Wikipedia

Ronda Rousey

Ronda Jean Rousey (ur. 1 lutego 1987 w Riverside[2]) – amerykańska judoczka, brązowa medalistka olimpijska oraz wicemistrzyni świata w kategorii 70 kg, profesjonalna wrestlerka oraz aktorka. Od 2011 roku profesjonalna zawodniczka mieszanych sztuk walki (MMA). Pierwsza mistrzyni UFC (od 2012 do 2015 roku) oraz mistrzyni organizacji Strikeforce (2012) w kategorii do 61 kg. Pierwsza kobieta sklasyfikowana w rankingu UFC w kategorii P4P(ang.)[3]. 25 lutego podpisała kontrakt z WWE na gali Eliminaton Chamber[4]

Ronda Jean Rousey
Ronda Jean Rousey[1]
Ilustracja
Ronda Rousey
Pseudonim Rowdy[1]
Data i miejsce urodzenia 1 lutego 1987[1]
Riverside[1]
Wzrost 168[1] cm
Masa ciała 61 (2016)[1] kg
Styl walki judo[1]
Kategoria wagowa kogucia[1]
Bilans walk zawodowych
Liczba walk 14[1]
Zwycięstwa 12
Przez nokauty 3
Przez poddania 9
Przez decyzje 0
Porażki 2
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

JudoEdytuj

Do jej największych sukcesów zalicza się wicemistrzostwo świata z 2007 oraz brązowy medal igrzysk olimpijskich w Pekinie z 2008 roku[5] w kategorii do 70 kg.

Mieszane sztuki walkiEdytuj

W 2010 roku postanowiła zadebiutować w mieszanych sztukach walki. Po zwyciężeniu przed czasem w trzech amatorskich walkach, na początku 2011 roku przeszła na zawodowstwo[1]. Dwa pierwsze zawodowe pojedynki wygrała w kilkadziesiąt sekund przez poddanie, dzięki czemu podpisała z nią kontrakt organizacja Strikeforce. Rousey zadebiutowała tam w sierpniu 2011 roku w 25 sekund poddając Sarę D'Alelio[1], a następnie - w listopadzie - w 39 sekund Julię Budd[1].

3 marca 2012 roku Rousey zmierzyła się w Columbus z mistrzynią Strikeforce w wadze koguciej (do 61 kg) Mieshą Tate. Odebrała jej tytuł wygrywając przez kolejne z rzędu poddanie za pomocą dźwigni na staw łokciowy (Tate zwlekała z odklepaniem i w konsekwencji doznała kontuzji ręki)[6]. Pierwszy raz tytuł obroniła 18 sierpnia 2012 roku poddając swoją firmową dźwignią na staw łokciowy Kanadyjkę Sarę Kaufman. Następnie podpisała kontrakt z UFC. Została tym samym pierwszą kobietą w historii, która została mistrzynią tej organizacji (w wadze koguciej - 61 kg)[7].

Amerykanka pas pierwszy raz obroniła podczas UFC 157 w lutym, kiedy zwyciężyła Liz Carmouche[8].

Władze UFC podjęły decyzję, że Rousey będzie trenerką w 18. edycji reality show The Ultimate Fighter. Trenowała jedną z ekip, drugą zaś prowadziła Miesha Tate[9]. Do rewanżu Rousey z Mieshą Tate doszło na UFC 168. Rousey ponownie zwyciężyła przez balachę, tym razem w 3. rundzie[10].

28 lutego 2015 roku obroniła tytuł mistrzowski przeciwko Cat Zingano, wygrywając przez poddanie w 14 sekund[11]. Była to najszybsza obrona mistrzowskiego pasa w historii UFC.

14 listopada 2015 na UFC 193 nieoczekiwanie przegrała z byłą wielokrotną mistrzynią świata w boksie Holly Holm w 2. rundzie przez ciężki nokaut po wysokim kopnięciu w głowę tracąc równocześnie tytuł mistrzowski który dzierżyła od lutego 2013[12].

30 grudnia 2016 na gali UFC 207 Rousey powróciła na ring po ponad rocznej przerwie mierząc się z mistrzynią wagi koguciej  Amandą Nunes. Ostatecznie "Rowdy" przegrała ten pojedynek po technicznym nokaucie w 48 sekundzie 1 rundy[13][14].

Osiągnięcia i wyróżnieniaEdytuj

Mieszane sztuki walki:

Judo[17]:

Wrestling:

Kariera aktorskaEdytuj

W 2014 odbyła się premiera filmu Niezniszczalni 3, w którym zagrała Lunę. W 2015 w filmie Szybcy i wściekli 7 wystąpiła w roli Kary[19].

PublikacjeEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Profil ze statystykami w MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2018-04-02].
  2. ↑ Ronda Rousey (ang.). www.biography.com. [dostęp 2016-09-07].
  3. ↑ www.ufc.com/rankings [dostęp 30 grudnia 2013]
  4. ↑ Ronda Rousey zadebiutowała w WWE. "To mój priorytet na najbliższe lata" - Sport WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  5. ↑ Ronda Rousey Biography and Olympic Results | Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-06)].
  6. ↑ 'Strikeforce: Tate vs. Rousey' results: Ronda Rousey armbars Miesha Tate, wins title (ang.). mmajunkie.com, 4 marca 2012. [dostęp 2012-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-10)].
  7. ↑ Ronda Rousey becomes the first women's champion in UFC history... (ang.). ufc.com, 2012.12.06. [dostęp 2018-04-02].
  8. ↑ http://mymma.pl/ufc-157-rousey-vs-carmouche-wyniki-na-zywo/
  9. ↑ UFC prezentuje listę uczestników The Ultimate Fighter 18: Team Rousey vs. Team Tate! 15 sierpnia 2013
  10. ↑ http://mymma.pl/ufc-168-ronda-rousey-z-osma-balacha-w-rekordzie/
  11. ↑ UFC 184: Post-fight Press Conference + Results. www.gniewni.com. [dostęp 2015-03-22].
  12. ↑ UFC 193 complete results: Holly Holm stuns Ronda Rousey - LA Times, www.latimes.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  13. ↑ Koniec Rondy Rousey? Amanda Nunes wygrała w 48 sekund!, „Onet MMA”, 31 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-31] (pol.).
  14. ↑ Grupa Wirtualna Polska, UFC 207: porażka Rondy Rousey w 48 sekund. To koniec kariery "Rowdy"? - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-31] (pol.).
  15. ↑ ESPY Awards 2014 winners and top moments, cbsnews.com [dostęp 2014-07-17] (ang.).
  16. ↑ a b 2015 ESPY Awards Nominees and Winners, abc13.com [dostęp 2015-07-16] (ang.).
  17. ↑ Lista osiągnięć Rondy Rousey w bazie danych judoinside.com, judoinside.com [dostęp 2018-04-02] (ang.).
  18. ↑ 2015 Slammy Award winners, wwe.com [dostęp 2018-04-02] (ang.).
  19. ↑ Ronda Rousey. Filmweb. [dostęp 2019-09-27].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronda_Rousey&oldid=60600937”