Wikipedia

Elimination Chamber (2019)

Elimination Chamber (2019) (znane w Niemczech jako No Escape (2019)[1][2]) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw, SmackDown i 205 Live. Odbyła się 17 lutego 2019 w Toyota Center w Houston w stanie Teksas. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network oraz w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu Elimination Chamber.

Elimination Chamber (2019)
Motyw muzyczny

„Don't Stop The Devil” – Dead Posey

Informacje
Promocja

WWE

Brandy

Raw
SmackDown
205 Live

Sponsor

Fighting with My Family

Data

17 lutego 2019

Hala

Toyota Center

Miejsce

Houston, Teksas

Gale WWE Network – chronologicznie
Worlds Collide (2019) Elimination Chamber (2019) Fastlane (2019)
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2018) Elimination Chamber (2019) Elimination Chamber (2020)

Na gali odbyło się siedem walk, w tym jedna podczas pre-show. W walce wieczoru, Daniel Bryan pokonał AJ Stylesa, Jeffa Hardy’ego, Kofiego Kingstona, Randy’ego Ortona i Samoa Joe w Elimination Chamber matchu i obronił WWE Championship. W innych ważnych walkach, Finn Bálor pokonał Bobby’ego Lashleya i Lio Rusha w 2-on-1 Handicap matchu aby wygrać Intercontinental Championship, Ronda Rousey pokonała Ruby Riott broniąc Raw Women’s Championship, w pierwszej walce w karcie głównej The Boss 'n' Hug Connection (Bayley i Sasha Banks) pokonały Carmellę i Naomi, Mandy Rose i Sonyę Deville, Nię Jax i Taminę, The IIconics (Billie Kay i Peyton Royce) oraz The Riott Squad (Liv Morgan i Sarah Logan) w Elimination Chamber matchu zostając inauguracyjnymi WWE Women’s Tag Team Championkami.

Produkcja edytuj

Zobacz też: Wrestling.

Elimination Chamber oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw i SmackDown. Oskryptowane rywalizacje (storyline’y) kreowane są podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown Live oraz ekskluzywnej dla dywizji cruiserweight 205 Live. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[3][4].

Rywalizacje edytuj

24 grudnia 2018 w odcinku Raw, dyrektor generalny WWE Vince McMahon ogłosił, że nowe mistrzostwa WWE Women’s Tag Team Championship zostaną wprowadzone w 2019 roku[5]. 14 stycznia 2019 w odcinku Raw, w swoim segmencie „A Moment of Bliss”, Alexa Bliss ujawniła pasy mistrzowskie i ujawniła, że inauguracyjne mistrzynie zostaną wyłonione na Elimination Chamber w walce Tag Team Elimination Chamber match, w którym biorą udział trzy drużyny od Raw i SmackDown, dzięki czemu mistrzostwa nie są wyłączne dla żadnej z brandów[6]. Walki kwalifikacyjne mające na celu wyłonienie trzech drużyn z Raw odbyły się 28 stycznia i 4 lutego na odcinkach Raw: drużyny Nia Jax i Tamina, The Riott Squad (reprezentowane przez Liv Morgan i Sarah Logan) oraz The Boss 'n' Hug Connection (Bayley i Sasha Banks) zakwalifikowały się pokonując odpowiednio drużyny Bliss i Mickie James, Natalya i Dana Brooke oraz Alicia Fox i Nikki Cross[7][8]. Ze względu na mniejszy skład nie odbyły się żadne walki kwalifikacyjne na SmackDown, a zamiast tego drużyny Sonya Deville i Mandy Rose, The IIconics (Billie Kay i Peyton Royce) oraz Naomi i Carmella ogłosiły swój udział[9][10][11]. 11 i 12 lutego na odcinkach Raw i SmackDown, odbyły się pojedynki Triple Threat Tag Team pomiędzy trzema odpowiednimi Tag teamami każdego brandu, aby określić, które dwie drużyny rozpoczną Elimination Chamber match. Bayley i Rose zostały przypięte w swoich walkach, dzięki czemu Banks i Bayley oraz Deville i Rose były pierwszymi uczestniczkami walki[12][13].

Na Royal Rumble, The Miz i Shane McMahon pokonali The Bar (Cesaro i Sheamus) i wygrali SmackDown Tag Team Championship[14]. Na następnym odcinku SmackDown, The Usos (Jey Uso i Jimmy Uso) pokonali The Bar, The New Day (reprezentowani przez Big E i Kofi Kingston) oraz Heavy Machinery (Otis Dozovic i Tucker Knight) w Fatal 4-Way Tag Team Elimination matchu, aby zdobyć walkę o mistrzostwo na Elimination Chamber[9].

