Enrique Moles Ormella
Enrique Moles Ormella (ur. 1883, zm. 1953) – hiszpański chemik.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1953 |
| Zawód, zajęcie |
chemik |
Życiorys
edytujMoles Ormella urodził się w Barcelonie w 1883[1]. W swoim rodzinnym mieście rozpoczął studia farmaceutyczne, kończąc je w 1905. Rok później rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Madryckim. W latach 1908–1910 pracował w ośrodkach badawczych w Niemczech (w Lipsku i Monachium), gdzie publikował prace naukowe, współpracując z profesorem Karlem Druckerem. Po powrocie do Madrytu został mianowany adiunktem chemii nieorganicznej na Wydziale Farmaceutycznym. Stanowisko to zajmował, z pewnymi przerwami, do 1927[2], kiedy przeszedł do Katedry Chemii Nieorganicznej na Wydziale Nauk[3].
W swojej pracy naukowej zajmował się m.in. magnetochemią, a także badaniami nad właściwościami rozpuszczalników niewodnych (zarówno organicznych, jak i nieorganicznych). Jednak największą pracą jego życia było możliwie jak najdokładniejsze ustalanie mas atomowych pierwiastków chemicznych na podstawie samych danych eksperymentalnych. Sukcesy w tej dziedzinie przyniosły mu międzynarodową sławę w świecie nauki. W 1921 roku został zaproszony przez profesora Charles Moureu, pierwszego w historii prezesa IUPAC, do udziału w Międzynarodowej Komisji Wag Atomowych. Enrique Moles oficjalnie reprezentował Hiszpanię na Konferencji IUPAC, która odbyła się w Brukseli 27 czerwca 1921 r[3].
Był profesorem honorowym i korespondentem akademickim wielu uniwersytetów i akademii w Europie i Ameryce Łacińskiej[4]. Zdobył kilka nagród i medali za działalność naukową, w tym Nagrodę Cannizzaro z Akademii dei Lincei (Rzym) oraz Nagrody Solvay i Vant Hoff z Belgijskiej i Holenderskiej Akademii Nauk[4][1].
W 1936 objął stanowisko kierownika Katedry Chemii Nieorganicznej. W tym samym roku, 28 września, został powołany na stanowisko wicekanclerza uczelni, ale zrezygnował z powierzonej mu funkcji[1].
W 1939, po zakończeniu wojny domowej, został zmuszony do wyjazdu do Paryża, gdzie pracował na Collège de France[2]. W 1941 wrócił do kraju, ale na przejściu granicznym został zaaresztowany przez hiszpańskie władze[4]. Przez dwa lata był internowany, nie przeszkodziło mu to jednak w dalszym prowadzeniu doświadczeń[2].
Nie mogąc wrócić do swojej uczelni[3], zatrudnił się w prywatnym Instytucie Biologii i Sueroterapii (IBYS)[1].
W 1951, został powołany na stanowisko sekretarza Międzynarodowej Komisji ds. Mas Atomowych (od 2002 pod nazwą CIAAW). Zmarł dwa lata później, w marcu 1953[3].
W latach 1902–1953 opublikował ponad 260 prac z zakresu chemii[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Dr. Enrique Moles Ormellan. Ministerio de Ciencia, Innovación y Universidades. [dostęp 2019-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-01)]. (ang.).
- ↑ a b c Enrique Moles y Ormella. Biografías y Vidas. [dostęp 2019-09-01]. (hiszp.).
- ↑ a b c d Ana Romero de Pablos, Departamento de Ciencia, Tecnología y Sociedad Instituto de Filosofía, CSIC: Enrique Moles Ormella (Barcelona 1883- Madrid 1953). [dostęp 2019-09-01]. (hiszp.).
- ↑ a b c Augusto Pérez-Vitoria: Enrique Moles (1883-1953) Centenario de un gran químico español. El País, 28 listopada 1983. [dostęp 2019-09-01]. (hiszp.).