Wikipedia

Emily Sweeney

Emily Carolyn Sweeney (ur. 16 marca 1993 w Portland w stanie Maine[1]) – amerykańska saneczkarka, trzykrotna medalistka mistrzostw Ameryki i Pacyfiku, dwukrotna medalistka mistrzostw świata juniorów w Park City, brązowa medalistka mistrzostw świata w Winterbergu.

Emily Sweeney
Ilustracja
Emily Sweeney w 2017 roku
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1993
Portland

Klub

World Class Athlete Program[1]

Wzrost

165 cm[2]

Debiut w PŚ

6 grudnia 2009, Altenberg (13. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

6 grudnia 2009, Altenberg (13. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

4 stycznia 2015, Königssee (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

26 listopada 2017, Winterberg

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Mistrzostwa świata
brąz Winterberg 2019 Jedynki
Mistrzostwa Ameryki i Pacyfiku
złoto Lake Placid 2019 Jedynki
złoto Whistler 2020 Jedynki
złoto Park City 2023 Jedynki
srebro Lake Placid 2015 Jedynki
srebro Park City 2017 Jedynki
srebro Park City 2023 Dwójki
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Park City 2013 Jedynki
brąz Park City 2013 Sztafeta
Multimedia w Wikimedia Commons

Życie prywatneEdytuj

Ma starszą siostrę Megan, która także uprawia saneczkarstwo[3].

Jest związana z włoskim saneczkarzem Dominikiem Fischnallerem[3].

Kariera wojskowaEdytuj

Od grudnia 2011 roku jest członkiem wchodzącej w skład Gwardii Narodowej Stanów Zjednoczonych formacji militarnej Army National Guard, do której wstąpiła pod wpływem swojego dziadka Jacka Sweeneya, będącego niegdyś żołnierzem amerykańskiej marynarki wojennej[3][4]. Przeszła podstawowe szkolenie bojowe w położonej w stanie Missouri bazie szkoleniowej amerykańskich wojsk lądowych Fort Leonard Wood, a także skończyła z wyróżnieniem szkołę policji militarnej[3]. Należy do wojskowej jednostki szkoleniowej dla sportowców World Class Athlete Program[1].

Kariera sportowaEdytuj

Saneczkarstwo zaczęła uprawiać w wieku 10 lat, gdy podziwiając swoją siostrę wzięła udział w organizowanej w stanie Rhode Island inicjatywie dla młodych talentów tej dyscypliny. Później dołączyła do amerykańskiego programu saneczkarskiego[3]. W 2009 roku wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów w Nagano, na których zajęła 7. miejsce w konkurencji jedynek, ponadto 6 grudnia tego roku zadebiutowała i zarazem zdobyła pierwsze punkty w Pucharze Świata zajmując jedynkowe 13. miejsce na rozgrywanych w Altenbergu zawodach sezonu 2009/2010[5].

W 2010 roku rozpoczęła starty w Pucharze Świata juniorów, a także pojawiła się na mistrzostwach świata juniorów w Innsbrucku, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek[5][6]. Rok później, na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Calgary zajęła 4. miejsce w konkurencji jedynek, z kolei na mistrzostwach świata juniorów w Oberhofie była ósma w jedynkach[5][7]. W 2012 roku wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w Königssee, z których przywiozła 5. miejsce w sztafecie i 6. w jedynkach[5]. W 2013 roku osiągnęła największy w karierze sukces na tego typu wydarzeniu, zdobywając na mistrzostwach świata juniorów w Park City złoty medal w konkurencji jedynek i brązowy w konkurencji sztafetowej[1]. W tym samym roku wzięła również udział w mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Lake Placid, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek, w mistrzostwach świata do lat 23 w Whistler, na których zajęła 11. miejsce w jedynkach oraz w mistrzostwach świata w Whistler, z których wróciła z jedynkowym 22. miejscem[5][8]. W 2014 roku pojawiła się na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Lake Placid, na których zdobyła srebrny medal w konkurencji jedynek, rozdzielając na podium swoje rodaczki: Erin Hamlin i Summer Britcher[9].

W 2015 roku wystartowała w mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Calgary, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek oraz w mistrzostwach świata w Siguldzie, z których wróciła z 22. miejscem w jedynkach, ponadto 4 stycznia tego roku zaliczyła pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Königssee zawodach sezonu 2014/2015 zajęła 2. miejsce w konkurencji sztafetowej[5][10]. Jej sztafeta, w której startowała z Chrisem Mazdzerem, Matthew Mortensenem i Jaysonem Terdimanem rozdzieliła na podium ekipy z Niemiec i Kanady[11]. Z kolei 5 grudnia tego roku po raz pierwszy stanęła na pucharowym podium w konkurencji jedynek, zajmując 2. miejsce na rozgrywanych w Lake Placid zawodach sezonu 2015/2016, na których uplasowała się pomiędzy swoimi rodaczkami: Erin Hamlin i Summer Britcher[12]. W 2016 roku pojawiła się na mistrzostwach świata w Königssee, na których była czternasta w jedynkach oraz na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Park City, na których zdobyła srebrny medal w konkurencji jedynek, plasując się za Erin Hamlin i przed Kanadyjką Alex Gough[1][13]. W 2017 roku, na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Calgary zajęła 4. miejsce w konkurencji jedynek, z kolei na mistrzostwach świata w Igls była czwarta w konkurencji sprintu i piętnasta w konkurencji jedynek[1][14]. W tym samym roku, 26 listopada, odniosła pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując w sprincie na rozgrywanych w Winterbergu zawodach sezonu 2017/2018 Summer Britcher i Niemkę Natalie Geisenberger[15].