Na Royal Rumble, Daniel Bryan pokonał AJ Stylesa, aby zachować WWE Championship z pomocą powracającego Rowana[14]. Na następnym odcinku SmackDown, Bryan wraz z Rowan wyrzucili do kosza na śmieci standardowy skórzany pas tytułowy z metalowymi płytkami i wprowadzili nowy niestandardowy pas wykonany z konopi i drewna. Styles następnie skonfrontował się z Bryanem i Rowanem, a następnie z Randym Ortonem, Samoa Joe, Jeffem Hardym i Mustafą Alim. Po późniejszej bójce, dyrektor operacyjny WWE Triple H wyznaczył Bryana do obrony tytułu przed tą piątką w walce Elimination Chamber na pay-per-view[9]. Na odcinku z 12 lutego zorganizowano Gauntlet match między tą szóstką, aby ustalić, kto jako ostatni wejdzie do walki. Jednak z powodu prawowitej kontuzji Ali został wycofany z meczu i zastąpiony przez Kofiego Kingstona z New Day. Orton wygrał walkę, czyniąc go ostatnim uczestnikiem walki[13].

4 lutego na odcinku Raw, Raw Women’s Champion Ronda Rousey ogłosiła otwarte wyzwanie o tytuł. Drużyna Riott (Ruby Riott, Liv Morgan i Sarah Logan) wyszli, a Morgan przyjęła wyzwanie, ale została pokonana. Zaraz po tym Logan zintensyfikowała się, ale również została pokonana. Riott nie próbowała rzucić wyzwania Rousey i zamiast tego wycofała się ze swoją drużyną. W wywiadzie na backstage’u Riott stwierdziła, że upewnia się, że jej koleżanki z drużyny są w porządku i twierdziła, że w każdej chwili może pokonać Rousey[8]. Później okazało się, że Rousey będzie bronić swojego mistrzostwa przed Riott na Elimination Chamber.

28 stycznia na odcinku Raw, kiedy Finn Bálor opowiadał o swojej porażce z Universal Championem Brockiem Lesnarem na Royal Rumble, przerwali mu Intercontinental Champion Bobby Lashley i jego menedżer Lio Rush. Lashley twierdził, że jest lepszy od Lesnara, a następnie zaatakował Bálora[7]. W następnym tygodniu Bálor miał zmierzyć się z Lashleyem, ale Lashley zmierzył się z Rushem. Lashley stwierdził, że w zależności od występu Bálora, rozważyłby danie mu walki o tytuł, ale zanim walka mogła się rozpocząć, Lashley zaatakował Bálora. Mimo to Bálor pokonał Rusha[8]. Następnie ogłoszono, że Bálor zmierzy się z Lashleyem i Rushem w Handicap matchu na Elimination Chamber z Intercontinental Championship Lashleya na szali.

W drugiej połowie 2018 r. Baron Corbin pełnił funkcję p.o. generalnego menadżera Raw. W tym czasie Braun Strowman odbierający koniec jego władzy, w tym Corbin kosztował Strowmana walkę o Universal Championship na Crown Jewel[15]. Na TLC Strowman pokonał Corbina w walce Tables, Ladders and Chairs, pozbawiając w ten sposób Corbina jego autorytatywnej władzy i zdobywając walkę o mistrzostwo Universal przeciwko Lesnarowi na Royal Rumble[16]. 14 stycznia na odcinku Raw, Corbin skonfrontował się ze Strowmanem i obraził go, co doprowadziło do pościgu na parking, gdzie Corbin ukrył się w limuzynie. Strowman rozbił szybę i wyłamał drzwi, ale pojawił się właściciel WWE Vince McMahon, ujawniając, że to jego limuzyna. Mr. McMahon następnie ukarał Strowmana grzywną w wysokości 100 000 $. Strowman następnie pokłócił się z Mr. McMahonem, który odwołał jego walkę z Lesnarem. Wściekły Strowman przewrócił limuzynę. Później tego wieczoru John Cena, Drew McIntyre, Corbin i Finn Bálor wyrazili zainteresowanie zmierzeniem z Lesnarem podczas Royal Rumble. Mr. McMahon ustalił Fatal 4-Way match, w którym zwycięzca zmierzy się z Lesnarem, który Bálor wygrał po obronie swojego miejsca wcześniej w nocy z Jinderem Mahalem. Z tego powodu Bálor został usunięty z Royal Rumble matchu[17]. Strowman i Corbin nadal atakowali się nawzajem przez następne kilka tygodni, a walka bez dyskwalifikacji pomiędzy nimi została zaplanowana na Elimination Chamber.

W Royal Rumble Kickoff, Buddy Murphy pokonał Kalisto, Akirę Tozawę i Hideo Itami w Fatal 4-Way matchu, aby obronić WWE Cruiserweight Championship[18]. 5 lutego 2019 na odcinku 205 Live, Tozawa pokonał Cedrica Alexandra, Lio Rusha i Humberto Carrillo w Fatal 4-Way Elimination matchu, aby zdobyć kolejną walkę o mistrzostwo z Murphym na Elimination Chamber Kickoff[19].

