Eta Virginis

gwiazda w gwiazdozbiorze Panny

Eta Virginis (η Vir, Zaniah) – gwiazda wielokrotna w gwiazdozbiorze Panny. Jest oddalona o około 204 lata świetlne od Słońca

Eta Virginis
η Vir
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Panna

Rektascensja

12h 19m 54,4s

Deklinacja

-00° 40′ 01″

Odległość

250 ± 16 ly
77 ± 5 pc

Wielkość obserwowana

+3,89m

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

podolbrzym

Typ widmowy

A2IV

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 15 Virginis
Bonner Durchmusterung: BD +00 2926
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 460
Boss General Catalogue: GC  16813
Katalog Henry’ego Drapera: HD 107259
Katalog Hipparcosa: HIP 60129
Katalog jasnych gwiazd: HR  4689
SAO Star Catalog: SAO 138721
Zaniah; CCDM 12199-0040

Nazwa edytuj

Gwiazda ma nazwę własną Zaniah, wywodzącą się od arabskiego ‏زاوية العواء ‎ zāwiyat al-ʿAwwā', która oznacza dosłownie „kąt Szczekającego [Psa]”, gdyż taką nazwę nosił asteryzm, w którym znajdowała się gwiazda. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Zaniah dla określenia tej gwiazdy[1].

Charakterystyka edytuj

Główny składnik systemu jest białym podolbrzymem typu widmowego A2IV. Obserwowana wielkość gwiazdowa całego systemu wynosi +3,9m.

Mimo że gwiazda ta wygląda na pojedynczą nawet przez teleskop, dzięki zjawisku okultacji wykryto, że tak naprawdę jest to gwiazda potrójna, gdzie dwie gwiazdy okrążają wspólny środek masy na ciasnej orbicie (0,5 au, a trzecia okrąża dwie pozostałe.

Jako że Zaniah znajduje się blisko ekliptyki, zachodzi zjawisko okultacji jej przez Księżyc i (choć bardzo rzadko) przez planety. 1 sierpnia roku 329 p.n.e., starożytny grecki astronom Timocharis zaobserwował przejście Wenus przed gwiazdą[2]. Ostatnia okultacja tej gwiazdy przez Wenus miała miejsce 27 sierpnia 1843, a następna wydarzy się dopiero 19 listopada 2445.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Naming Stars
  2. Fomenko, A.T.; Viacheslavovich, Vladimir Kalashnikov; Nosovskiĭ, Gleb Vladimirovich: Geometrical and statistical methods of analysis of star configurations: dating Ptolemy's Almagest. CRC Press, 1993, s. 215. ISBN 0-8493-4483-2.

Linki zewnętrzne edytuj