Ethelbert I

władca Kentu

Ethelbert I (Æthelberht), św. Etelbert z Kentu (ur. w VI wieku, zm. 24 lutego 616) – jeden z ośmiu znanych z imienia hegemonów heptarchii anglo-saskiej, określanych mianem bretwalda. Władca Kentu od 560 do 616 roku, autor pierwszego, zachowanego do dziś, kodeksu praw anglo-saskich, święty katolicki.

Etelbert z Kentu
król Kentu
Ilustracja
Data urodzenia

w VI wieku

Data śmierci

24 lutego 616

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

24 lutego

Ethelbert I
król Kentu
Okres

od 560
do 616

Poprzednik

Eormenric

Następca

Eadbald

Dane biograficzne
Ojciec

Eormenric

Małżeństwo

Berta

Dzieci

Eadbald
Etelburga

Życiorys edytuj

Św. Etelbert był synem i następcą Eormenrica, po którym objął rządy. Kiedy to nastąpiło, jest rzeczą dyskusyjną. Beda Czcigodny podaje, że Ethelbert I panował przez 56 lat, co wskazywałoby na rok 560 jako datę objęcia rządów. Ta data jest na ogół przyjmowana w literaturze historycznej[1]; bywa jednak kwestionowana przez niektórych badaczy[2]. W 591 roku, po śmierci króla Ceawlina z Wesseksu, został bretwaldem.

Przyjął na królewski dwór misjonarzy, pod przewodnictwem św. Augustyna, wysłanych do Brytanii przez papieża Grzegorza I i zezwolił im osiąść w Canterbury. W 601 roku przyjął chrzest.

Był żonaty z Bertą, chrześcijanką, z którą miał dwoje dzieci:

Druga żona nie jest znana z imienia. Wiadomo, że po śmierci Ethelberta została żoną jego syna Eadbalda.

 
Æthelberht z Kent

Kult edytuj

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 24 lutego.

Przypisy edytuj

  1. Morby, Dynastie, s. 112; Fros, Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, szp. 195.
  2. Richard Fletcher, Who's Who in Roman Britain and Anglo-Saxon England, Shepheard-Walwyn 1989, s. 27-29.

Bibliografia edytuj