W 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których z powodu wypadku na dziewiątym zakręcie toru nie ukończyła konkurencji jedynek, a także w mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Lake Placid, na których wywalczyła jedynkowy złoty medal, pokonując swoje rodaczki: Summer Britcher i Brittney Arndt[1][16][17]. Rok później pojawiła się na mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zajęła 4. miejsce w konkurencji sprintu i 6. w konkurencji sztafetowej, a także zdobyła brązowy medal w konkurencji jedynek plasując się za Niemkami: Natalie Geisenberger i Julią Taubitz[5][18].

OsiągnięciaEdytuj

Igrzyska olimpijskieEdytuj

Rok Miejsce Jedynki Sztafeta
2018 Pjongczang DNF –
2022 Pekin 26. -

Mistrzostwa świataEdytuj

Rok Miejsce Jedynki Jedynki-sprint Sztafeta
2013 Whistler 22. nie rozgrywano –
2015 Sigulda 22. nie rozgrywano –
2016 Königssee 14. – –
2017 Igls 15. 4. –
2019 Winterberg 3. 4. 6.
2020 Soczi - - -
2021 Königssee 7. 24. -

Mistrzostwa Ameryki i PacyfikuEdytuj

Rok Miejsce Jedynki Dwójki
2012 Calgary 4. nie rozgrywano
2013 Lake Placid 5. nie rozgrywano
2014 Whistler - nie rozgrywano
2015 Lake Placid 2. nie rozgrywano
2016 Calgary 5. nie rozgrywano
2017 Park City 2. nie rozgrywano
2018 Calgary 4. nie rozgrywano
2019 Lake Placid 1. nie rozgrywano
2020 Whistler 1. nie rozgrywano
2022 Soczi - nie rozgrywano
2023 Park City 1. 2.

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

Rok Miejsce Jedynki Sztafeta
2009 Nagano 7. –
2010 Innsbruck 5. –
2011 Oberhof 8. –
2012 Königssee 6. 5.
2013 Park City 1. 3.

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Jedynki Dwójki
2009/2010 35. -
2010/2011 32. -
2011/2012 26. -
2012/2013 20. -
2013/2014 – -
2014/2015 9. -
2015/2016 8. -
2016/2017 6. -
2017/2018 11. -
2018/2019 15. -
2019/2020 12. -
2020/2021 26. -
2021/2022 19. -
2022/2023 5. 9.

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – indywidualnieEdytuj

Lp. Data Miejsce Konkurencja Lokata
1. 05.12.2015   Lake Placid jedynki 2
2. 17.12.2016   Park City jedynki 2
3. 17.12.2016   Park City jedynki-sprint 2
4. 26.11.2017   Winterberg jedynki-sprint 1
5. 01.12.2018   Whistler jedynki 3
6. 30.11.2019   Lake Placid jedynki 2
7. 01.12.2019   Lake Placid jedynki-sprint 3
8. 14.12.2019   Whistler jedynki-sprint 2

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – drużynowoEdytuj

Lp. Data Miejsce Konkurencja Lokata
1. 04.01.2015   Königssee sztafeta 2

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c d e f g Emily Sweeney. [w:] About [on-line]. teamusa.org. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  2. ↑ Emily Sweeney. [w:] Luge [on-line]. asia.eurosport.com. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Joe Lacdan: Luge athlete Sgt. Emily Sweeney perseveres through heartache, injury to compete in 2018 Olympics. army.mil, 2018-01-10. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  4. ↑ SGT Emily Sweeney. [w:] Soldier - Athletes [on-line]. armywcap.com. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g Luge - Emily Sweeney. [w:] Results of a sportsman / sportswoman [on-line]. the-sports.org. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  6. ↑ 1st and 2nd Junior World Cup in Sigulda: Official Results. fil-luge.org, 2010-12-17. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
  7. ↑ America-Pacific-Championships 2011: Calgary (CAN) 16.12.-17.12.2011. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  8. ↑ America-Pacific-Championships 2013: Lake Placid (USA) 07.02.-09.02.20. fil-luge.org, 2013-02-08. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  9. ↑ America-Pacific-Championships 2014: Lake Placid (USA) 04.12.-06.12.2. fil-luge.org, 2014-12-06. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  10. ↑ America-Pacific-Championships 2015: Calgary (CAN) 17.12.-19.12.2015. fil-luge.org, 2015-12-18. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  11. ↑ Viessmann Team Relay World Cup 2014/2015 presented by BMW: Koenigssee (GER) 04.01.2015. fil-luge.org, 2015-01-04. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  12. ↑ Viessmann Luge World Cup 2015/2016: Lake Placid (USA) 03.12.-05.12.2015. fil-luge.org, 2015-12-05. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  13. ↑ America-Pacific-Championships 2016: Park City (USA) 15.12.-17.12.2016. fil-luge.org, 2016-12-17. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  14. ↑ America-Pacific-Championships 2017: Calgary (CAN) 07.12.-09.12.2017. fil-luge.org, 2017-12-09. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  15. ↑ Natalie Geisenberger wins another World Cup, Emily Sweeney gets first gold. [w:] Olympic Sports [on-line]. espn.com, 2017-11-26. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  16. ↑ Scott Davis: American luger Emily Sweeney suffered a terrifying-looking crash when her sled wobbled out of control. businessinsider.com, 2018-02-13. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  17. ↑ America-Pacific-Championships 2018: Lake Placid (USA) 14.12.-16.12.2018. fil-luge.org, 2018-12-16. [dostęp 2019-01-26]. (ang.).
  18. ↑ Tim Reynolds: Geisenberger wins, Sweeney gets bronze for US at worlds. [w:] Sports [on-line]. washingtonpost.com, 2019-01-26. [dostęp 2019-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-21)]. (ang.).

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emily_Sweeney&oldid=69737290”