Eosentomon gracile – gatunek pierwogonka z rzędu Eosentomata i rodziny Eosentomidae.

Eosentomon gracile
Tuxen, 1986
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

skrytoszczękie

Podgromada

pierwogonki

Rząd

Eosentomata

Rodzina

Eosentomidae

Podrodzina

Eosentominae

Rodzaj

Eosentomon

Gatunek

Eosentomon gracile

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został w 1986 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie "Fauna of New Zealand". Nazwa gatunkowa nawiązuje do smukłego ciała[1][2].

Długość wyciągniętego ciała 980 μm (0,98 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 56 μm. Narządy gębowe typu eosentomidalnego. Żuwaczki zakończone trzema małymi ząbkami. Szczecinki labrum obecne. Apodemy nadustka ze smukłym połączeniem przednim. Pseudooczka owalne z pałeczką lub szczelinką pośrodku. Przednie stopy ze wszystkimi sensillae z wyjątkiem b′1. Empodium przednich stóp długości 0,9 pazurka. Pazurek mały. Kolce onóży tylnych wyraźne. Chetotaksja odwłoka tego gatunku wyróżnia się spośród innych nowozelandzkich korczyków (Eosentomon sp.) tym, że sterna odwłokowe IX i X mają po 6 szczecinek, a szczecinki p1′[a] i p2[b] na tergicie VIII przesunięte są ku przodowi. Łuska genitalna (squama genitalis) z wyrostkiem caput processus, gładko zakrzywionym naprzeciw linii środkowej, wyrostkiem corpus processus z wielkim wcięciem, stylus dość krótkim i tępym[2].

Wzór chetotaksji odwłoka[2]
I II, III IV, V, VI VII VIII IX, X XI telson
terga:                
sterna:                

Występowanie

edytuj

Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii, znanym wyłącznie z Nelson[1][2].

  1. pierwsza licząc od środka, cienka szczecinka dodatkowa w tylnym rzędzie
  2. druga licząc od środka szczecinka główna w tylnym rzędzie

Przypisy

edytuj
  1. a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 169.
  2. a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.