Wyniki walk edytuj

Nr Wyniki Stypulacje Czas[20][21]
1P Buddy Murphy (c) pokonał Akirę Tozawę Singles match o WWE Cruiserweight Championship[22] 13:25
2 The Boss 'n' Hug Connection (Bayley i Sasha Banks) pokonały Carmellę i Naomi, Mandy Rose i Sonyę Deville, Nię Jax i Taminę, The IIconics (Billie Kay i Peyton Royce) oraz The Riott Squad (Liv Morgan i Sarah Logan) Elimination Chamber match o WWE Women’s Tag Team Championship[23] 33:00
3 The Usos (Jey Uso i Jimmy Uso) pokonali The Miza i Shane’a McMahona (c) Tag Team match o WWE SmackDown Tag Team Championship[24] 14:10
4 Finn Bálor pokonał Bobby’ego Lashleya (c) i Lio Rusha 2-on-1 Handicap match o WWE Intercontinental Championship[25] 9:30
5 Ronda Rousey (c) pokonała Ruby Riott poprzez submission Singles match o WWE Raw Women’s Championship[26] 1:40
6 Baron Corbin pokonał Brauna Strowmana No Disqualification match[27] 10:50
7 Daniel Bryan (c) pokonał AJ Stylesa, Jeffa Hardy’ego, Kofiego Kingstona, Randy’ego Ortona i Samoa Joe Elimination Chamber match o WWE Championship[28] 36:40
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show

Żeński Tag Team Elimination Chamber match edytuj

Nr. eliminacji Drużyna Nr. wejściowy Wyeliminowane przez Metoda eliminacji Czas
1 Carmella i Naomi 5 The IIconics Przypięły Naomi ruchem roll-up 17:10
2 The IIconics
(Billie Kay i Peyton Royce) 		4 Nię Jax i Taminę Przypięły obie na raz po wykonaniu Double Samoan Drop 20:15
3 The Riott Squad
(Liv Morgan i Sarah Logan) 		3 Nię Jax i Taminę Tamina przypięła obie na raz po wykonaniu Superfly Splash 25:05
4 Nia Jax i Tamina 6 The Boss 'n' Hug Connection oraz Fire and Desire Przypięły Taminę po wykonaniu Diving elbow drop przez Bayley 27:05
5 Fire and Desire
(Mandy Rose i Sonya Deville) 		1 The Boss 'n' Hug Connection Deville odklepała po założeniu dźwigni Bank Statement przez Banks 33:00
Zwyciężczynie The Boss 'n' Hug Connection
(Bayley i Sasha Banks) 		2 —

Męski Elimination Chamber match edytuj

Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Samoa Joe 1 AJ Stylesa Przypięty po otrzymaniu Phenomenal Forearm 14:35
2 Jeff Hardy 5 Daniela Bryana Przypięty po otrzymaniu Running Knee 18:00
3 AJ Styles 4 Randy’ego Ortona Przypięty po otrzymaniu RKO 22:25
4 Randy Orton 6 Kofiego Kingstona Przypięty po otrzymaniu Trouble in Paradise 24:05
5 Kofi Kingston 3 Daniela Bryana Przypięty po otrzymaniu Running Knee 36:40
Zwycięzca Daniel Bryan (c) 2 —

