Epimedium pstre

gatunek rośliny z rodziny berberysowatych

Epimedium pstre (Epimedium ×versicolor E.Morren) – mieszaniec roślin z rodziny berberysowatych. Powstał w wyniku skrzyżowania Epimedium grandiflorum i E. pinnatum[4]. Jest uprawiany w wielu krajach jako roślina ozdobna i jest najczęściej uprawianym gatunkiem epimedium[4].

Epimedium pstre
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

berberysowate

Rodzaj

epimedium

Gatunek

epimedium pstre

Nazwa systematyczna
Epimedium ×versicolor E.Morren
in Belg. Hortic. iv. (1854) 54. t. [2] f. 6[3]

Morfologia

edytuj

Bylina o wysokości do 30 cm tworząca gęste dywany[4]. Liście pojedyncze, o sercowatej nasadzie. Młode są często czerwono wybarwione, również jesienią liście przebarwiają się. Roślina wytwarza rozłogi. Zwisające kwiaty z ostrogami są zebrane po kilka–kilkanaście na cienkich szypułkach ponad liśćmi. Są duże, mają u różnych odmian kolor biały, żółty lub różowy. Kwitną w drugiej połowie kwietnia, dość krótko.

Zastosowanie

edytuj

Jest uprawiany przeważnie w grupach jako roślina okrywowa pod drzewami, krzewami, gdyż jako jedna z niewielu roślin znosi zacienienie[4]. Uprawia się go głównie ze względu na ładne i wybarwiające się liście, ładne są również kwiaty. Jest łatwy w uprawie.

Uprawa

edytuj
  • Wymagania. Gleba powinna być gliniasto–próchniczna, żyzna i stale wilgotna. Najlepsze jest stanowisko zacienione lub półcień. Mrozoodporność wystarczająca[4].
  • Sposób uprawy. Na wiosnę stare rośliny przycina się tuż przy ziemi. Przez lato nawozi się nawozami wieloskładnikowymi.
  • Rozmnażanie. Rozmnaża się łatwo przez podział rozrośniętych kęp (po przekwitnięciu rośliny). Można również przez oddzielanie nowych roślin powstających na kłączach.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-09] (ang.).
  3. The International Plant Names Index. [dostęp 2012-12-18].
  4. a b c d e Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.