. dzielnicy) oraz ulicę swojego imienia. Na budynku w którym mieszkała przez ponad 30 lat (Avenue de la Bourdonnais nr 16) w lutym 2008 roku odsłonięto tablicę pamiątkową jej poświęconą. Od 2003 roku działa w Paryżu stowarzyszenie „Les Amis d’Edwige Feuillère”, które stawia sobie za cel kultywowanie pamięci o aktorce.

Nagrody i wyróżnienia edytuj

W 1992 roku została odznaczona orderem Legii Honorowej II kl. (Grand Officier)[7]. W 1984 została uhonorowana przez francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej nagrodą Cezara przyznanym jej za całokształt twórczości[8].

Galeria edytuj

  •  
    Tablica pamiątkowa poświęcona aktorce, umieszczona na budynku przy Avenue de la Bourdonnais nr 16 w Paryżu
  •  
    Jeden z placów Paryża nosi jej imię
  •  
    Teatr jej imienia w rodzinnym Vesoul
  •  
    Plac imienia Edwige w Vesoul
  •  
    Nagrobek aktorki na cmentarzu w Beaugency

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Katz, Nolen...
  2. ↑ Edwige Feuillère. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
  3. ↑ Lubelski...
  4. ↑ Alan Riding: Edwige Feuillere, an Actress Beloved in France, Dies at 91. [w:] The New York Times [on-line]. 1998-11-23. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
  5. ↑ Caroline HANOTTE: Edwige Feuillère. [w:] cineartistes.com [on-line]. [dostęp 2022-11-23]. (fr.).
  6. ↑ Philippe Landru: FEUILLÈRE Edwige (Edwige Cunati: 1907-1998). [w:] Cimetières de France et d’ailleurs [on-line]. 2012-06-28. [dostęp 2022-11-23]. (fr.).
  7. ↑ Décret du 31 décembre I992 portant élévation à la dignité de grand’croix et de grand officier. [w:] legifrance.gouv.fr [on-line]. 1993-01-01, 1993-01-01. [dostęp 2022-11-23]. (fr.).
  8. ↑ Oficjalna strona Akademii Sztuki i Techniki Filmowej.

Bibliografia edytuj

  • Ephraim Katz, Ronald Dean Nolen: The Film Encyclopedia. Wyd. 7. New York: Collins Reference, 2012, s. 418. ISBN 978-0-06-202615-6. (ang.).
  • Tadeusz Lubelski (red.): Encyklopedia kina. Kraków: Biały Kruk, 2010, s. 407. ISBN 978-83-7553-100-8. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edwige_Feuillère&oldid=72097866”