Przypisy edytuj

  1. ↑ WWE No Escape. „WWE”. [dostęp 2018-01-30]. (niem.). 
  2. ↑ Martin Hoffmann. Darum hat eine WWE-Show zwei Namen (This is why a WWE show has two names). „Sport1”, 2018-02-20. [dostęp 2018-02-24]. (niem.). 
  3. ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
  4. ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].
  5. ↑ Vince McMahon announces WWE women's tag team titles, John Cena's return at Raw Christmas show. CBS Sports. [dostęp 2018-01-14].
  6. ↑ Alexa Bliss unveils the WWE Women’s Tag Team Championships on Raw. Adventures in poor taste!. [dostęp 2018-01-14].
  7. ↑ a b 1/28 Powell’s WWE Raw TV Review: Royal Rumble fallout, Braun Strowman vs. Drew McIntyre, Kurt Angle vs. Baron Corbin, qualifying matches for the Elimination Chamber match that will crown the WWE Women’s Tag Champions. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-01-29].
  8. ↑ a b c 2/4 Powell’s WWE Raw TV Review: Becky Lynch and Stephanie McMahon, Kurt Angle addresses his WWE future, Bobby Lashley vs. Finn Balor, Jeff Jarrett vs. Elias, Sasha Banks and Bayley vs. Alicia Fox and Nikki Cross in a qualifying match for the Elimination Chamber. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-02-05].
  9. ↑ a b c 1/29 Barnett’s WWE Smackdown Live TV Review: Shinsuke Nakamura vs. R-Truth for the U.S. Championship, Shane McMahon and The Miz celebrate their Smackdown Tag Title win, the build to WWE Elimination Chamber. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-01-30].
  10. ↑ THE IICONICS ADDED TO WWE WOMEN'S TAG TEAM TITLE MATCH. Wrestling Observer Figure Four Online. [dostęp 2019-02-03].
  11. ↑ 2/5 Barnett’s WWE Smackdown Live TV Review: Daniel Bryan vs. Jeff Hardy in a non-title match, Mustafa Ali vs. Randy Orton, Shinsuke Nakamura and Rusev vs. Luke Gallows and Karl Anderson, Elimination Chamber build continues. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-02-06].
  12. ↑ 2/11 Powell’s WWE Raw TV Review: Becky Lynch invited by the McMahon family, Seth Rollins responds to Brock Lesnar’s attack, Kurt Angle’s future, final Raw hype for the Elimination Chamber. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-02-12].
  13. ↑ a b 2/12 Barnett’s WWE Smackdown Live TV Review: Daniel Bryan vs. Jeff Hardy vs. Samoa Joe vs. Mustafa Ali vs. Randy Orton vs. AJ Styles to determine who will enter last in the Elimination Chamber match, McMiz TV with The Usos, final hype for Elimination Chamber. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-02-13].
  14. ↑ a b Powell’s WWE Royal Rumble 2019 live review: Men’s and Women’s Royal Rumble matches, Brock Lesnar vs. Finn Balor for the WWE Universal Championship, Daniel Bryan vs. AJ Styles for the WWE Championship, Ronda Rousey vs. Sasha Banks for the Raw Women’s Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-01-27].
  15. ↑ Powell’s WWE Crown Jewel live review: Brock Lesnar vs. Braun Strowman for the vacant WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Samoa Joe for the WWE Championship, Undertaker and Kane vs. DX, World Cup tournament. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2018-11-02].
  16. ↑ Powell’s WWE TLC live review: Becky Lynch vs. Charlotte Flair vs Asuka in a TLC match for the Smackdown Women’s Championship, Daniel Bryan vs. AJ Styles for the WWE Championship, Seth Rollins vs. Dean Ambrose for the IC Title. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2018-12-16].
  17. ↑ 1/14 Powell’s WWE Raw TV Review: Dean Ambrose vs. Bobby Lashley vs. Seth Rollins in a Triple Threat for the Intercontinental Championship, Ronda Rousey and Sasha Banks vs. Nia Jax and Tamina, the Royal Rumble build continues. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-01-15].
  18. ↑ WWE Royal Rumble 2019 Kickoff Show live review: Rusev vs. Shinsuke Nakamura for the U.S. Championship, Buddy Murphy vs. Hideo Itami vs. Kalisto vs. Akira Tozawa for the WWE Cruiserweight Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-01-27].
  19. ↑ WWE 205 Live Results – 2/5/19 (Fatal Four Way No. 1 Contendership Main Event). WrestleView. [dostęp 2019-02-06].
  20. ↑ Jason Powell: WWE Elimination Chamber Kickoff Show live review: Buddy Murphy vs. Akira Tozawa for the WWE Cruiserweight Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-02-17].
  21. ↑ Jason Powell: Powell’s WWE Elimination Chamber 2019 live review: Daniel Bryan vs. AJ Styles vs. Jeff Hardy vs. Kofi Kingston vs. Randy Orton vs. Samoa Joe in an Elimination Chamber match for the WWE Championship, new WWE Women’s Tag Champions, Ronda Rousey vs. Ruby Riott for the Raw Women’s Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-02-17].
  22. ↑ Anthony Benigno: WWE Cruiserweight Champion Buddy Murphy def. Akira Tozawa. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].
  23. ↑ Anthony Benigno: The Boss ‘N’ Hug Connection won the Women’s Elimination Chamber Match to become the first-ever WWE Women’s Tag Team Champions. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].
  24. ↑ Anthony Benigno: The Usos def. The Miz & Shane McMahon to become the new SmackDown Tag Team Champions. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].
  25. ↑ Anthony Benigno: Finn Bálor def. Bobby Lashley & Lio Rush to become the new Intercontinental Champion (Handicap Match). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].
  26. ↑ Anthony Benigno: Raw Women’s Champion Ronda Rousey def. Ruby Riott. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].
  27. ↑ Anthony Benigno: Baron Corbin def. Braun Strowman (No Disqualification Match). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].
  28. ↑ Anthony Benigno: WWE Champion Daniel Bryan def. Kofi Kingston, AJ Styles, Samoa Joe, Randy Orton and Jeff Hardy (Men’s Elimination Chamber Match)). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2019-02-17].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elimination_Chamber_(2019)&oldid=69709637”